Τελικά μετά από συστηματικές και συντονισμένες προσπάθειες 5 μηνών που απέφεραν σαν «κέρδος» την αύξηση του χρέους και την πλήρη απομόνωση της χώρας στην Ευρώπη, φθάσαμε στο τέλος της «διαπραγμάτευσης» με ένα δημοψήφισμα, και όλα τα ενδεχόμενα ανοικτά. Οι Έλληνες κουρασμένοι και μουδιασμένοι βλέπουν να παίζονται επικίνδυνα παιχνίδια που αφορούν τη ζωή τους και τις ζωές των παιδιών τους, έχοντας μπερδευτεί απόλυτα για το ποια λύση είναι η καλύτερη για τη χώρα και για τους ίδιους. Το σίγουρο είναι ότι μια πορεία του έθνους μας προς την Ευρώπη και τον δυτικό κόσμο γενικότερα που ξεκίνησε με αίμα και αγώνες πριν το 1821 και φθάνει στις μέρες μας, σήμερα αμφισβητείται έντονα.
Παρά το αναιμικό εκλογικό αποτέλεσμα του Ιανουαρίου, η έξυπνη χρήση του μίγματος αριστερής προπαγάνδας και εθνολαϊκισμού, έχει ανατρέψει σε μεγάλο βαθμό ιδέες και προτεραιότητες που πιστεύαμε ότι αποτελούν μη διαπραγματεύσιμα κεκτημένα για το σύνολο σχεδόν των Ελλήνων.
Τώρα ακούμε ότι οι Ευρωπαίοι θέλουν να μας καταστρέψουν οικονομικά, να μας εξαχρειώσουν ηθικά, να μας απορρίψουν πολιτιστικά και γενικά να μας καθυποτάξουν και να μας ταπεινώσουν ως χώρα και ως λαό. Αυτά ακούει ο νεαρός Έλληνας που διαμορφώνεται στα σχολεία και στα πανεπιστήμια και θεωρεί ότι το μέλλον του το επιβουλεύονται οι Ευρωπαϊκοί λαοί, προκειμένου αυτός να παραμείνει ραγιάς και υποτελής σε αυτούς για όλη του τη ζωή. Και φυσικά μαθαίνουν επίσης ότι είναι χρέος μας να αντισταθούμε σε όλο αυτό και να στραφούμε αλλού (που άραγε; Μια ματιά στην ευρύτερη περιοχή μας πίστευα ότι αρκεί για να μας προσγειώσει) ώστε να αναζητήσουμε συμμάχους.
Οι οικονομικές δυσκολίες δεν είναι κάτι καινούριο για μας τους Έλληνες. Ακόμα και όταν υπήρχαν χρήματα, λόγω κακών χειρισμών, άσκοπης σπατάλης, και έλλειψης μέτρου, οι περισσότεροι από μας αντιμετώπιζαν οικονομικά προβλήματα, έχοντας να ικανοποιήσουμε δυσανάλογα μεγάλες υποχρεώσεις σε σχέση με τη δυνατότητά μας. Οπωσδήποτε το σπιράλ της ύφεσης χειροτέρεψε το επίπεδο της ζωής μας και μας δημιούργησε μια αβεβαιότητα για το που θα ισορροπήσουμε, για να αρχίσει η ανάκαμψη. Από το σπιράλ ανορθολογισμού όμως που έχουμε εγκλωβιστεί ένα είναι σίγουρο. Αν δεν ξεφύγουμε από αυτό το ταχύτερο δυνατόν, ενδέχεται να ανακαλύψουμε ότι η κατρακύλα και ο ξεπεσμός δεν έχουν όρια, τόσο για την χώρα όσο και για μας.
Όσο και αν προσπαθούν να καλυφθούν όλοι αυτοί που μας οδηγούν στην έξοδο της Ευρώπης ότι βάζουν δήθεν σε πρώτη προτεραιότητα το συμφέρον του λαού και της πατρίδας, υποκρύπτουν ουσιαστικά το δικό τους κόμπλεξ κατωτερότητας και την δυσανεξία τους έναντι των ευρωπαϊκών λαών, το οποίο προσπαθούν με χοντροκομμένο τρόπο να μετατρέψουν σε κόμπλεξ ανωτερότητας. Η μέθοδός τους συνίσταται στην υποβάθμιση και προσβολή όχι μόνο των πολιτικών, αλλά και των χωρών και αυτών των λαών της Ευρώπης ακόμα, προκειμένου να ικανοποιήσουν προαιώνια εθνικά σύνδρομα και ιδεοληψίες.
Η Ελλάδα και οι Έλληνες είναι συστατικό στοιχείο της Ευρώπης. Όχι γιατί λόγω των προγόνων μας είμαστε το κατ εξοχήν «ιδρυτικό μέλος» αυτής της υπερεθνικής ένωσης κρατών, όχι γιατί έχουμε χύσει πολύ αίμα και ιδρώτα για την ευρωπαϊκή και την παγκόσμια ειρήνη, αλλά κυρίως γιατί είμαστε λαός με δυνατότητες, που μπορεί να σταθεί ισότιμα δίπλα στους άλλους λαούς και να συνεισφέρει ουσιαστικά στην βελτίωση και ολοκλήρωση του ευρωπαϊκού οράματος όχι μόνο στην οικονομία, αλλά και στην δημοκρατία και τον πολιτισμό. Με τη διαφορετικότητά μας, με τα ελαττώματά μας, με τα προτερήματά μας, και με την αξιοπρέπειά μας η οποία, αν και δεν απειλείται από οιονδήποτε εκτός από τον κακό μας εαυτό, έχει γίνει εσχάτως αντικείμενο προστασίας από κάποιους, του πρωθυπουργού συμπεριλαμβανομένου, που δεν μπορούν να αντιληφθούν ούτε καν αυτό το νόημά της.
Όσοι δεν πιστεύουν στις δυνατότητες της χώρας και του λαού μας να σταθεί ανταγωνιστικά και ισότιμα δίπλα στους άλλους ευρωπαϊκούς λαούς, να παραιτηθούν αμέσως. Αυτό για μένα είναι η μόνη απόδειξη φιλοπατρίας που οι ίδιοι επικαλούνται, και ταυτόχρονα η μόνη τους επιλογή που εξασφαλίζει ηρεμία και καταλαγή στην κοινωνία που έχει διχαστεί επικίνδυνα.
Κλείνοντας, θέλω να αναφερθώ σε μια προσωπική μου αίσθηση που αφορά τον Γιώργο Σταθάκη, βουλευτή και υπουργό από τα Χανιά, που τον ξέρουμε από νεαρό άνδρα μέχρι και σήμερα και τον καμαρώνουμε σε όλη του την κοινωνική, επιστημονική και πολιτική του διαδρομή. Αδυνατώ ακόμα και να σκεφτώ ότι ο συγκεκριμένος Χανιώτης που όλοι γνωρίζουμε την αξία του και την ποιότητά του, θα συμπράξει με τον Καμένο και την Χρυσή Αυγή για έξοδο της χώρας από την ευρωζώνη και την Ευρώπη. Είμαι βέβαιος ότι όχι μόνο θα ψηφίσει αλλά και θα αγωνιστεί για το ΝΑΙ, στην Ευρώπη, στην πρόοδο, στις προοπτικές των παιδιών μας.
*Ο κυριος Νίκος Καλογερής είναι Τοπογράφος Μηχανικός
