”Η αργία εγέννησε την πενίαν. Η πενία έτεκεν την πείναν. Η πείνα παρήγαγε την όρεξιν. Η όρεξις εγέννησε την αυθαιρεσίαν. Η αυθαιρεσία εγέννησε την ληστείαν. Η ληστεία εγέννησε την πολιτικήν. Ιδού η αυθεντική καταγωγή του τέρατος τούτου.”
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, 1851-1911.
Σήμερα, 7 Οκτωβρίου, γιορτάζουμε την Παγκόσμια Μέρα ΑΞΙΟΠΡΕΠΟΥΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ. Η μάλλον, την γιορτάζουν αλλού! Σε άλλες χώρες. Εμείς καλό θα ήταν να την τροποποιούσαμε τη γιορτή. Μέρα Εργασίας. Σκέτο. Γιατί όταν φίλε μείνεις χωρίς εργασία καιρό πολύ, αρχίζεις να γράφεις την αξιοπρέπεια στα παλιά σου τα παπούτσια. Κάνεις οτιδήποτε, οποτεδήποτε, φτάνει να μπορέσεις τη νύχτα να ζαλιστείς απ’ το πολύ ποτό, να μυρίσουν τα χείλη αλκοόλ και τα σχετικά. Στα παλαιότερα των υποδημάτων λοιπόν η αξιοπρέπεια. Εκεί που την έγραψαν και αυτοί που ασκούν το επάγγελμα στο οποίο αναφέρθηκε ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης στην αρχή του κειμένου. Όχι τη δική τους φυσικά. Των Υπολοίπων. Μέρα Εργασίας λοιπόν να γιορτάζουμε. Να μαζευόμαστε και να αναπολούμε τις μέρες που δεν χρειαζόταν να λέμε πως κόψαμε το ποτό γιατί τάχα μας πειράζει, για να εξοικονομήσουμε λίγα ευρώ παραπάνω.
Η ίσως να πρέπει να τροποποιηθεί σε Μέρα Αξιοπρέπειας σκέτο. Γιατί δεν είναι ούτε μία, ούτε δύο οι εργαζόμενοι που ναι μεν δουλεύουν, αλλά χωρίς αξιοπρέπεια. Πόσο μάλλον οι μακρόχρονα ανέργοι. Ένα είναι το σίγουρο. Στην Ελλάδα του 2015, το μεγαλύτερο ποσοστό των Ελλήνων δεν μπορούν να συνδιάσουν αυτές τις δύο λέξεις – αξιοπρεπια ΚΑΙ εργασία.
Τι λέτε για μέρα Αξιοπρεπούς Ανεργείας; Απ’ αυτό έχω έναν φίλο μου! Μιλάμε ο πιο αξιοπρεπής άνεργος που μπορεί να γνωρίσει κάποιος! Τα απαρνήθηκε όλα και κρατάει μόνο την αξιοπρέπειά του. Δεν δέχεται να συμβιβαστεί με οτιδήποτε θα του πάρει ένα κομμάτι απ’ αυτήν. Πες τον εγωιστή. Πες τον αντιδραστικό. Πες τον ό,τι θες. Εγώ τον λέω φίλο μου. Την αποδέχομαι αυτή την στάση προς τη ζωή. Ίσως και να την ζηλεύω. 2 χρόνια άνεργος από τότε που τελείωσε τις σπουδές του και από τότε κτυπάει πόρτες. Δεν θα πάει για καφέ. Δεν θα πάει για ποτό. Δεν θα κυνηγήσει γυναίκες. Μόνο ευκαιρίες. Κι όσο δεν βρίσκει, τόσο πεισμώνει.
Θα μου πεις και τι ψάχνει; Θέση διευθυντική; Γραφείο κλιματισμό και γραμματέα; Όχι φίλε. Ψάχνει ένα 8ωρο. Ψάχνει ένα μισθό που να αντιπροσωπεύει τον κόπο του. Ψάχνει αντιμετώπιση ανθρώπινη. Ψάχνει να βρει την υπομονή και την αυτοσυγκράτηση να μην πάρει στα χέρια του καμιά τεράστια τούρτα με μολότωφ για κεράκια και να πάει να βρει όλους αυτούς που γιορτάζουν την ”Μέρα Αξιοπρεπούς Εργασίας” με τις 4 μασέλες που λένε στον κόσμο να σφίξει το ζωνάρι και να τους ευχηθεί όπως ακριβώς τους αρμόζει!
O πληγωμένος αποκοιμήθηκε, ο πεινασμένος όχι είχα διαβάσει κάποτε και μου ‘χει κολλήσει στο μυαλό. Να βοηθάτε. Να βοηθάτε φίλοι μου. Γιατί μόνο έτσι μπορεί ένας πραγματικός Ανθρωπος με Άλφα κεφαλαίο να νιώσει ολοκληρωμένος. Απλά θυμηθείτε. Η μέρα που πήγατε σπίτι και νιώθατε πιο ολοκληρωμένοι από ποτέ ήταν μια μέρα που κάνατε κάτι για κάποιον άλλο. Όχι κάτι για τον εαυτό σας, αλλά για κάποιον άλλο. Ας εκμεταλλευτούμε λοιπόν την ευκαιρία που μας δίνει η Παγκόσμια Μέρα Αξιοπρεπούς Εργασίας και ας κάνουμε τη ζωή κάποιου δεν έχει εργασία ή έχει μα βουλιάζει μέρα παρά μέρα μέσα στο βούρκο της εκμετάλλευσης λίγο πιο… ΑΞΙΟΠΡΕΠΗ.