Συχνά ο χρόνος σταματάει για λίγο και όλα μοιάζουν να βρίσκονται σε μια άλλη διάσταση. Είναι αισθάνομαι για πολλούς εκείνες οι στιγμές που έχουν αναγκαστεί να αποχωριστούν κάποιον που αγαπούν , κάποιον δικό τους άνθρωπο. Και εννοώ τον μόνιμο αποχωρισμό , αυτόν που η φύση μας κάνει αδύνατο να αποφύγουμε . 

Είναι δύσκολο, πολύ δύσκολο, να δεχτεί κανείς πως  αυτός που ήταν πάντα εκεί δε θα είναι πια. Πως έχει αλλάξει για πάντα η πραγματικότητα για όσους έχουν μείνει πίσω,πως πρέπει να προσαρμοστούν σε κάτι καινούριο που ίσως να φαίνεται πιο άδειο,πιο άχαρο και πολύ επώδυνο.

Είναι αδύνατο να προετοιμαστεί κανείς για αυτές τις στιγμές.Είναι αδύνατο να ξέρει πώς θα αντιδράσει το μυαλό και η καρδιά του σε κάτι τέτοιο. Γι αυτό νομίζω νιώθουμε την ανάγκη να στραφούμε στο παρελθόν,να κρατηθούμε από τις αναμνήσεις,να θυμηθούμε μυρωδιές , εικόνες, γέλια, όμορφες στιγμές. Ετσι, για να έχουμε την ψευδαίσθηση πως έχουμε για λίγο κοντά μας αυτόν που έφυγε για πάντα, και τόσο αγαπούσαμε.

Και ίσως από τα πιο δύσκολα πράγματα είναι να σκέφτεται κανείς όλα αυτά που θα θελε να πει και δεν πρόλαβε, όλα αυτά που θα θελε να κάνει και να μοιραστεί και ο χρόνος δεν ήταν αρκετός.Και πώς να τα βάλει κανείς με το χρόνο; Πώς να θυμώσει κανείς με κάτι που προχωράει αθόρυβα και ασταμάτητα και ποτέ μα ποτέ δε γυρίζει πίσω; Πώς να παλέψει κανείς κάτι τέτοιο;

Ίσως για αυτό λένε και ξαναλένε όλοι να μη χάνουμε στιγμή, αν είναι δυνατόν, από τη ζωή μας και όλα όσα θα θέλαμε να ζήσουμε. Να μη χάνουμε ευκαιρία να αγκαλιάσουμε αυτούς που αγαπάμε, να ζητήσουμε συγγνώμη από ανθρώπους που εκτιμάμε και έχουμε πληγώσει και να ζούμε την κάθε στιγμή και την κάθε μέρα όσο καλύτερα και όσο πιο γεμάτα γίνεται.

Μακάρι να γύριζε ο χρόνος πίσω, για να σταματήσει κάθε αποχωρισμό. Μακάρι να είχαμε μια τελευταία ευκαιρία να αγκαλιάσουμε αυτούς που αγαπάμε και πρόκειται να «φύγουν» για πάντα ή έχουν ήδη «φύγει». Μακάρι να είχαμε την ευκαιρία για ένα τελευταίο φιλί . 

Τίποτα δε γεμίζει το κενό που αφήνουν πίσω τους όσοι αγαπάμε και φεύγουν για πάντα. Μόνο μαθαίνουμε να ζούμε με αυτό και προσπαθούμε να μάθουμε από αυτό, ώστε να ζούμε την κάθε μέρα όσο καλύτερα γίνεται και να προσπαθούμε κάθε στιγμή για την ευτυχία.

Και είναι κέρδος νομίζω, ο πόνος από την απώλεια κάποιου αγαπημένου που ήταν μέχρι χθες κομμάτι της ζωής μας, να μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε την αξία της ζωής, του χρόνου που κυλάει και όσων έχουμε γύρω μας και, ενώ είναι σημαντικοί, δεν το έχουμε καταλάβει.

Ακολουθήστε το flashnews.gr στο Google News και την σελίδα μας στο Facebook