Η Χανιώτισσα Μάνια Μπικώφ ήταν αθλήτρια του πόλο και μετά αθλήτρια του τριάθλου. Είναι μητέρα τεσσάρων μικρών παιδιών και το πάθος της είναι να σώζει ζωές.
Γι” αυτό άλλωστε διάλεξε και το επάγγελμα του ναυαγοσώστη. Εδώ και περίπου 10 ημέρες βρίσκεται στη Μυτιλήνη, στο Μόλυβο, όπου βουτά όταν χρειάζεται και σώζει ζωές προσφύγων που φτάνουν στη χώρα μας. Ο Αθήνα 9.84 επικοινώνησε μαζί της και μας μίλησε για τις δύσκολες συνθήκες στη Μυτιλήνη, για τους πρόσφυγες και στέλνει το δικό της μήνυμα στους Έλληνες.
Για την απόφαση να πάει στη Μυτιλήνη:
Καταλήξαμε στην απόφαση αυτή μετά από σκέψη λίγων ημερών όταν η κατάσταση στη Μυτιλήνη είχε αρχίσει να ξεφεύγει. Ήταν μια εθελοντική απόφαση της Ναυαγοσωστικής Life Guard Hellas. Σκεφτήκαμε ότι αυτό που ασκούμε ως επάγγελμα και έχουμε εκπαιδευτεί να το εφαρμόσουμε εθελοντικά και να βοηθήσουμε ανθρώπους που το χρειάζονται. Ξεκίνησε σαν ιδέα, προσεγγίσαμε τοπικούς φορείς για να δούμε πως θα γίνει η μετάβασή μας στο νησί και ήρθαμε 12 άτομα με ένα σκάφος, ένα jet ski και με όλο τον απαραίτητο εξοπλισμό για διάσωση μέσα στο νερό και παροχή πρώτων βοηθειών έξω από αυτό.
Για τις εικόνες που βλέπουν στις ακτές:
Είναι διαφορετικές οι εικόνες από αυτό που βλέπαμε όλοι μας στην τηλεόραση. Είναι πιο σκληρές. Εμείς φροντίσαμε να εναρμονιστούμε με τους διεθνείς κανόνες που διέπουν τις εθελοντικές ομάδες διάσωσης και απευθυνθήκαμε σε ειδικούς. Μας έχει αναλάβει ο σύλλογος Ελλήνων ψυχολόγων με συνεδρίες , μας καθοδηγεί μέσω skype και μας προετοίμαζε για τις δυσάρεστες εικόνες που θα βλέπαμε μπροστά μας. Είχαμε την τύχη αυτές τις μέρες ο καιρός να είναι καλός και έτσι αποφύγαμε τις ακραίες καταστάσεις που έζησαν οι ντόπιοι και οι υπόλοιποι εθελοντές τις προηγούμενες ημέρες. Ο καιρός όμως χαλάει , περιμένουμε 7 μποφόρ οπότε από αυτά που έχουμε δει στην τηλεόραση ψυχολογικά είμαστε θωρακισμένοι να τα αντιμετωπίσουμε. Στην πραγματικότητα δεν ξέρω πώς θα είναι.
Για τους πρόσφυγες:
Το μέγεθος των ανθρώπων που μετακινούνται καθώς και η συχνότητα όπου καταφθάνουν στις ακτές είναι ένας τεράστιος αριθμός που ούτε οι κάμερες ούτε οι εικόνες μπορούν να δείξουν στο μέσο τηλεθεατή και στους κατοίκους της χώρας τί γίνεται εδώ. Ανά λεπτά και τη νύχτα ακόμη φτάνουν βάρκες όπου άλλες έχουν μέσα οικογένειες με μωρά και άλλες τραυματίες. Όταν φτάνουν στην ακτή άλλοι είναι ενθουσιασμένοι και δοξάζουν το θεό τους, άλλοι φιλούν τα χώματα άλλοι αγκαλιάζουν εμάς και άλλοι βγάζουν φωτογραφίες ενώ αρκετοί είναι φοβισμένοι. Δεν μπορούμε πραγματικά να μπούμε στην ψυχολογία αυτών των ανθρώπων που από τη μία μέρα στην άλλη εκεί που ήταν οικογενειάρχες με δουλειές βρέθηκαν με μια νάυλον τσάντα στο χέρι για να μην βραχούν τα ελάχιστα πράγματα που κουβαλούν. Είναι συγκινητικό όλο αυτό που ζούμε εδώ. Νιώθουν ασφάλεια στη χώρα μας γιατί απέναντι πέρασαν δυσάρεστα. Τους εκμεταλλεύονται , τους παίρνουν πολλά χρήματα και τους στοιβάζουν σε βάρκες 6-8 ατόμων να είναι πάνω 18-20. Όταν χαλάει ο καιρός οι βάρκες βάζουν νερά , άλλοι έρχονται με υποθερμία. ζούμε ακραίες καταστάσεις.
Το ευχαριστώ της:
Έχουμε έρθει με δικά μας έξοδα στη Μυτιλήνη. Ωστόσο πολλοί είναι οι άνθρωποι που μας βοηθούν. Θέλω να ευχαριστήσω τον κ. Λάλιζα για τον εξοπλισμό που μπαίνουμε που μας παρείχε για να μπαίνουμε στο νερό, τη Wind για τις στολές κατάδυσης, την Aegean και τη Blue Star Ferries για τη μεταφορά, τη DHL για τις κουβέρτες αλουμινίου που δίνουμε στους πρόσφυγες και το σύλλογο ελλήνων ψυχολόγων που μας στηρίζει. Όσο υπάρχει βοήθεια μπορούμε να μείνουμε έως και το Μάρτιο και ακόμη πιο πέρα.
Η πρώτη γυναίκα που ασχολήθηκε με τη ναυγοσωστική
Η Μάνια Μπικώφ είναι η πρώτη γυναίκα που ασχολήθηκε με τη ναυαγοσωστική, στην Ελλάδα, όπως αναφέρει το sport24.gr. Πριν 20 χρόνια, πήρε το δίπλωμα, αλλά πολύ νωρίτερα είχε ξεκινήσει τη σχετική δραστηριότητα. Ως μαθήτρια λυκείου. Το ημερολόγιο έδειχνε 1991, όταν είχε πάει με την παρέα της στην παραλία της Νέας Κυδωνίας, στα Χανιά (το μέρος όπου γεννήθηκε και μεγάλωσε) και κουβέντα στην κουβέντα, αποφάσισαν όλοι να γίνουν εθελοντές ναυαγοσώστες, για να προστατεύουν τα καλοκαίρια τους λουόμενους από τον κίνδυνο του πνιγμού.
“Τα νερά σε αυτές τις παραλίες είναι πολύ απότομα, για όσους δεν τα ξέρουν καλά”, είχε σχολιάσει, προσθέτοντας πως “δεν είχαμε τον απαραίτητο εξοπλισμό. Ούτε την κατάλληλη εκπαίδευση. Ξεκινήσαμε με ένα σωσίβιο και στην πορεία πήραμε μια βάρκα”. Ήταν όλοι αυτοδίδακτοι και στην αρχή… ήταν οι τρελοί του χωριού. Αυτό θα άλλαζε μέσα στα χρόνια, δεδομένης της αποτελεσματικότητας τους. Και τότε θα προθυμοποιούνταν ο Ναυτικός Όμιλος Χανίων να τους εκπαιδεύσει, σε συνεργασία με τον Ερυθρό Σταυρό και την αμερικανική βάση της Σούδας. Η Μάνια είχε ήδη διακριθεί στο πόλο (ήταν μέλος των Χανίων, της Βουλιαγμένης και του Ολυμπιακού, ήταν και διεθνής) και ξεχώρισε αμέσως.
Οι Αμερικανοί εκπαιδευτές της πρότειναν να μείνει στη βάση και να πάρει δίπλωμα, πρόταση που αποδέχθηκε και κάπως έτσι έγινε η πρώτη γυναίκα της χώρας, με πιστοποίηση από την Παγκόσμια Ομοσπονδία Ναυαγοσωστικής. Έκτοτε έχει αναλάβει την εκπαίδευση εκατοντάδων ναυαγοσωστών, από όλον τον κόσμο, οι οποίοι φοιτούν στη σχολή Life Guard Hellas. Παραδέχεται πως δεν είναι η πιο… χαλαρή δασκάλα (“τούς φτάνω στα όρια τους μερικές φορές”), αλλά από ό,τι φαίνεται ουδείς ενοχλείται. “Μετά το μάθημα, έρχονται και μου λένε ότι τους άρεσε, παρ’ ότι κουράστηκαν πολύ”.
