Υπάρχουν οι άνθρωποι που το έχουν πιο πολύ στον προφορικό λόγο . Τους αρέσει καλύτερα να εκφράζουν αυτά που αισθάνονται και σκέφτονται σε μια άμεση επαφή με τον άλλο , σε μια πιο ανθρώπινη επικοινωνία . Τους χαίρομαι αυτούς πραγματικά , γιατί έχουν το θάρρος να σε κοιτάνε και να σου λένε αυτά που σκέφτονται και αυτά που θέλουν με μια δυναμική που σε καθηλώνει. 

Υπάρχουν και οι άνθρωποι που είναι πιο πολύ του γραπτού λόγου . Εκεί τους δίνεται η άνεση να ξεδιπλώσουν σκέψεις και συναισθήματα . Εκεί να έρθουν σε επαφή με τη σκέψη και την καρδιά τους . Αυτοί πάλι το παρακάνουν καμιά φορά στην ανάλυση και παραείναι , για κάποιους συναισθηματικοί. Επειδή είναι του γραπτού λόγου τους αρέσει να παίρνουν μηνύματα από πρόσωπα αγαπημένα ,  γιατί θέλουν να τα διαβάζουν και να τα ξαναδιαβάζουν  ,νιώθοντας πως   τα χουν μπροστά τους . 

Φανταστείτε αυτές τις δύο ομάδες ανθρώπων να χαρακτηρίζονται από απόλυτη ειλικρίνεια σε αυτά που λένε και γράφουν . Πόσο άμεση και αληθινή είναι η επικοινωνία . Πόσο απλές οι ανθρώπινες σχέσεις . 

Στις μέρες μας περιβαλλόμαστε, κατά κανόνα, από ανθρώπους που άλλα λένε , άλλα κάνουν και άλλα εννοούν. Εχουμε φτιάξει μια κοινωνία όπου η επιτυχία για πολλούς στην ανθρώπινη αλληλεπίδραση και επαφή βρίσκεται στο να λες αυτό που βολεύει τη δεδομένη στιγμή ή αυτό που θέλει ο άλλος να ακούσει . Είναι σα να πρέπει να παίζεις σκάκι συνέχεια με το μυαλό σου και να σκέφτεσαι την επόμενη κίνηση . Είναι ωραίο το σκάκι γενικά αλλά στις ανθρώπινες σχέσεις είναι ψυχοφθόρο για τις δύο παραπάνω κατηγορίες ανθρώπων, με δεδομένο το ότι χαρακτηρίζονται από ειλικρίνεια . Είναι ψυχοφθόρο να μην εκφράζονται οι άνθρωποι με ειλικρίνεια . Έχουμε μπερδέψει νομίζω την ειλικρίνεια με την ευγένεια . Νομίζουμε πως θα είμαστε αγενείς , αν είμαστε ειλικρινείς . Η αλήθεια ίσως καμια φορά να είναι δυσάρεστη , ίσως να μας φέρνει σε δύσκολη θέση αλλά το καλό της είναι πως βρίσκεται ακοίμητος φρουρός της ψυχής και όσων μας αντιπροσωπεύουν ως ανθρώπους . 

Εχουμε φτιάξει μια κοινωνία όπου όλοι καταπιέζονται . Χαμογελάμε σε ανθρώπους που στην πραγματικότητα σιχαινόμαστε . Συνεργαζόμαστε με ανθρώπους που το λιγότερο δεν εμπιστευόμαστε . Συνυπάρχουμε σε σημαντικές στιγμές μας με ανθρώπους που δε συμπαθούμε , και όλα αυτά κλέβουν κάτι από την ψυχή μας .

Το τέλειο δε γίνεται να το πετύχουμε .Και ποιο είναι αυτό και ποιος το ορίζει τελικα ; 

Ισως και να είναι τέλειο αυτό που γεμίζει την ψυχή μας . Εχουμε φτιάξει μια κοινωνία γεμάτη συμβιβασμούς , αλλά στην πραγματικότητα συμβιβάζουμε την ίδια την υπόσταση και την ύπαρξή μας. 

Αυτή όμως η τελευταία έχει ημερομηνία λήξης ευτυχώς ή δυστυχώς . Για αυτό πρέπει να τη «φωτίζουμε» με  το να εκδηλώνουμε αυτά που νιώθουμε . Με το να ξεχωρίζουμε τους ανθρώπους που είναι σημαντικοί και «φωτίζουν»  τη ζωή μας , με το να προσπαθούμε να τους έχουμε κοντά μας . 

Ίσως τότε καταφέρουμε το χαμόγελο στο πρόσωπό μας να μην είναι μια απλή αποτύπωση έκφρασης , κάτι σαν τις μάσκες στις παραστάσεις της αρχαίας τραγωδίας , αλλά αληθινή ευτυχία .

 

Ακολουθήστε το flashnews.gr στο Google News και την σελίδα μας στο Facebook