Από τις 18 Φεβρουαρίου έως τις 15 Μαρτίου 2016, η αίθουσα εκθέσεων και εκδηλώσεων της Βασιλικής του Αγίου Μάρκου στο κέντρο του Ηρακλείου θα φιλοξενήσει την έκθεση του Έλληνα αγιογράφου Μανώλη Μπετεινάκη, “Από το Ηράκλειο στην Αγία Πετρούπολη κι από την Αγία Πετρούπολη στο Ηράκλειο…”
Η έκθεση με τίτλο “Από το Ηράκλειο στην Αγία Πετρούπολη κι από την Αγία Πετρούπολη στο Ηράκλειο…” δίνει μια μοναδική ευκαιρία στον επισκέπτη να δει δείγμα από τα έργα του Μανώλη Μπετεινάκη πού συγκεντρώθηκαν από διάφορες εκκλησίες και μοναστήρια της Κρήτης. Αποτελείται από 45 έργα, φορητές εικόνες, λίγα έργα νωπογραφίας, μερικούς πίνακες και δύο ψηφιδωτά. Τα έργα περιλαμβάνουν μια σχεδόν 50ετή περίοδο της δημιουργικότητας του αγιογράφου.
Ο Μανώλης Μπετεινάκης σπάνια άφηνε την Κρήτη. Ήταν ριζωμένος κι πάντα συνδεδεμένος με τη ζωή του νησιού και με τη ζωή της εκκλησίας. Γεννήθηκε στο Ηράκλειο το 1946 από ιερατική οικογένεια και σε νεαρή ηλικία άρχισε να μαθαίνει τα βασικά της αγιογραφίας με τον Παπα-Γιώργη Μανουσάκη. Σε ηλικία 23 ετών άνοιξε το δικό του εργαστήρι αγιογραφίας όπου συνέχιζε να δημιουργεί μέχρι και λίγο πρίν την απεβίωσή του στις 6 Οκτωβρίου 2015.
Η μοναδικότητα των εικόνων πού δημιουργήθηκαν από τον Μανώλη Μπετεινάκη είναι η βαθύτερη ένταση, η εστίαση και η αυστηρότητα σε συνδυασμό με φωτεινά, κορεσμένα χρώματα. Δεν δημιουργούσε εικόνες πάνω σε έτοιμα σχέδια. Δημιουργούσε το δικό του πρότυπο για τη πλήρωση της εικόνας με το μολύβι ή το πινέλο του. Στη συνέχεια εφάρμοζε το χρυσό φόντο και ακολουθούσε η δουλειά στα ενδύματα, στην αρχιτεκτονική ή στο τοπίο και τέλος, στα πρόσωπα και τα χέρια.
Ολόκληρη η ζωή του ήταν μια συνεχής και ακούραστη εργασία με την υποστήριξη της οικογένειάς του πού μοιραζόταν μαζί του τη σοβαρότητα της ασθένειας του και τη χαρά της εργασίας. Σχεδόν στερούταν της δυνατότητας να κυκλοφορεί και να αναπνέει χωρίς τη βοήθεια ειδικής συσκευής, δούλευε κάθε μέρα για 5-6 ώρες παρά την αρρώστια και τις περιστάσεις, γεγονός πού κάθε άλλος άνθρωπος θα θεωρούσε ανυπέρβλητο. Ωστόσο, η ζωή και το έργο γι’αυτόν ήταν το ίδιο πράγμα. Το ένα χωρίς το άλλο ήταν αδύνατο. Η εργασία είναι μια ατέρμονη προσευχή πού ενσαρκώνεται σε εικόνες της πνευματικής πραγματικότητας. Συμβαίνει κάθε μέρα και δένει με την αιωνιότητα…