Για κατ’εξαίρεση εφαρμογή νόμων και επιλεκτική άσκηση των καθηκόντων τους, καταγγέλει αστυνομικούς της Τροχαίας Χανίων, ένας πολίτης ο οποίος εξιστορεί το τι ακριβώς συνέβη και προέβη σε αυτή την καταγγελία.
Ο νεαρός Χανιώτης ΓΚ, συνοδεύει την επιστολή του με φωτογραφικό υλικό (δείτε στο τέλος του κειμένου) προκειμένου να υποστηρίξει τα γραφόμενά του και περιγράφει λεπτό προς λεπτό την περιπέτεια που έζησε.
Δείτε τι έγινε
Κατ’ εξαίρεση εφαρμογή νόμων
Ένα υποπροϊόν της σταδιακής απαξίωσης και παρακμής της παιδείας ενός ολόκληρου έθνους.
Αξιότιμοι συμπολίτες και αγαπητοί φίλοι,
Καταρχήν να αναφέρω ότι παραμένω αμετακίνητος στην πεποίθησή μου πως όταν σφάλεις, πρέπει να αναλαμβάνεις τις ευθύνες και συνέπειες. Αυτή την παιδεία έλαβα από το σπίτι μου και με αυτή πορεύομαι όλα τα χρόνια της ζωής μου. Γεγονός που δόξα τω Θεώ, πλέον είναι αυταπόδεικτο.
Το περιστατικό το οποίο θα ήθελα να καταγγείλω, συνέβη σήμερα την Πέμπτη 10/3/2016 και αφορά την Τροχαία Χανίων κι εμένα τον ίδιο. Το γεγονός που συνιστά το αίτιο της συγκεκριμένης ιστορίας, είναι ότι συνειδητά, πάρκαρα παράνομα. Παρά το γεγονός ότι δεν είμαι άτομο δικαιολογιών, οφείλω να πω πως ενώ είχα μόλις προσπεράσει την τροχαία οδηγώντας επί της οδού Γρηγορίου ‘Ε, στρίβοντας την Καραϊσκάκη, διπλοπαρκάρω για να παραλάβω από οικείο κατάστημα λιγότερο από 10 μέτρα από το σημείο που είχα σταθμεύσει, κάποια είδη που είχα παραγγείλει για τα προσκλητήρια του γάμου μου. Αξίζει να σημειώσω πως κατά τη στιγμή αυτή, επικρατούσε η γνώριμη κατάσταση στο σημείο εκείνο, με πολλά διπλοπαρακαρισμένα οχήματα. Και πάλι αναφέρω πως αυτό δε συνιστά δικαιολογία. Αν κάποιος κλέβει, δεν είναι αιτία και αφορμή το γεγονός αυτό, για να πράξεις το ίδιο κι εσύ. Σε κάθε περίπτωση, μετράω τα κομμάτια, πληρώνω, παίρνω φυσικά την απόδειξη (την οποία ζητάω πάντα – αν και προς τιμή της ιδιοκτήτριας, έσπευσε η ίδια πρώτη να μου τη δώσει) και βγαίνω άμεσα από το κατάστημα για να φύγω.
Ακριβώς τη στιγμή εκείνη βλέπω την τροχαία να ξεκινά να γράφει το αυτοκίνητό μου. Φωνάζω ότι έρχομαι και περαστικοί από το σημείο, τους ενημερώνουν ότι όντως βρίσκομαι δίπλα. Παραταύτα συνεχίζουν το έργο τους το οποίο και οφείλουν. Αξίζει να σημειώσω εδώ πως ουδεμία στιγμή ειδοποίησαν (σφύριξαν) για να δουν αν βρίσκομαι κοντά ώστε να μετακινήσω το όχημά μου (προσωπικά δεν πιστεύω ότι οφείλουν, από τη στιγμή που βάσει νόμου παρανομείς), ενώ έπεσα θύμα ενός μακροχρόνιου προβλήματος του αυτοκινήτου μου, όπου όταν η μηχανή είναι σβηστή, δε λειτουργούν τα φώτα κινδύνου (ήτοι αλάρμ).
Πλησιάζω ταχύτατα και τους παρακαλώ να μη με γράψουν, γιατί ειλικρινά δεν είχα σταματήσει ούτε για 3 λεπτά. Μάρτυρας και η απόδειξη (να σημειώσω ότι έχω και δεύτερη απόδειξη, λιγότερο από 5 λεπτά πίσω, από κατάστημα επί της Κυδωνίας – προς απόδειξη των ανωτέρω λεγόμενών μου) από το κατάστημα για το οποίο είχα σταθμεύσει. Αποδεχόμενος πλέον το γεγονός, τους λέω πως εφόσον έγραψαν εμένα σε εκείνο το σημείο, θα έπρεπε να γράψουν και τα οχήματα που ήταν παρκαρισμένα πάνω στη στροφή, παρακωλύοντας την ορατότητα και κίνηση των οδηγών. Η απάντησή τους ήταν «Δε θα μας κάνετε εσείς υποδείξεις.». Επίσης πεποίθησή μου είναι πως η περιφρούρηση των αξιών μίας κοινωνίας, είναι ευθύνη όλων μας!
Σε κάθε περίπτωση, πραγματικά η τύχη παίζει τα πιο περίεργα παιγνίδια. Ο ένας από την ομάδα των 2 μελών της Τροχαίας, μεταβαίνει στην επόμενη γωνία για να ελέγξει τα οχήματα που όντως είχαν παρκάρει παράνομα. Φυσικά, έδωσε τη δυνατότητα στον οδηγό, να το μετακινήσει. Ο δεύτερος τώρα, ελέγχει όχημα παρκαρισμένο ακριβώς απέναντί μου και μπροστά από τους κάδους απορριμμάτων του Δήμου. Τη στιγμή εκείνη ακούγεται μία φωνή από ένα μπαλκόνι πάνω από το σημείο του συμβάντος: «Μην το γράψεις, φεύγουμε. Έχει πρόβλημα ο άνθρωπος.». Περιμένω να δω τι θα πράξει το Όργανο της Κυκλοφορίας. Του λέω επίσης: «Να δω τι θα κάνετε τώρα!». Προς μικρή μου έκπληξη δυστυχώς, φεύγουν χωρίς καν να περιμένουν να μετακινηθεί το όχημα. Παίρνω το δικό μου όχημα για να πάω στην Τροχαία να πληρώσω την κλήση μου, τη στιγμή που ένα άλλο όχημα, έρχεται και παρκάρει παράνομα στο σημείο που βρισκόμουν, αλλά απέναντι. Αρχίζω και φωτογραφίζω τα παρανόμως σταθμευμένα οχήματα, τα οποία η συγκεκριμένη ομάδα παρέβλεψε. Φεύγω και στρίβω στην Υψηλαντών. Προς επίσης μικρή μου έκπληξη, πάνω ακριβώς στη διασταύρωση, παρανόμως παρκαρισμένα οχήματα. Στρίβω στη Μυλωνογιάννη, ίδια ιστορία και χειρότερη με παρκαρισμένα ακόμη και πάνω σε γωνία. Βγαίνω στη Μάρκου Μπότσαρη και φτάνω στα φανάρια της διασταύρωσης με την Αποκορώνου. Τέσσερα οχήματα παρκαρισμένα πλήρως πάνω στα πεζοδρόμια. Ακριβώς απέναντι επί της Σολωμού, άλλο όχημα παρκαρισμένο πάνω στο πεζοδρόμια. Βγάζω φωτογραφίες από κάθε τέτοιο γεγονός και επί της Αποκορώνου, όχημα παρκαρισμένο πάνω στη διάβαση. Φτάνω Τροχαία και στη στροφή της τροχαίας στην οδό Ψυλλάκη, διπλοπαρκαρισμένο. Είναι η οδός που περνάνε όλα τα οχήματα της τροχαίας και της αστυνομίας, για να μπουν στην πόλη.
Παρκάρω, πηγαίνω στον αστυνομικό που βρισκόταν στις πληροφορίες, του λέω αρχικά πως θέλω να πληρώσω την κλήση και μετά να καταγγείλω ένα απαράδεκτο γεγονός, εξηγώντας σε τι αφορούσε. Ευγενικότατα με καθοδηγεί στο τι πρέπει να κάνω. Φεύγω από την Τροχαία, γιατί την κλήση μπορείς να την πληρώσεις μόνο σε ΕΛ.ΤΑ ή στο Δήμο (δεν το γνώριζα, για προφανείς λόγους.). Πάω και πληρώνω στα ΕΛ.ΤΑ επί της Κισσάμου και επιστρέφω στο Αστυνομικό μέγαρο, για να καταγγείλω το περιστατικό. Μπαίνω στο γραφείο του Διοικητή, ο οποίος με παραπέμπει στο τμήμα Τροχαίας, ως το αρμόδιο τμήμα.
Έξω από το γραφείο του Αξιωματικού Υπηρεσίας, περιμένει αρκετός κόσμος, μάρτυρας στο τι επακολουθεί. Αναφέρω με κάθε λεπτομέρεια το περιστατικό στον Αξιωματικό μαζί με το γεγονός πως έχω τραβήξει φωτογραφίες από τα παράνομα οχήματα που δε δέκτηκαν κλήση και δεν αφαιρέθηκαν οι πινακίδες τους κι εκείνος μου απαντά προς μεγάλη μου έκπληξη: «.και τι θες να κάνεις; Καταγγελία; Δε φοβάσαι να σε κυνηγάνε μετά ως ρουφιάνο;». Του απαντώ: «Δε φτάνει που φοβόμαστε τους κλέφτες και τους δολοφόνους, τώρα θα πρέπει να φοβόμαστε και την αστυνομία όταν αναφέρουμε θέματα ηθικής και παρατυπιών;» Φυσικά δεν υπήρχε απάντηση που να μπορούσε να αντικρούσει αυτό μου το επιχείρημα. Συνεχίζω και του λέω πως: «Δε φοβάμαι γιατί ξέρω τι άνθρωπος είμαι. Ουδέποτε υπήρξα θρασύδειλος και απαιτώ την καθολική εφαρμογή των νόμων και όχι κατ’ εξαίρεση!».
Η διαδικασία ολοκληρώνεται με μία ένσταση από μέρους μου, για να μπορέσω να λάβω τις πινακίδες μου άμεσα και μία υπόσχεση πως το περιστατικό αυτό, δε θα περάσει απαρατήρητο.
Προσωπικά σέβομαι και θαυμάζω το έργο της Τροχαίας και της Αστυνομίας. Έχω καλούς φίλους μέσα στο Σώμα αυτό αλλά και διάφορα άλλα τους οποίους θαυμάζω και προσεύχομαι να γυρνούν πάντα ασφαλείς σπίτι τους. Σε καμία περίπτωση δεν αποζητώ την τιμωρία των ατόμων που ενεπλάκησαν στο σημερινό περιστατικό και είμαι σίγουρος πως αν ποτέ βρεθούμε στον ίδιο χώρο, θα έχουμε περισσότερα πράγματα να μας ενώσουν, από ότι να χωρίσουν, όμως απαιτώ οι νόμοι να εφαρμόζονται απόλυτα!
Έσφαλα και οφείλω να αναλάβω τις ευθύνες μου, όπως και έπραξα, όμως οι νόμοι δεν είναι ελεύθεροι στη μετάφραση που τους αποδίδει ο καθένας μας και σίγουρα δε μπορούν να έχουν άλλη ισχύ, ανάλογα με το ποιος είναι απέναντί τους.
Θα ήταν χαρά μου να ακούσω την τοποθέτηση του σώματος, αν και δεν είναι επιδίωξή μου.
Υ.Γ. Αγαπητοί, αν θέλουμε να αλλάξουμε την κατάσταση, θα πρέπει πρώτα να αλλάξουμε εμείς!
