Στην πρώτη γραμμή είμαι με τον Μάκη. Δεν ξέρω τι δουλειά κάνει ακριβώς. Ξέρω όμως ότι είναι πολλά χρόνια συνδικαλιστής τόσα και όλο έξω τον βλέπω. Τα καλοκαιριά τον χάνω για ένα τρίμηνο γιατί πηγαίνει διακοπές….
Δίπλα του η ξαδέλφη μου, η Μάρθα συνταξιούχος από τα 37 γιατί, όπως μου είπε, είχε κλείσει 15ετύα στον Ευαγγελισμό με ανήλικο τέκνο.
Μαζί τής η φίλη τής η Στέλλα, η οποία εδώ και 30 χρόνια τώρα έπαιρνε σύνταξη ως άγαμη θυγατέρα.
Παραδίπλα ο Στάθης. Επί μια δεκαετία τα είχε οικονομήσει από τα «εκτός έδρας» ενώ η εθελουσία από τον ΟΤΕ του είχε αποφέρει 120.000 ευρώ. Τώρα έκανε σπορ: ψάρεμα και κυνήγι. Είχε πάρει και τζιπ 4Χ4.
Μαζί και ο Κώστας 46 χρονών, πυροσβέστης, που έχει καταθέσει εδώ και ένα μήνα τα χαρτιά του για σύνταξη (είχε προλάβει να κατοχυρώσει, λέει) και περιμένει κάποιο χοντρό εφάπαξ, ενώ έχει βρει και μια αρπαχτεί δουλίτσα για να βγάζει τα έξοδα.
Δίπλα τους ο θειος μου. Δεξιός από σόι, που κατεβαίνει σε πορείες μόνο όταν το ΠΑΣΟΚ είναι κυβέρνηση, αλλά βρίζει και την παράταξη του γιατί «άφησε απέξω πολλά δικά της παιδιά και φάγανε μόνο οι κοντινοί».
Από κοντά τα δυο αδέρφια: ο Στέλιος, που είχε βάλει «στο κόμμα» τα 2 παιδιά στο Δημόσιο, και ο Γρηγόρης, που έπαιρνε έργα του Δήμου υπερτιμολογημένα λόγω γνωριμιών και «ταΐσματος».
Στη δεύτερη σειρά ο Γιάννης που εδώ και μετρικούς μήνες έκανε «τεστ αντοχής» στο νέο νόμο «περί αδείας». Ήταν αγκαλιά με την γυναίκα του την Μαρία, που με τρεις γέννες είχε να πατήσει στην δουλειά της 6 χρόνια.
Δίπλα ο Μιχάλης, εργολάβος με δικό του συνεργείο που διαθέτει 27 ανασφάλιστους αλλοδαπούς και 3 Έλληνες…
Στα δεξιά τους ο Λάκης, φοιτητής, ετών 32, μόνιμος γραμματέας στην φοιτητική παράταξη, με αυτοκίνητο και κόκκινα μπλουζάκια «λακόστ». Παρέα του ο Γιώργος, ο γιατρός, ο επονομαζόμενος και \”ταχυδρόμος\” από τα πολλά φακελάκια. Χειρουργεί με συγκεκριμένα υλικά και γράφει κατ’ αποκλειστικότητα φάρμακα μόνο δυο εταιρειών…
Μαζί τούς και ο Θόδωρος, γιατρός του ΙΚΑ, στο οποίο πηγαίνει για να τροφοδοτεί την πελατεία του ιδιωτικού του. Εννοείται πως στο ιατρείο του δεν έκοβε ποτέ αποδείξεις. Οι φαρμακευτικές του είχαν φτιάξει το εξοχικό, τον πήγαιναν ταξίδια «για συνέδρια στο εξωτερικό», μέχρι και λάστιχα στο αυτοκίνητο του άλλαζαν.
Παρέα τους και ο Κυριάκος, ο εφοριακός που, τα τελευταία δέκα χρόνια –τα τέσσερα ήταν στο ΣΔΟΕ- δεν είχε διαπιστώσει ποτέ του παράβαση τα τελευταία 6 χρόνια…
Λένε ότι έχει πάρει διαμέρισμα στο Κατάρ και έχει περάσει τουλάχιστον δύο καλοκαίρια διακοπών εκεί που χτύπησε το τσουναμι.
Από την παρέα δεν λείπει και ο Βασίλης, λιμενικός. Πρώτος ταβλαδόρος στο λιμεναρχείο. Συχνά πυκνά διοργανώνει αγώνες –πάντα εν ώρα υπηρεσίας- με τους διπλανούς, τους τελωνιακούς.
Εδώ και εκεί γυρίζει και ο Πέτρος, μέχρι προχτές μηχανοδηγός του ΟΣΕ. Ανάθεμα κι αν έχει οδηγήσει τραίνο εδώ και δεκαπέντε χρόνια που «εκσυγχρόνιζαν τη γραμμή» και όταν την έφτιαξαν σταμάτησαν δια παντός την κυκλοφορία της γραμμής. Τώρα μετατάχθηκε σε γραφείο νομιμοποίησης αλλοδαπών, ενώ παράλληλα είναι και διευθυντής σε έντυπο!
Να και ο Μηνάς, μαζί με τον ξάδερφο του τον δασολόγο που τάχει κονομήσει από τους αποχαρακτηρισμούς. Ο Μηνάς έχει ξεχάσει πότε έκοψε το τελευταίο του τιμολόγιο.
Ο Ορέστης, ο άλλος ξάδερφος δίπλα του που βαριέται και κοιτάζει στο πλήθος μπας και συναντήσει τη ματιά καμιάς γκόμενας, είναι για χρόνια πολλά επιδοτούμενος αγρότης που δεν ξέρει ακριβώς πού βρίσκονται τα χτήματα του.
Όλοι, μαζί με άλλους τόσους, σηκώνουν τα χέρια ψηλά και με σφιγμένες τις γροθιές βροντοφώναξαν:
\”Κάτω τα χεριά από τα ΛΕΦΤΑ ΜΑΣ !\”
Ο Θανάσης, με το τριμμένο μπλουζάκι και το τζιν πενταετίας, αδελφικός μου φίλος, ενεργός οικοδόμος με κοίταξε με γουρλωμένα μάτια: \”Ρε, Νίκο, εμείς εδώ τι κάνουμε;\”
Έλα, ντε! Βρε, μήπως τελικά \”μαζί τα φάγανε”.
Νίκος Μουντάκης