Η “Παρέμβαση Εκπαιδευτικών για τη Ρήξη και την Ανατροπή” (αυτόνομου εργατικού-ταξικού αγωνιστικού σχήματος που εκπροσωπείται στο Δ.Σ. της Ε.Λ.Μ.Ε. Χανίων), εξέδωσε την παρακάτω ανακοίνωση για το ασφαλιστικό νομοσχέδιο:
“Το νέο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο-έκτρωμα κατατέθηκε στη Βουλή το απόγευμα της Παρασκευής, 22 Απριλίου 2016, για να συζητηθεί με τη διαδικασία του κατεπείγοντος. Πρόθεση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι η ψήφισή του να γίνει στις 10 Μαΐου, ενώ δεν αποκλείεται σε μία κίνηση αιφνιδιασμού να ψηφιστεί μέσα στο Σαββατοκύριακο.
Το νέο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο σηματοδοτεί μια ιστορικής σημασίας επίθεση στο ασφαλιστικό σύστημα, αφού θέτει στην κλίνη του Προκρούστη τα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα των εργαζομένων, των ελαστικά εργαζομένων και των ανέργων: με τη νομιμοποίηση των προηγούμενων αντιασφαλιστικών νόμων, την ψήφιση της αύξησης των ορίων ηλικίας στα 67 χρόνια ή 62, με 40 χρόνια δουλειάς, της αύξησης των εισφορών υγείας στους ήδη συνταξιούχους, καθώς και τις περικοπές κατά 1,8 δις από τον προϋπολογισμό.
Αυτές οι ρυθμίσεις, αν συνδυαστούν με τη νέα φορολεηλασία, ώστε να καλυφθούν τα περίπου 5,5 δισ. μέτρα που έχουν συμφωνηθεί καταρχήν με την Ε.Ε.-Δ.Ν.Τ., πριν την απαίτηση από τους “Θεσμούς” για επιπλέον «προληπτικά μέτρα», θα οδηγήσουν σε μία πρωτόγνωρης έκτασης φτωχοποίηση τα εργατικά-λαϊκά στρώματα.
Πιο αναλυτικά, οι αλλαγές που εισηγείται το αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο προτείνεται να εφαρμοστούν από το 2016, προβλέποντας:
ü Κατάργηση όλων των Εθνικών Συστημάτων (ασφάλισης, πρόνοιας και υγείας) και ενοποίησή τους σε ένα φορέα με κορμό το Ι.Κ.Α. (Ε.Φ.Κ.Α.).
ü Μεγάλες μειώσεις στις κύριες συντάξεις, τόσο των νέων όσο και των ήδη συνταξιούχων, αφού αυτές υπολογίζονται και πάλι.
ü Δραστικές μειώσεις μέχρι και σταδιακή εξαφάνιση των επικουρικών συντάξεων.
ü Καμιά μέριμνα κοινωνικού πόρου ή άλλης ενίσχυσης από το κράτος, για το Μετοχικό Ταμείο.
Κι ακόμη τα μέτρα που θα περιλαμβάνει το νέο Ασφαλιστικό δεν θα εξαντληθούν με την ψήφιση του νομοσχεδίου, αλλά θα παίρνονται κι άλλα, αν απαιτείται από τους δημοσιονομικούς στόχους. Πρόκειται για πρωτοφανή αντεργατική αναδιάρθρωση, που υπερβαίνει αντιδραστικά όλους τους προηγούμενους νόμους. Τσακίζει όλους τους εν ενεργεία ασφαλισμένους εργαζόμενους, τους ήδη συνταξιούχους, τους μικρομεσαίους, τους αγρότες, τους ανέργους, τους ελαστικά εργαζόμενους, τη νεολαία.
Το αστικό πολιτικό σύστημα και οι κυβερνήσεις διαχείρισης των συμφερόντων του (Ν.Δ.–ΠΑ.ΣΟ.Κ. και ΣΥ.ΡΙΖ.Α.–ΑΝ.ΕΛ), κατεδαφίζουν το κολοβό, αναδιανεμητικό σύστημα, που είχε τη λογική οι «δυνατοί», δηλαδή οι εργαζόμενοι, να στηρίζουν τους «αδύναμους», παιδιά, γέροντες, αρρώστους. Αφού καταβύθισαν τα εργατικά δικαιώματα στη θάλασσα της ανεργίας, της ελαστικής και της μαύρης–απλήρωτης εργασίας και αντέστρεψαν τους ρόλους, μετατρέποντας τη «σύνταξη» σε μέσο επιβίωσης ολόκληρων οικογενειών, τώρα τη λεηλατούν κι αυτή. Διαλύουν ό,τι άφησαν όρθιο από το δημόσιο, ασφαλιστικό σύστημα, που έχει δεχθεί απανωτά «μεταρρυθμιστικά» πλήγματα νεοφιλελεύθερης έμπνευσης, με βάση τις συνταγές της Ε.Ε., του Ο.Ο.Σ.Α. και του Δ.Ν.Τ. ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, ξεκινώντας με το νόμο Σιούφα, για να το μετατρέψουν σε ανταποδοτικό–κεφαλαιοποιητικό.
Τελικός στόχος της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης στην ασφάλιση, είναι να καταστεί απαραίτητη η προσφυγή των εργαζομένων στον επονομαζόμενο τρίτο πυλώνα της ασφάλισης, δηλαδή στις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες και εταιρείες υγειονομικής περίθαλψης, ώστε ν’ ανοίξει ακόμα ένα μεγάλο πεδίο κερδοφορίας για τα μονοπώλια του ιδιωτικού τομέα.
ΚΑΤΩ ΤΟ ΑΝΤΙΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ Ν/Σ! – ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΣΦΑΛΙΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ!
ΑΓΩΝΑΣ ΤΑΞΙΚΟΣ – ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ – ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ – Ε.Ε. – Δ.Ν.Τ.!
Απέναντι στη συναίνεση του αστικού πολιτικού κόσμου για την καταστροφή μας δε ζητάμε «δικαιοσύνη στην εξαθλίωση». Ξεπερνάμε όλα τα φράγματα που στήνει στο δρόμο μας η χρεωκοπημένη γραφειοκρατία των εργατοπατέρων τύπου Γ.Σ.Ε.Ε.-Α.Δ.Ε.Δ.Υ, οι οποίοι, αποσπασμένοι από τους χώρους εργασίας, αρκούνται σε ασυντόνιστες “τουφεκιές στον αέρα” χωρίς σχέδιο και προοπτική με στόχο την αποκλιμάκωση και συνεπώς την ήττα του αγώνα, σπέρνοντας την απογοήτευση και τη μοιρολατρία ανάμεσα στους εργαζομένους.
Γυρίζουμε αποφασιστικά την πλάτη στους εκπροσώπους του εργοδοτικού-κρατικού συνδικαλισμού, στα παπαγαλάκια του κεφαλαίου μέσα στα σωματεία μας. Βάζουμε, τέλος, στην άκρη και τους εκπροσώπους ενός σάπιου συνδικαλιστικού δικτύου παραγόντων, που τόσο καιρό συναγελάζονταν πολιτικά με τον κινηματικό ρεφορμισμό του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. οικοδομώντας συμμαχίες με προφανή στόχο -πέρα από κάποια μικροκομματικά οφέλη- την προσωπική τους αναρρίχηση. Η απίστευτη ανεπάρκεια, η απύθμενη αυταρέσκεια και ο απίθανος, παραγοντίστικος ναρκισσισμός που χαρακτηρίζει όλο αυτό το πολιτικό-συνδικαλιστικό aparat, μαζί με μια ψευδεπίγραφη “επαναστατική ρητορική” αντάμα με την χειραγώγηση των διαδικασιών βάσης συνθέτουν μια αποκρουστική πραγματικότητα στη ζωή των σωματείων, η οποία απωθεί τους εργαζομένους από την οργανική ένταξή και την ολόπλευρη συμμετοχή τους σ’ αυτά.
Ο κούφιος βερμπαλισμός του κινηματικού ρεφορμισμού, ωστόσο, αδυνατεί να συγκαλύψει πως σε κάθε κρίσιμη καμπή ως πρώτη επιλογή οι εκπρόσωποί του έχουν την υποχώρηση μπροστά στην πίεση του αντιπάλου, οδηγώντας με τον συμβιβαστικό “ρεαλισμό” τους το κίνημα από ήττα σε ήττα! Αυτό, άλλωστε, έγινε τον Μάη του 2013, όταν ανακάλυψαν ενάντια στη θέληση της πλειοψηφίας των Γ.Σ. των Ε.Λ.Μ.Ε. “όρους και προϋποθέσεις” για την απεργία στις εξετάσεις, προσανατολίζοντας στην πράξη το κίνημα στην κοινοβουλευτική αυταπάτη της κυβερνητικής αλλαγής που ευαγγελιζόταν ο αντιμνημονιακός -τότε- ΣΥΡΙΖΑ. Τα ίδια έκαναν με την “αξιολόγηση του Αρβανιτόπουλου”, όταν με τη μέθοδο της παρασιώπησης και στο όνομα των “αρνητικών συσχετισμών” αρνήθηκαν να δώσουν τη μάχη στους συλλόγους διδασκόντων για την ακύρωση στην πράξη της συγκρότησης ομάδων αυτοαξιολόγησης, ώσπου να τους ξεβράσει το ίδιο το κίνημα και ο ψυχωμένος αγώνας των εργαζομένων σε διάφορους άλλους εργασιακούς χώρους του Δημόσιου (βλ. Ο.Τ.Α., νοσοκομεία, υπουργεία κ.λπ.), αναγκάζοντας τους να φορέσουν και πάλι την “αγωνιστική λεοντή”.
Για να νικήσουν, επομένως, οι αγώνες και να κάνει ένα πραγματικό βήμα μπροστά το κίνημα στην ανατροπή της πολιτικής Κυβέρνησης – Κεφαλαίου – Ε.Ε. – Δ.Ν.Τ, απαιτείται η πρωτοβουλία να έλθει στα χέρια των εργαζομένων: με μαζικές συνελεύσεις στα σωματεία, αυτοοργάνωση στη βάση που θα ακυρώνει τη λογική της αντιπροσώπευσης, εργατική δημοκρατία, επιτροπές αγώνα και οριζόντια δικτύωση των σωματείων, των σχημάτων και των αγωνιστών σε κάθε πόλη, νομό και περιφέρεια και πανελλαδικά, κόντρα στις μανούβρες του κεφαλαίου και της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας.
Όλοι σε θέση μάχης. Με έκτακτες Γενικές Συνελεύσεις και Γ.Σ. προέδρων, τοπικό και συνολικό συντονισμό σωματείων, φορέων, αγροτών, κλπ και Ομοσπονδιών, των εργαζόμενων Δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, που θα ξεπερνά τα όρια που βάζει ο γραφειοκρατικός, ο υποταγμένος εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός.
Το αμέσως επόμενο διάστημα το εργατικό-λαϊκό κίνημα είναι επιτακτικά αναγκαίο να παλέψει για να καταργηθούν όλοι οι αντιασφαλιστικοί νόμοι που ψηφίστηκαν τα τελευταία χρόνια (Σιούφα, Ρέππα, Πετραλιά κ.λπ.) και οι ρυθμίσεις των μνημονίων. Να επιστραφούν στα ταμεία τα αποθεματικά που υπεξαίρεσαν τράπεζες, εργοδότες και κράτος. Να αναπτυχθεί ένα αποκλειστικά δημόσιο ασφαλιστικό σύστημα για όλους τους εργαζόμενους, με αυξήσεις σε μισθούς. Να διασφαλιστεί η δουλειά για όλους, σταθερή, πλήρης και ασφαλισμένη. Να μειωθεί δραστικά η άμεση φορολογία των εργαζομένων, της φτωχής αγροτιάς, των πληττόμενων μεσαίων στρωμάτων.
Για την επίτευξη αυτών των στόχων πάλης είναι αναγκαίο να διαμορφωθεί καυτό έδαφος οργής παντού. Για να ξηλωθεί στο σύνολό της η αντεργατική πολιτική, η οποία αφαιρεί από τους εργαζομένους κατακτήσεις ενός ολόκληρου αιώνα οδηγώντας τους βίαια στη δουλοποίηση. Για να συγκρουστούμε με ό,τι εμποδίζει την ικανοποίηση των αναγκών και των δίκαιων αιτημάτων μας.”