Μετά την άκομψη αποβολή της Πολιτικής Αγωγής από την δίκη της υπόθεσης Ρίχτερ, και μάλιστα στο πιο κρίσιμο σημείο της διαδικασίας, το δικαστήριο αφαίρεσε τη δυνατότητα υπεράσπισης των θιγόμενων στην υπόθεση, προαναγγέλλοντας ταυτόχρονα κατά κάποιο τρόπο την αθώωση του γερμανού καθηγητή.
Έτσι είναι η δικαιοσύνη θα μου πείτε και δεν την αμφισβητούμε. Συμφωνώ και επαυξάνω. Όμως ποιοι ήταν αυτοί οι θιγόμενοι που δεν έχουν πλέον δικαίωμα παράστασης ξέρουμε; Και ποιοι υπερασπίζονται τον κ. Ρίχτερ ξέρουμε; Για να δούμε…
Υπενθυμίζω πως ο κ. Ρίχτερ, κατηγορείται ότι επικρίνει την αντίσταση των Κρητών στην ναζιστική εισβολή τον Μάιο του 1941 ως «βρώμικη, κτηνώδη και ανέντιμη» – δικαιολογώντας έτσι τη λογική των αντιποίνων- ενώ την ίδια στιγμή που αναγνωρίζει «ιπποτισμό» και «ιδεαλιστικά» κίνητρα στους επιτιθέμενους Ναζί. Ευθέως ο κ. Ρίχτερ κατηγορεί τους Κρήτες ότι εκβαρβάρωσαν ολόκληρο τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο διαπράττοντας πρώτοι εγκλήματα κατά των Γερμανών. Θιγόμενοι όπως το βλέπω είναι προφανώς ο παππούς μου και οι φίλοι του που είχαν την κακή συνήθεια να αντιστέκονται στον κατακτητή με όποιο τρόπο μπορούσαν.
Ενώ η υπόθεση έχει εδώ και δεκαπέντε μήνες δημιουργήσει σάλο στην Κρήτη, αντιθέτως στην Αθήνα η πληροφόρηση είχε συναντήσει δυσκολίες στα κεντρικά ΜΜΕ, τουλάχιστον μέχρι την έναρξη της δικαστικής διαδικασίας τον περασμένο Νοέμβριο. Μετά την εμπλοκή του νομικού γραφείου του κ. Τσακυράκη στην υπεράσπιση του γερμανού καθηγητή, την επικοινωνιακή υπεράσπιση του κ. Ρίχτερ ανέλαβε το Ποτάμι δια του Χανιώτη κ. Θεοδωράκη. Με μια αήθη επικοινωνιακή καταιγίδα διαστρέβλωσης της υπόθεσης περί ελευθερίας του λόγου, η υπόθεση παρουσιάστηκε όχι με βάση το πραγματικό κατηγορητήριο, αλλά ως μια κρητική κουζουλάδα που θα μας εξευτελίσει ακόμη περισσότερο απέναντι στους φίλους/δανειστές μας και τη σύμμαχο Μέρκελ.
Ίσως εξαιτίας αυτής της έντεχνης σύγχυσης που δημιούργησαν γνωστοί νομικοί κύκλοι της Αθήνας και υποστήριξαν αντίστοιχοι ιστορικοί αναθεωρητές, όπως ο κ. Λιάκος, η δίκη να πήρε αυτήν την τροπή. Ίσως πάλι μπορεί να φταίει το γεγονός ότι απουσίασαν αδικαιολόγητα οι επίσημοι θεσμοί και φορείς της Κρήτης. Προφανώς η υπεράσπιση της ιστορικής μνήμης δεν προσφέρεται για ψηφοθηρία, αλλά και τόση αδιαφορία δεν δικαιολογείται.
Διότι δεν είναι δυνατόν ενώ είχε ζητήσει ο Πρόεδρος του δικαστηρίου να παρασταθούν συγκεκριμένα οι Δήμαρχοι Ρεθύμνου και Ηρακλείου κκ. Λαμπρινός και Μαρινάκης, αλλά και όλοι οι υπόλοιποι, εν τέλει και προς τιμήν του, μόνο ο Δήμαρχος Καντάνου Σελήνου είχε την μέση να πάει στο Δικαστήριο. Οι υπόλοιποι Δήμαρχοι, η Περιφέρεια, η Ενώσεις, τα Επιμελητήρια; Κανείς δεν άκουσε τίποτα άραγε;
«Που είναι η Κρήτη;» γράφαμε πριν λίγο καιρό προσπαθώντας να ενεργοποιήσουμε όσους θα έπρεπε να είναι εκεί να στηρίξουν. Τώρα ίσως και να είναι αργά.