Τις κρισιμότερες στιγμές στην μεταπολιτευτική της ιστορία περνάει η χώρα μας. Μετά από έξη δύσκολα μνημονιακά, όπου ο ελληνικός λαός υποβλήθηκε σε τεράστιες θυσίες, η ελληνική οικονομία συρρικνώθηκε κατά 25% και η κοινωνική συνοχή κινδύνευσε επανειλημμένα, επιστρέφουμε ξανά στο σημείο εκκίνησης και ακόμα χειρότερα ριψοκινδυνεύουμε την Ευρωπαϊκή ταυτότητα της χώρας μας. Σίγουρα η σημερινή Ευρώπη δεν είναι η Ευρώπη των λαών που οραματίστηκαν οι ιδρυτές της, αλλά ακόμα και έτσι όπως έχει εκφυλισθεί δεν παύει να αποτελεί την καλύτερη αν όχι την μοναδική ασπίδα προστασίας, ιδιαίτερα για έθνη ανάδελφα όπως είναι το δικό μας.
Το εάν οι σημερινοί κυβερνώντες είναι πατριώτες, προδότες ή απλά αδαείς θα το κρίνει ο ιστορικός του μέλλοντος, ο οποίος θα έχει στην διάθεση του πολύ περισσότερα στοιχεία για το τι πραγματικά εξελίχθηκε πίσω από τις κλειστές πόρτες, που εμείς σήμερα δεν γνωρίζουμε.
Έχει όμως πραγματικά αξία να επισημάνουμε ποιοί θα είναι οι ωφελημένοι και ποιοι οι ζημιωμένη από μία επιστροφή της χώρας μας σε εθνικό νόμισμα. Η καταγραφή αυτή θα μας βοηθήσει σίγουρα να καταλάβουμε καλύτερα τα τεκταινόμενα και να προβληματιστούμε για τα πραγματικά κίνητρα αυτών που επιθυμούν την έξοδο της Ελλάδος από την Ευρωζώνη και την επιστροφή της σε εθνικό νόμισμα.
Οι προφανείς και βασικές οικονομικές επιπτώσεις μίας εξόδου μας από την Ευρωζώνη είναι οι κάτωθι :
Σημαντική υποτίμηση (αρκετοί οικονομολόγοι την υπολογίζουν από 50% – 70%) του νέου εθνικού νομίσματος.
Εξαϋλωση της αγοραστικής δύναμης των πολιτών λόγω του συνεπαγόμενου υπερπληθωρισμού.
Παρατεταμένη νομισματική αστάθεια και ιδιαίτερα ακριβό κόστος χρήματος.
Κατάρρευση των αξιών των περιουσιακών στοιχείων στο εσωτερικό.
Θετική, καταρχήν επίπτωση στις εξαγωγές λόγω υποτίμησης, που για να διατηρηθεί διαχρονικά μέσα σε ένα περιβάλλον υπερπληθωρισμού θα απαιτεί συνεχείς υποτιμήσεις του νέου νομίσματος, διαιωνίζοντας έτσι το υφεσιακό σπιράλ. Μην ξεχνάμε ότι ο πληθωρισμός είναι ο έξυπνος τρόπος για την άνευ αντιδράσεων απομείωση τόσο της αγοραστικής δύναμης όσο και των αποταμιεύσεων του απλού κόσμου. Λαμβάνει χώρα αναίμακτα και χωρίς αντιδράσεις. Αντίθετα με την εσωτερική υποτίμηση που επιχειρήθηκε στην Ελλάδα τα μνημονιακά χρόνια, η οποία έφερε θύελλα αντιδράσεων.
Ποιοι θίγονται και ποιοι ευνοούνται λοιπόν από τα ανωτέρω ;
Ευνοούνται οι ιδιοκτήτες των, δυστυχώς λίγων πλέον, ελληνικών εξαγωγικών εταιρειών. Οι εταιρείες αυτές είτε θα διατηρήσουν σταθερές τις τιμές τους σε ξένο νόμισμα και θα καρπωθούν έτσι το όφελος της αυξημένης αγοραστικής δύναμης στο εσωτερικό (κάνοντας τους πλούσιους πλουσιότερους), είτε θα μειώσουν τις τιμές σε ξένο νόμισμα (αφού και το εγχώριο κόστος παραγωγής θα μειωθεί με τον εξευτελισμό της πραγματικής αξίας των εργατικών αμοιβών) και θα κερδίσουν περαιτέρω μερίδια αγοράς ενισχύοντας με τον τρόπο αυτό την κερδοφορία τους.
Ευνοούνται όσοι έχουν τις καταθέσεις τους και γενικότερα τα περιουσιακά τους στοιχεία στο εξωτερικό. Θα αποκτήσουν δια νυκτός τεράστια αγοραστική δύναμη στα εγχώρια περιουσιακά στοιχεία.
Ευνοούνται επίσης και οι εγχώριοι λαϊκιστές πολιτικοί, αφού θα τους δοθεί η δυνατότητα να συνεχίσουν να κάνουν παροχές στο τοπικό νόμισμα. Παροχές όμως χωρίς αντίκρισμα, αφού θα πρόκειται για παροχές σε νόμισμα χωρίς αγοραστική δύναμη.
Στους χαμένους θα καταγράψουμε :
Την ελληνική μεσαία τάξη, και κυρίως το κομμάτι αυτής που διατηρεί τα οικονομικά της συμφέροντα μέσα στην χώρα. Το κομμάτι αυτό της μεσαίας τάξης θα οδεύσει προς πλήρη φτωχοποίηση, αφού η πραγματική αξία των περιουσιακών της στοιχείων θα εξαϋλωθεί, ενώ παράλληλα η όποια υπηρεσία προσφέρει ως κύρια εργασία, θα της αποφέρει έσοδα στο τοπικό αποδυναμωμένο νόμισμα. Έσοδα δηλαδή χωρίς αγοραστική δύναμη.
Τους χαμηλόμισθους είτε του δημοσίου είτε του ιδιωτικού τομέα. Η αγοραστική δύναμη της αμοιβής τους θα υποστεί καθίζηση και η απόκτηση αρκετών προϊόντων, ιδιαίτερα εισαγόμενων, που σήμερα απλά φαντάζει δύσκολη θα γίνει όνειρο θερινής νυκτός.
Αλλά και οι στρατιές των ανέργων δεν νομίζω ότι έχουν να προσδοκούν σε άμεσες ωφέλειες. Σε μία χώρα που παράγει ελάχιστα αγαθά, και εισάγει σχεδόν τα πάντα, το πιθανότερο είναι να απομακρυνθεί η πιθανότητα εύρεσης εργασίας κατά μερικές δεκαετίες.
Ερωτηματικό αποτελεί το εάν θα ωφεληθούν ή όχι οι διάφοροι δανειολήπτες. Είναι αρκετοί από αυτούς οι οποίοι προσδοκούν το ευρύτερο μπάχαλο στη χώρα με απώτερο όφελος την πλήρη διαγραφή των οφειλών τους. Δεν νομίζω ότι θα εξελιχθεί ακριβώς έτσι η κατάσταση. Όσοι έχουν οφειλές που καλύπτονται σε κάποιο βαθμό από περιουσιακά στοιχεία, το λογικό είναι να προσαρμοστούν αυτές (δια νόμου ή μέσω δικαστικών αποφάσεων) στα νέα οικονομικά δεδομένα, ώστε να μπορούν ξανά να εξυπηρετηθούν υπό τις νέες οικονομικές συνθήκες. Μόνο που ένα κουρεμένο δάνειο με επιτόκια του 20% ενέχει μεγαλύτερο κίνδυνο από ένα ακούρευτο δάνειο με επιτόκια του 2-3%. Και αυτό γιατί στην πρώτη οικονομική δυσκολία εξυπηρέτησης του, το υψηλό επιτόκιο εκτινάσσει το ποσόν.
Τα ανωτέρω είναι μία πρώτη χονδρική καταγραφή των άμεσων συνεπειών της επιστροφής μας σε εθνικό νόμισμα, στα διάφορα κοινωνικά στρώματα. Μήπως τελικά κάποιοι όχι μόνο την επιθυμούν αλλά την καλλιεργούν, αφού έχουν να εισπράξουν κυρίως οφέλη ;