Ερευνητές του Πολυτεχνείου Κρήτης και του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων είχαν εγκαίρως επισημάνει την επικινδυνότητα του γεφυριού της Πλάκας
Η ομάδα μηχανικής του Πολυτεχνείου Κρήτης, με μέλη τον αφυπηρετήσαντα Καθηγητή Βασίλη Λευθέρη, την επίκουρο καθηγήτρια της Σχολής Αρχιτεκτόνων Μηχανικών Μαρία Ε. Σταυρουλάκη, την Πολιτικό Μηχανικό Αργυρώ Σαπουνάκη, στέλεχος της Περιφέρειας Κρήτης και τον καθηγητή της Σχολής Μηχανικών Παραγωγής και Διοίκησης και αναπληρωτή πρύτανη Γεώργιο Ε. Σταυρουλάκη, μελέτησε επι μακρόν τη μηχανική συμπεριφορά μνημείων.
Μεταξύ άλλων μελετήθηκε ως παράδειγμα το γεφύρι της Πλάκας και εντοπίσθηκε ως πιθανή αιτία των βλαβών που είχαν αποτυπωθεί σε αυτό η υποχώρηση βάθρου του. Συνοπτική παρουσίαση των αποτελεσμάτων έγινε σε ανακοινώσεις σε διεθνή συνέδρια (4ο GRACM Congress on Computational Mechanics 2002, 7th National Congress on Mechanics 2004) και δημοσιεύθηκε στη μονογραφία B. Leftheris, M. Stavroulaki, A. Sapounaki, G.E. Stavroulakis, Computational Mechanics for Heritage Structures , WIT Press, 2006, στην οποία επισημαίνεται ο μελλοντικός κίνδυνος κατάρρευσης.
Με αντίστοιχες μελέτες είχε ασχοληθεί και ο ομάδα μηχανικής του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων (με μέλη τον Ομότιμο Καθηγητή και τέως Πρύτανη Χρήστο Μασσαλά, τον τότε αναπληρωτή καθηγητή Γεώργιο Ε. Σταυρουλάκη, και τον τότε υποψήφιο διδάκτορα του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και νυν μεταδιδάκτορα ερευνητή του Πολυτεχνείου Κρήτης Γεώργιο Δροσόπουλο). Η διδακτορική διατριβή του κ. Γεωργίου Δροσόπουλου με τίτλο «Μη γραμμική ανάλυση πέτρινων γεφυρών με χρήση του μοντέλου μονόπλευρων συνδέσμων επαφής – τριβής», Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων 2006, ήταν η πρώτη διδακτορική διατριβή που απονεμήθηκε από το (τότε) νεοιδρυθέν Τμήμα Υλικών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η υπόθεση εργασίας που έγινε τότε για μετακίνηση του βάθρου κατά 10 εκατοστά ήταν συντηρητική. Η πραγματική μετακίνηση βάθρου μετρήθηκε αργότερα, το 2006, απο τους μηχανικούς Γεώργιο και Άγγελο Παπαγεωρίου για την Περιφέρεια Ηπείρου και βρέθηκε ίση με 16 εκατοστά