Πολύς ντόρος γίνεται το τελευταίο διάστημα και σε τοπικό επίπεδο για τα προγράμματα ΕΣΠΑ. Διάφοροι φορείς όπως (ΕΒΕΧ,ΚΕΚ, ΜΜΕ κ.α)διαφημίζουν τα προγράμματα λες και είναι φάρμακο.. ”δια πάσαν νόσον..”.
Έρχονται για να «σώσουν» την μικρή επιχείρηση; τον κάθε αυτοαπασχολούμενο;
Έρχονται για να προστατέψουν τον μικρό έμπορο από τα χρέη τις κατασχέσεις και το λουκέτο;
Πόσοι από του μικρούς εμπόρους πληρούν τις προϋποθέσεις και μπορούν να ενταχθούν;
Έχουν περισσέψει τα πανηγύρια από την πλευρά της κυβέρνησης και τους κάθε λογής εμπλεκομένους για τα δισ. που απέσπασαν από τον προϋπολογισμό της ΕΕ για την περίοδο 2014 – 2020. Ούτε λίγο, ούτε πολύ γίνεται προσπάθεια να παρουσιάσουν το ΕΣΠΑ σαν κοσμογονία που θα οδηγήσει την ελληνική καπιταλιστική οικονομία έξω από την κρίση. Έφτασαν να χαρακτηρίσουν τα χρήματα από το ΕΣΠΑ σαν ένα «νέο σχέδιο Μάρσαλ» για την Ελλάδα. Προσπαθούν να καλλιεργήσουν προσδοκίες στο λαό ότι έχει να κερδίσει από τα ΕΣΠΑ και ότι η ανάπτυξη που αυτά θα τροφοδοτήσουν – στο βαθμό που θα το κάνουν – θα είναι προς όφελος των μικρών έμπορων και της λαϊκής οικογένειας. Είναι ψέμα ολκής. Από τα ΕΣΠΑ και τα άλλα ευρωπαϊκά κονδύλια, όπως γινόταν τόσα χρόνια και με τον πακτωλό των κρατικών επιδοτήσεων και άλλων ενισχύσεων, κερδισμένη έβγαινε πάντα η πλουτοκρατία, ενώ τα βάρβαρα μέτρα πλήθαιναν για το λαό. Αρκεί να αναλογιστεί κανείς ότι την περασμένη εφταετία (2007 – 2013), η Ελλάδα πήρε από τα ΕΣΠΑ 20 δισ. ευρώ. Αυτό όμως σε τίποτα δεν εμπόδισε την εκδήλωση της καπιταλιστικής κρίσης, δεν ανέκοψε τη συντριβή των μικρών επαγγελματιών ,βιοτεχνών ,έμπορων και των φτωχών αγροτών, δεν απέτρεψε τις περικοπές σε μισθούς και δικαιώματα, δε βελτίωσε σε τίποτα τους όρους με τους οποίους ζει και βγάζει το μεροκάματο η συντριπτική πλειοψηφία του λαού. Αντίθετα, τα ΕΣΠΑ, συμπληρωματικά στις φοροαπαλλαγές, τις επιδοτήσεις και τα άλλα προνόμια στην πλουτοκρατία, συντέλεσαν στην συσσώρευση κεφαλαίου, επιταχύνοντας την εκδήλωση της κρίσης.
Ποιανού λεφτά είναι τα ΕΣΠΑ; Σίγουρα όχι της Κομισιόν και του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Είναι λεφτά που συνεισφέρουν με το αζημίωτο οι κυβερνήσεις της ΕΕ, για να βοηθήσουν την ενιαία αντιλαϊκή στρατηγική τους.
Πού τα βρήκαν όμως αυτά τα λεφτά; Όπως στην Ελλάδα, έτσι και παντού, τα κρατικά ταμεία γεμίζουν από τη φοροαφαίμαξη του λαού, από την αιματηρή λιτότητα σε βάρος του, από την περικοπή στοιχειωδών αναγκών και κοινωνικών υπηρεσιών(υγεία ,παιδεία ,συντάξεις κ.α.), από την κλοπή του πλούτου που παράγει ο λαός τον οποίο το αστικό κράτος αναδιανέμει προς όφελος των λίγων. Ένας τέτοιος μηχανισμός είναι και ο προϋπολογισμός της ΕΕ. Τα λεφτά που αφαιρούνται από τους λαούς αναδιανέμονται στα μονοπώλια με την μορφή προγραμμάτων και επιχορηγήσεων. Πάνω εκεί ξεσπάει ο πόλεμος για το ποιά τμήματα της πλουτοκρατίας της Ε.Ε θα πάρουν τη μερίδα του λέοντος. Μόλις κατοχυρωθούν τα χρήματα, ο ίδιος καυγάς θα ξεκινήσει σε εθνικό επίπεδο, για το ποιοι επιχειρηματικοί όμιλοι θα τα ξεκοκαλίσουν.
Πού θα πάνε αυτά τα λεφτά; Για την κατάρτιση του νέου ΕΣΠΑ και το μοντέλο ανάπτυξης της χώρας σχεδιάζουν από κοινού τα υπουργεία Οικονομικών και Ανάπτυξης και ο Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων. Πάνω σε αυτό το μοντέλο στηρίχτηκε το αντιλαϊκό Μεσοπρόθεσμο και το τρίτο μνημόνιο. Αυτοί, μαζί με την κυβέρνηση, θα καθορίσουν τη μοιρασιά της λείας των ευρωπαϊκών κονδυλίων, από τα οποία, πάνω από 40% – σύμφωνα με τα στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής – επιστρέφει άμεσα στους μονοπωλιακούς ομίλους των ισχυρών κρατών της ΕΕ, ενώ το υπόλοιπο λυμαίνεται η ντόπια αστική τάξη. Ένα μέρος από τα κονδύλια διοχετεύεται και σε προγράμματα της λεγόμενης «ενεργητικής αντιμετώπισης της ανεργίας», που συνίστανται είτε σε μοίρασμα μιας θέσης εργασίας στα δύο και στα τρία, είτε σε προγράμματα κατάρτισης που κρύβουν τους άνεργους κάτω από το χαλί, είτε σε προγράμματα επιδότησης των μεγάλων εργοδοτών προκειμένου να προσλαμβάνουν για λίγο διάστημα κακοπληρωμένους εργάτες.
Σε όλες τις εκδοχές τους, δηλαδή, πρόκειται για προγράμματα που ωφελούν λίγους και σε καμιά περίπτωση δεν ανακόπτουν, πολύ περισσότερο δεν αντιμετωπίζουν την ανεργία, για την οποία ευθύνεται ο καπιταλισμός. Όπως, επίσης, ένα μικρό μέρος τους δίνεται στα λεγόμενα «κοινωνικά δίκτυα» για την αντιμετώπιση της εξαθλίωσης ορισμένων τμημάτων του λαού, που βεβαίως δεν τα βγάζουν από την εξαθλίωση, αλλά πασχίζουν να αμβλύνουν τις λαϊκές αντιδράσεις, ωθώντας στην ενσωμάτωση και τη χειραγώγηση.
Να, λοιπόν, ποιοι κερδίζουν από τα ευρωπαϊκά κονδύλια. Τα λεφτά αυτά δε θα γίνουν αντιπλημμυρικά και αντισεισμικά έργα, σχολεία και νοσοκομεία, υποδομές που έχει ανάγκη ο λαός. Θα γίνουν «καύσιμο» για τις μεγάλες επιχειρήσεις για να κάνουν επενδύσεις με εργατοϋπάλληλους που θα αμείβονται με τρεις κι εξήντα, χωρίς κανένα δικαίωμα. Από αυτήν την ανάπτυξη δεν έχει τίποτα να κερδίσει ο λαός. Χαμένος θα βγει, αφού πάλι θα ενισχυθούν λίγοι και μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι σε βάρος μας.
Αν ήθελαν πραγματικά να βοηθήσουν τους μικρούς εμπόρους και αυτοαπασχολούμενους γιατί δεν εφαρμόζουν μερικά από τα αιτήματα μας όπως , επιστροφή των αποθεματικών που ληστεύτηκαν από τον ΟΑΕΕ και γενναία κρατική χρηματοδότηση ,δημόσια και δωρεάν υγειονομική περίθαλψη και πρόνοια,
κατάργηση του νόμου που μας επιβάλλει την εξοντωτική φορολογία 26% από το πρώτο ευρώ ,κατάργηση του τέλους επιτηδεύματος και του ΕΝΦΙΑ, 20.000€ αφορολόγητο όριο ,45% φορολογία στο μεγάλο κεφάλαιο.
Ο Μανώλης Παπαδάκης είναι Ταμίας του Εμπορικού Συλλόγου Χανίων.