Πέμπτη βράδυ λίγο μετά τις 10.30 στην οδό Έβανς στο κέντρο της πόλης του Ηρακλείου.
Μία εικόνα που μόνο προβληματισμό και θλίψη μπορεί να προκαλέσει. Ένας πολίτης αναγκάζεται να περάσει λίγες ώρες στο πεζοδρόμιο αδιαφορώντας για τους γύρω του.
Μία ακόμα προσωπική δραματική ιστορία ενός συνανθρώπου μας δίχως στέγη και δίχως τα απαραίτητα που απαιτούνται για την σωστή διαβίωση.
Στην Ελλάδα της κρίσης και της ύφεσης οι αναξιοπαθούντες και οι άποροι ολοένα και αυξάνονται.
Η Κρήτη δεν αποτελεί εξαίρεση από το σκηνικό που έχει διαμορφωθεί στην υπόλοιπη χώρα και για πολλούς η επιδιωκόμενη και… προ των πυλών ανάταση του κοινωνικού ιστού ίσως τελικά να είναι ένα όνειρο απατηλό.
Την στιγμή που κάποιοι μιλούν για success story και πρωτογενή πλεονάσματα, πολίτες αναζητούν μία ζεστή γωνιά σε κάποιο πεζοδρόμιο.
Μέχρι αυτοί οι άνθρωποι να χαμογελάσουν ξανά το μόνο που μπορεί να πει κανείς είναι… καληνύχτα.