Η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας έκρινε ότι στη λαθρεμπορία πετρελαίου, δεν προσκρούει στη νομοθεσία η επιβολή, παράλληλα, χρηματικών και ποινικών κυρώσεων.
Συγκεκριμένα, με την υπ΄ αριθμ. 1741/2015 απόφασή της, η Ολομέλεια έκρινε ότι δεν προσκρούει στην ευρωπαϊκή και ελληνική νομοθεσία, αλλά ούτε στις αποφάσεις του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Δ.Ε.Ε.) και του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων η διπλή ποινή (χρηματικό πρόστιμο και ποινική καταδίκη) για τις περιπτώσεις της λαθρεμπορίας, αλλά ούτε αποτελεί διπλή κύρωση για το ίδιο αδίκημα σύμφωνα με την αρχή «κανείς δεν διώκεται, ούτε τιμωρείται ποινικά δισ. για το ίδιο αδίκημα».
Οι σύμβουλοι αφού αναίρεσαν απόφαση του Διοικητικού Εφετείου Πειραιά που είχε κρίνει τα αντίθετα, υποχρέωσαν εταιρεία πετρελαιοειδών να πληρώσει το ποσό των 35.406 ευρώ που της επιβλήθηκε από το Ζ΄ Τελωνείο Ελευθέρων Τελωνειακών Συγκροτημάτων Πειραιώς, λόγω λαθρεμπορίας. Και αυτό παρά το γεγονός ότι από τα Ποινικά Δικαστήρια αθωώθηκε η επίμαχη εταιρεία λόγω αμφιβολιών.
Αναλυτικότερα, στην εταιρεία επιβλήθηκε το επίμαχο πρόστιμο (πολλαπλό τέλος λαθρεμπορίας) λόγω διαθέσεως με πλαστά τιμολόγια σε «μαϊμού» εταιρεία (ανύπαρκτη) 326.361 λίτρων πετρελαίου κίνησης λαθραίας προέλευσης προς κατανάλωση στην εσωτερική αγορά.
Η Ολομέλεια του ΣτΕ έκρινε ότι το πολλαπλό τέλος που προβλέπει ο Τελωνειακός Κώδικας «δεν συνιστά ποινή του ποινικού δικαίου, που επιβάλλεται από τα ποινικά δικαστήρια υπό τους όρους και τις προϋποθέσεις της ποινικής διαδικασίας με σκοπό αυτόν που χαρακτηρίζει την “ποινή”, δηλαδή τη γενικότερη νομική, ηθική και κοινωνική αποδοκιμασία της συμπεριφοράς του δράστη, αλλά έχει χαρακτήρα, όπως ρητώς άλλωστε διαλαμβάνεται στη διάταξη του άρθρου 89 παρ.2 του Τελωνειακού Κώδικα, διοικητικής κυρώσεως που επιβάλλεται από διοικητικά όργανα -υπό τον ουσιαστικό έλεγχο των διοικητικών δικαστηρίων- και εξυπηρετεί διαφορετικό σκοπό, που είναι η διασφάλιση της εισπράξεως κοινοτικών και εθνικών πόρων καθώς και η τήρηση και ομαλή εφαρμογή των κανόνων της τελωνειακής διαδικασίας».
Και συνεχίζει η Ολομέλεια του ΣτΕ ότι «το πολλαπλό τέλος όχι μόνο κατά τον τυπικό χαρακτηρισμό του στην ελληνική νομοθεσία αλλά και κατά τη φύση και τον χαρακτήρα του διαφέρει από τις κυρώσεις ποινικής φύσεως».
Εξάλλου, αναφέρει το ΣτΕ εφ’ όσον η κύρωση του πολλαπλού τέλους δεν έχει ποινικό χαρακτήρα, δεν ανακύπτει ζήτημα εφαρμογής της αρχής ne bis in idem που διαλαμβάνεται στο άρθρο 4 παράγραφος 1 του 7ου Προσθέτου Πρωτοκόλλου της ΕΣΔΑ καθώς και στο άρθρο 50 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ένωσης».
Τέλος, αναφέρει το ΣτΕ ότι η αμετάκλητη αθώωση του κατηγορουμένου από τα ποινικά δικαστήρια δεν αποκλείει την -κατόπιν συνεκτιμήσεως της αθωώσεώς του αυτής- αιτιολογημένη διαφορετική κρίση στο πλαίσιο της διοικητικής δίκης περί επιβολής πολλαπλού τέλους λόγω λαθρεμπορίας», πολύ περισσότερο μάλιστα όταν η αθώωση είναι λόγω αμφιβολιών.
