Μετά τη Συρία, η Υεμένη εξελίσσεται σε ένα νέο, μεγάλο πεδίο του ακήρυχτου «πολέμου μέσω αντιπροσώπων» μεταξύ του σιιτικού Ιράν και της σουνιτικής Σαουδικής Αραβίας, για την περιφερειακή ηγεμονία στην υπ’ αριθμόν ένα πετρελαιοπαραγωγό ζώνη του πλανήτη.
Μαχητικά αεροσκάφη της σαουδαραβικής μοναρχίας και των συμμάχων της στον σουνιτικό αραβικό κόσμο βομβαρδίζουν στόχους των, υποστηριζόμενων από το Ιράν, σιιτών ανταρτών Χούτι που έχουν καταλάβει από τον περασμένο Σεπτέμβριο την πρωτεύουσα Σαναά. Η αιφνιδιαστική επέμβαση της Σαουδικής Αραβίας έχει στόχο να ανακόψει τους Χούτι, που κινούνταν προς το λιμάνι του Aντεν, όπου είχε καταφύγει ο ανατραπείς πρόεδρος της Υεμένης Αμπντράμπο Μανσούρ Χάντι. Oι Χούτι απειλούσαν να θέσουν υπό τον έλεγχό τους ολόκληρη τη χώρα, το «μαλακό υπογάστριο» της Σαουδικής Αραβίας, που ελέγχει την Ερυθρά Θάλασσα και τον Κόλπο του Aντεν.
Χθες, οι Σαουδάραβες και οι σύμμαχοί τους ήλεγχαν το σύνολο του εναέριου χώρου της Υεμένης και είχαν ανακόψει την προέλαση των Χούτι, καθώς οι αντίπαλοί τους κατάφεραν να ανακαταλάβουν το αεροδρόμιο του Aντεν, μία ημέρα μετά την άλωσή του. «Θα κάνουμε οτιδήποτε χρειαστεί για να προστατεύσουμε τη νόμιμη κυβέρνηση της Υεμένης από τον κίνδυνο της ανατροπής», δήλωσε ο πρεσβευτής της Σαουδικής Αραβίας στις ΗΠΑ, Aντελ αλ Τζουμπέιρ. Η Ουάσιγκτον υποστηρίζει διακριτικά την εκστρατεία του Ριάντ, με τον Ομπάμα να έχει διατάξει την παροχή βοήθειας σε επίπεδο πληροφοριών και επιχειρήσεων.
Σύμφωνα με τον αραβικό σταθμό Αλ Αραμπίγια, που εκφράζει τις απόψεις του Ριάντ, στην επιχείρηση «Καταιγίδα Αποφασιστικότητας» κατά των Χούτι συμμετέχουν 100 αεροπλάνα της Σαουδικής Αραβίας και περισσότερα των 85 από τα Εμιράτα, το Κατάρ, το Κουβέιτ, το Μπαχρέιν, την Ιορδανία, το Μαρόκο και το Σουδάν. Η Αίγυπτος συμμετέχει με μαχητικά αεροπλάνα ενώ τέσσερα πλοία του Πολεμικού Ναυτικού της πέρασαν το Σουέζ και κατευθύνονται προς το Αντεν. Την υποστήριξή τους προς το Ριάντ εξέφρασαν η Βρετανία και η Τουρκία, με τον Ταγίπ Ερντογάν να αξιώνει να φύγουν από την Υεμένη οι «τρομοκράτες» και οι Ιρανοί που, κατά δήλωσή του, τους υποστηρίζουν.
Παράλληλα το Πακιστάν, παραδοσιακός σύμμαχος της Σαουδικής Αραβίας, ενδέχεται να στείλει χερσαίες δυνάμεις. Σαουδάραβας αξιωματούχος ασφαλείας δήλωσε ότι πιθανώς θα χρειαστεί η επέμβαση και χερσαίων δυνάμεων ώστε να αποκατασταθεί η τάξη στην Υεμένη.
Την έντονη αντίθεση της Τεχεράνης στη στρατιωτική επέμβαση της Σαουδικής Αραβίας εξέφρασε ο Ιρανός υπουργός Αμυνας, Τζαβάντ Ζαρίφ, προειδοποιώντας ότι θα οδηγήσει σε κλιμάκωση του εμφυλίου πολέμου. Πάντως, Ιρανός αξιωματούχος δήλωσε ότι η κυβέρνησή του δεν σκέφτεται να επέμβει στρατιωτικά στην κρίση.
Στο ίδιο μήκος κύματος με το Ιράν κινήθηκαν όλες οι σημαντικές σιιτικές δυνάμεις του αραβικού κόσμου. Η συριακή κυβέρνηση του προέδρου Μπασάρ Ασαντ, η οποία προέρχεται κυρίως από τη μειονότητα των Αλαουιτών, συγγενή με τους σιίτες, έκανε λόγο για «ωμή επίθεση» και παραβίαση της εδαφικής ακεραιότητας της Υεμένης, ενώ ταυτόσημη ήταν η τοποθέτηση της σιιτικής οργάνωση του Λιβάνου, Χεζμπολάχ. Την αντίθεσή του στην επέμβαση εξέφρασε και το κατά πλειοψηφία σιιτικό Ιράκ, το οποίο διατηρεί σχέσεις στενής συνεργασίας με το Ιράν, ιδιαίτερα στον αγώνα εναντίον των εξτρεμιστών σουνιτών του «Ισλαμικού Κράτους».
Ο Ιρακινός υπουργός Εξωτερικών Ιμπραχίμ Τζαφάρι δήλωσε ότι «η στρατιωτική επέμβαση δεν οδηγεί σε λύση» το πρόβλημα της Υεμένης. Αποψη, την οποία έδειξε να συμμερίζεται και η εκπρόσωπος Εξωτερικής Πολιτικής της Ε.Ε. Φεντερίκα Μογκερίνι, δηλώνοντας: «Είμαι πεπεισμένη ότι η στρατιωτική δράση δεν συνιστά λύση. Σ’αυτή την κρίσιμη καμπή, όλες οι περιφερειακές δυνάμεις πρέπει να επιδείξουν υπευθυνότητα και εποικοδομητική συμπεριφορά, ώστε να δημιουργηθούν επειγόντως συνθήκες για την επιστροφή στις διαπραγματεύσεις».