Τις τελευταίες ημέρες  γενικεύτηκε πλέον η χρήση των πιστωτικών καρτών και η επέκταση του e-banking, ενώ όλοι εξοικειώνονται με το «πλαστικό» χρήμα.

Το μοναδικό καλό στην απίστευτης έντασης οικονομική κρίση που ζούμε τις τελευταίες ημέρες με το κλείσιμο των τραπεζών και τα capital controls είναι η γενίκευση της χρήσης των πιστωτικών καρτών και η επέκταση του e – banking, δηλαδή της διακίνησης ποσών μέσω του Διαδικτύου.

Πρόκειται για δύο πρακτικές απολύτως σύγχρονες, που ανεξαρτήτως καταστάσεων βοηθούν την οικονομία και την καθημερινότητα, αφού οι χρήστες κερδίζουν χρόνο και χρήμα, ενώ έχουν μεγάλη ασφάλεια συναλλαγών. Δεν υποχρεώνονται, δηλαδή, να διακινούν μετρητά τα οποία μπορούν να χάσουν ή να τους κλέψουν, κάτι καταστροφικό για κάποιον που έχει ανάγκη ακόμη και τα λεγόμενα μέχρι πρότινος μικροποσά.

Με αυτό τον τρόπο τις τελευταίες ημέρες πολλοί Έλληνες χρησιμοποιούν στην ουσία διπλό νόμισμα. Ένα το χάρτινο ευρώ –το 50άρι ή 60άρι που ο καθένας δικαιούται καθημερινά- κι ένα το άυλο ευρώ, που έχει την ίδια ακριβώς αξία και η διακίνησή του είναι πιο ελαστική.

Μέχρι στιγμής δύο από τις τέσσερις συστημικές τράπεζες έχουν θέσει όριο στις συναλλαγές του e – banking που παρέχουν. Η Eurobank τις 10.000 ευρώ και η Τράπεζα Πειραιώς τις 15.000 ευρώ, κάτι που προσφέρει σχετική άνεση στους συναλλασσόμενους. Έτσι «ξεπαγώνουν» πράξεις που αλλιώς δεν θα μπορούσαν να γίνουν και δίνεται μια ανάσα. Η κίνηση του χρήματος ενισχύεται με αποτέλεσμα να κλείνουν «τρύπες» και να μειώνονται οι εκκρεμότητες.

Κι αυτό ανεξάρτητα από το αν το φυσικό χρήμα είναι εγκλωβισμένο στο πεδίο των 50 ευρώ την ημέρα, αφού ακόμη κι αν στον λογαριασμό κάποιου εισρεύσουν χρήματα δεν μπορεί να τα πάρει στην παραδοσιακή τους, χάρτινη μορφή. Μπορεί, όμως, να το «κυκλοφορήσει» ηλεκτρονικά σε κάποιον άλλο, αυτός ο άλλος σε κάποιον τρίτο και πάει λέγοντας.

Η ιδέα έχει ακουστεί κάποιες φορές δειλά, αλλά χάθηκε χωρίς να συζητηθεί επαρκώς. Μια χώρα όπως η Ελλάδα, με άπειρα νησιά και μικρά ορεινά χωριά, όφειλε να φροντίσει για την όσο το δυνατόν καλύτερη δικτύωσή της, όχι μόνο με δρόμους, αλλά –κυρίως- με το ταχύτερο και ποιοτικότερο ίντερνετ στον κόσμο. Όχι απλώς στην Ευρώπη, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο, ώστε να υπάρχουν διευκολύνσεις στην καθημερινότητα, από ιατρικές εξετάσεις και εκπαιδευτικά μαθήματα μέχρι τραπεζικές και άλλες οικονομικές συναλλαγές και από τον τουρισμό μέχρι το εμπόριο.

Αντί, όμως, το κράτος να επενδύσει σε σύγχρονες υποδομές Διαδικτύου έχει ξοδέψει δεκάδες δισ. ευρώ σχεδόν αποκλειστικά σε τσιμέντο και άσφαλτο. Με αφορμή την οικονομική κρίση των τελευταίων ετών στη χώρα μας, καθοριστικός παράγων της οποίας εξακολουθεί να είναι η αδυναμία του κράτους να συλλάβει τη φοροδιαφυγή, την φοροαποφυγή, την φοροκλοπή, την εισφοροδιαφυγή και εν γένει την γκρίζα οικονομία και το παρεμπόριο, επανέρχεται στην επιφάνεια η ανάγκη να περιοριστεί η χρήση μετρητών στις συναλλαγές.

Μακάρι η Ελλάδα να γινόταν Δανία, όπου ακόμη και μια τσίχλα στο περίπτερο την πληρώνει ο καταναλωτής με χρεωστική ή πιστωτική κάρτα. Μπορεί να μιλάμε για συνθήκες Μεγάλου Αδελφού –μέσω των ηλεκτρονικών συναλλαγών τα πάντα καταγράφονται-, αλλά αφού η ισορροπία στα δημόσια έσοδα έχει χαθεί κάτι δραστικό πρέπει να γίνει. Κάτι που ήδη συζητούν οι οικονομολόγοι σε όλο τον κόσμο, όπως ο διάσημος καθηγητής του Χάρβαρντ Κένεθ Ρογκόφ, ο οποίος πιστεύει ότι «τα μετρητά πέθαναν». Εφευρέθηκαν τον 7ο αιώνα π.Χ. άντεξαν πάνω από 3.000 χρόνια και κατά κάποιο τρόπο τα μετρητά έκαναν τον κύκλο τους.

Γιώργος Δώρας

Ακολουθήστε το flashnews.gr στο Google News και την σελίδα μας στο Facebook