Του Γιώργου Ουντράκη

Είχα έναν φίλο, τον Περίανδρο, που δεν μάσαγε…από την οικονομική κρίση, που χαμογελούσε τρανταχτά όταν όλοι οι άλλοι έκλαιγαν γοερά, που δεν λυπότανε το ψίχουλο να το κόψει στα δύο, που τα παντελόνια του ήταν \”χρυσά\” από τα γοργόφτερα πόδια.

Ο Περίανδρος, μήτε προσκύναγε τα λεφτουδέλια, μήτε μυξόκλαιγε γιαυτά…

Μόνο γελούσε δυνάτα και ρουφούσε μέχρι το μεδούλι, την ζωή.

\”Γιατί η ζωή, μαγκίτες, έλεγε, δεν θέλει…μούτρα από κηδεία, για τα δανεικά των άλλων\”.

– Περίανδρε, Περίανδρε δεν σε τρομάζει η κρίση;\”

– \”Πιο πολύ με τρομάζει βρέ, ο φόβος της κρίσης,\” απαντούσε…

– Αυτός, ο μεταλλικός και υγρός φόβος της ανασφάλειας για το αύριο, που ξεραίνει το στόμα και παγώνει τα δάχτυλα.

 Μα το…Περιανδράκι, σενιαριζότανε τα απογεύματα του…χρέους, ορμούσε στα καπηλειά, φώναζε δυνατά, έσφιγε τις γροθιές του, γελούσε μέχρι πεθαμού!

Έτσι διάβηκε τα χρόνια της κρίσης.

Με τεντωμένα χέρια και μωβ δειλινά στο χαμόγελο του.

Αυτά, δίδαξε σε όλους μας.

Ακολουθήστε το flashnews.gr στο Google News και την σελίδα μας στο Facebook