Είναι πραγματικά συγκλονιστικό το να συνειδητοποιεί κανείς πόσο τον αλλάζουν οι συνθήκες, οι δυσκολίες και οι ανατροπές που συμβαίνουν γύρω μας .
Τίποτα δεν είναι όπως παλιά .Το μυαλό δέχεται και προσαρμόζεται στις αλλαγές πιο αργά από το σώμα μας . Βλέπουμε τις εικόνες , τα απίστευτα που συμβαίνουν γύρω μας , που μας επηρεάζουν σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό , αλλά αργούμε να τα συνειδητοποιήσουμε. Η «χώνεψη» όσων συμβαίνουν είναι αργή και σε κάποιες περιπτώσεις σχεδόν αδύνατη .
Βρισκόμαστε με φίλους και γνωστούς και στην ερώτηση «Τι κάνεις;» Απαντάμε « Τα ίδια». Και ενώ παλιά αυτή η απάντηση δινόταν πολλές φορές με δυσφορία και απογοήτευση, σήμερα μας γεμίζει πολλές φορές ανακούφιση . Τα ίδια είναι συνήθως καλύτερα από ο,τιδήποτε ακούμε να αλλάζει , γιατί δεν είναι συνήθως για καλό.
Μας «έμαθαν» οι καταστάσεις που ζούμε ως λαός να «εκτιμάμε τα ίδια και τα ίδια» . Να φοβόμαστε να αλλάξει κάτι, γιατί σταθερά τα τελευταία χρόνια αλλάζει προς το χειρότερο για τον πολύ κόσμο.
Είμαστε στο ίδιο έργο θεατές συνεχώς . Απλά τώρα άλλοι, «τρανοί», «μεγάλοι», «δυνατοί» κανονίζουν το σενάριο και πρωταγωνιστές όλοι εμείς, ή κομπάρσοι, δεν ξέρω .
Ζούμε μια δύσκολη πραγματικότητα. Αλλά είναι σίγουρο πως όσο δύσκολη και αν είναι για εμάς παντα υπάρχουν κάποιοι που τα περνούν ακόμα πιο δύσκολα. Για κάθε παράπονο, γκρίνια, φόβο υπάρχει κάποιος που τα νιώθει σε δεκαπλάσιο βαθμό από εμάς .
Υπάρχουν και ένα σωρό καλά πράγματα που συμβαίνουν και πρέπει να τα χαιρόμαστε. Ετσι όπως άλλαξε η ζωή μας πρέπει να μάθουμε να χαιρόμαστε την κάθε καλή στιγμή και να την εκτιμάμε. Να κερδίζουμε ψυχικά από ο,τι ωραίο συμβαίνει σε εμάς τους ίδιους ή στους ανθρώπους γύρω μας. Να φτιάξουμε ξανά τα θεμέλια της ζωής μας , τις ψυχικές μας αντοχές . Να καθαρίσουμε το μυαλο μας από τις αρνητικές σκέψεις , γιατί , όταν στο μυαλό κατοικοεδρεύουν αυτές δεν υπάρχει χώρος για όνειρα, προοπτική .
Ας φτιάξουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τη ζωή μας με τα νέα δεδομένα και ας ξανανιώσουμε δυνατοί μέσα σε αυτά . Ας δούμε καθαρά τι συμβαίνει γύρω μας . Η απελπισία και ο συνεχής φόβος μέσα στον οποίο μας κρατάνε σκόπιμα χρόνια τώρα μας κάνει να σκύβουμε συνήθως το κεφάλι.
Μόνο αν μείνουμε ψύχραιμοι και αρχίσουμε να αγωνιζόμαστε πρώτα μέσα μας και πεισμώσουμε μέσα μας θα μπορέσουμε να αντιδράσουμε και να αλλάξουμε με κάποιο τρόπο αυτό που τώρα νιώθουμε ως τούνελ χωρίς φως .
Όλα εξαρτώνται από εμάς. Και όλοι όσοι μας κάνουν κακό σε εξωτερικό και εσωτερικό από εμάς εξαρτώνται . Εμείς τους στηρίζουμε με τον φόβο μας . Με τη δειλία μας .
Όλα αλλάζουν , όταν οι λαοί αρχίζουν να ελπίζουν και αυτή την ελπίδα δεν μπορεί να τη δώσει κανείς στον κόσμο παρά μόνο ο ίδιος ο κόσμος στον εαυτό του .
Στην πραγματικότητα δίνουμε μάχες καθημερινά με όσα συμβαίνουν. Αγωνιζόμαστε να ανταπεξέλθουμε οικονομικά, ψυχικά, συναισθηματικά και όσα στραβά, παράλογα και απάνθρωπα βλέπουμε να συμβαίνουν .
Από την αντοχή και την αγωνιστικότητα και από την πνευματική μας διαύγεια εξαρτάται το μέλλον . Πρέπει να σταματήσει το μάτι να θολώνει από τα δάκρυα , και το μυαλό από τον πανικό .
Αλλιώς είμαστε τότε χαμένοι για χαμένοι .
Η ζωή ακόμα και αν δεν μπορούμε να το πιστέψουμε είναι ωραία. Και εκτός από ωραία είναι και μικρή .