Τελευταίες έρευνες έχουν δείξει ότι το να μασάμε τσίχλα μας βοηθάει να καταπολεμήσουμε τα συμπτώματα της γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης – της στομαχικής διαταραχής, δηλαδή τις «καούρες».
Η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση εκδηλώνεται όταν τα οξέα του στομάχου κινούνται προς τα πίσω, προς τον οισοφάγο δηλαδή, με συνέπεια να νιώθει ο ασθενής ένα «κάψιμο» πίσω από το στέρνο του.
Σύμφωνα με τις μελέτες, λοιπόν, η μάσηση μιας ή δύο τσιχλών ωθεί τα υγρά πίσω στο στομάχι και γεμίζει τον οισοφάγο με αλκαλικό σάλιο, εξουδετερώνοντας έτσι τα οξέα που προκαλούν το χαρακτηριστικό αίσθημα καύσου.
Μία ανεξάρτητη μελέτη που το έδειξε αυτό δημοσιεύθηκε το 2005 στην «Επιθεώρηση Οδοντικής Ερεύνης» (JDR) και πραγματοποιήθηκε σε 31 ασθενείς, οι οποίοι απευθύνθηκαν στο Νοσοκομείο Σαιντ Τόμας, του Λονδίνου, υποφέροντας από καούρες.
Σκοπός της μελέτης ήταν να εξεταστεί η υπόθεση ότι «η μάσηση τσίχλας δεν ασκεί επίδραση στον καθαρισμό των παλινδρομούντων υγρών στον οισοφάγο».
Προς μεγάλη τους έκπληξη, όμως, οι επιστήμονες που την πραγματοποίησαν ανακάλυψαν ακριβώς το αντίθετο.
Σε δύο διαφορετικές μέρες ζήτησαν από τους εθελοντές να μείνουν νηστικοί επί τέσσερις ώρες και στη συνέχεια να καταναλώσουν ένα γεύμα που ήταν βέβαιο ότι θα προκαλούσε καούρες σε όποιον το έτρωγε: δύο μπάρες τυρί τσένταρ με πλήρη λιπαρά, πράσινη σαλάτα με δυο κουταλιές της σούπας μαγιονέζα, 15 μεγάλα τσιπς και ένα μεγάλο ποτήρι γάλα με πλήρη λιπαρά.
Και τις δύο μέρες, οι ερευνητές χώρισαν τυχαία τους εθελοντές τους σε δύο ομάδες: οι μισοί έπρεπε μισή ώρα έπειτα από το γεύμα να μασούν μια τσίχλα χωρίς ζάχαρη και οι υπόλοιποι όχι.
Οι επιστήμονες παρακολούθησαν τους εθελοντές για ένα δίωρο μετά το φαγητό. Όπως διαπίστωσαν, τα επίπεδα των οξέων ήταν σημαντικά μειωμένα όταν οι εθελοντές μασούσαν την τσίχλα.