Η εβδομάδα, που μόλις αποχαιρετίσαμε, ήταν σκληρή σε γεγονότα. Με αναντίστοιχες τις λαϊκές αντιδράσεις. Άλλωστε, θα ‘ταν περίεργο να αναμέναμε από το λαό μας να βρίσκεται διαρκώς στους συνήθεις δρόμους και πλατείες εκδήλωσης αγανάκτησης και οργής.
Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος δεν φαίνεται να είχε διαβάσει καλά το επίσημο ανακοινωθέν του Eurogroup της 24ης Μαΐου 2016. Μολονότι συμμετείχε σ’ αυτό! Από την αρχή μέχρι το τέλος. Εκτός αν τα πλατιά του χαμόγελα κατά την έξοδό του από το γνωστό κτήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης στις Βρυξέλλες ήσαν υποκριτικά. Ούτε μια «κόκκινη γραμμή» δεν έμεινε ως το τέλος.
Κι ήρθε και η αποκάλυψη. Από αυτήν εδώ την εφημερίδα, που με υπομονή με φιλοξενεί. Μέσα στον πανικό και στο χαμό των 7.500 σελίδων του τελευταίου πολυνομοσχεδίου κρύψανε τροπολογία με την οποία επέτρεψαν σε πρωθυπουργούς, υπουργούς, βουλευτές και άλλους δημόσιους λειτουργούς να κατέχουν off-shore εταιρίες στο εξωτερικό. Κι έτσι, να γλιτώσουν όλοι όσοι κατάφεραν μέχρι σήμερα να κρύψουν τη συμμετοχή τους σ’ αυτές. Ακόμα και διαμέσου παρένθετων προσώπων.
Η ιστορία, το πιο πιθανό, δεν θα αφιερώσει στην καταγραφή αυτών των γεγονότων ένα ξεχωριστό κεφάλαιο. Ούτε καν μια παράγραφο. Ίσως τα εντάξει όλα αυτά σε κάποια υποσημείωση μιας γενικής αποτίμησης της θλιβερής περιόδου από τον Ιανουάριο του 2015 και μετά. Το πιο πιθανό, όμως, είναι να αναδείξει ένα άλλο γεγονός που δεν πέρασε στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων. Την πρόσφατη συνέντευξη του τέως Βασιλιά Κωνσταντίνου Γκλύξμπουργκ. Η συνέντευξη έχει προκλητικό ενδιαφέρον.
Πρώτον. Δεν ζητά συγγνώμη. Για οτιδήποτε. Για κανένα από τα εγκλήματα της δυναστείας. Για κανένα από τα δικά του εγκλήματα. Έστω κι αν διευκόλυνε πολλαπλά την ιδεολογική και γενική προπαρασκευή της δικτατορίας και την ουσιαστική επιβολή της. Έστω κι αν είναι πασίδηλη η πολιτική και ιστορική ενοχή του στο διαμελισμό της Κύπρου και τη δημιουργία γκρίζων ζωνών στο Αιγαίο.
Δεύτερον. Ο τέως Βασιλιάς διαδήλωσε, με τον πιο προβοκατόρικο τρόπο, «Δεν είμαι ο πρώην Βασιλεύς Κωνσταντίνος! Είμαι ο Βασιλεύς Κωνσταντίνος, τελεία και παύλα!… Αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ!… Εγώ δε θα κουνήσω ούτε το δάχτυλό μου για να πάρω τη Βασιλεία πίσω. Εάν θέλουν, αυτό θα το κάνουν οι Έλληνες… Εάν γίνει μόνο του, τότε θα το δεχθώ». Ποια είναι ολόκληρη η αλήθεια. Υπάρχουν κύκλοι στην Ελλάδα και στο εξωτερικό που πραγματοποιούν προπαρασκευαστικές πράξεις. Ακόμα και σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο.
Τρίτον. Η δυναστεία των Γλύξμπουργκ έχει την κύρια ευθύνη για πολλά. Για την παρακμή της μικρής Ελλάδας, μέχρι την έλευση του Ελευθερίου Βενιζέλου. Για τον περιττό Διχασμό. Για την Μικρασιατική Καταστροφή. Για τη δικτατορία του Μεταξά. Για το παρακράτος του ’50 και των αρχών του ’60. Για τα Ιουλιανά και την Αποστασία του ’65. Για τη δικτατορία των συνταγματαρχών του ’67. Και τόσα άλλα…
Τέταρτον. Η Μεταπολίτευση δεν έχει θετικό ιστορικό προηγούμενο. Απολαύσαμε ελευθερίες, όσο ποτέ πριν. Κοινωνικά δικαιώματα όσο ποτέ πριν. Δημοκρατικούς θεσμούς, όσο ποτέ πριν. Κατακτήσαμε ισότιμη θέση στην ευρωπαϊκή οικογένεια. Συμπρωταγωνιστές σε μεγάλες διεθνείς πρωτοβουλίες. Και γνωρίσαμε ανάπτυξη όσο ποτέ πριν. Η Ελλάδα, που παραδώσαμε το 2004 ή έστω το 2008, δεν έχει καμία σχέση με την Ελλάδα, που παραλάβαμε το 1974.Αυτό το ιστορικό επίτευγμα δεν μπορεί να ακυρωθεί από τις μελαγχολικές σελίδες των τελευταίων ετών, με τα οικονομικά και πολιτικά σκάνδαλα. Τα όποια φαινόμενα διαφθοράς, δεν έχουν εκείνο το μέγεθος και τη σημασία για να σβήσουν από τον ιστορικό χάρτη την πολύ θετική πραγματικότητα της Μεταπολίτευσης.
Οφείλουμε να συνομολογήσουμε μια δυσάρεστη πραγματικότητα. Και ύπουλα επικίνδυνη. Το λαό μας τον έχει «καταλάβει» μια βαθειά πολιτική κόπωση. Η οποία επιτείνεται από την ιδεολογική σύγχυση αρκετών από εμάς. Υπάρχει καλύτερο εκτροφείο για την επώαση του πιο δηλητηριώδους φιδιού στα πολιτικά μας πράγματα; Ας ανατρέξουμε στο παρελθόν για την επιβεβαίωση των διαπιστώσεων και της αυθεντικότητας του ερωτήματος.
Η διέξοδος, φυσικά, στα προβλήματά μας είναι μπροστά. Με όλες τις αξίες και τους κανόνες της Δημοκρατίας. Αναθεώρηση του Συντάγματος εδώ και τώρα! Με ολοκαίνουριες θεσμικές προτάσεις. Όχι στις πολυκαιρισμένες ιδέες, που η ιστορική ναφθαλίνη επέτρεψε τη γνώση της ύπαρξής τους.
Ποτέ πια επιστροφή στο διχαστικό παρελθόν.
Άρθρο του Αντώνη Ν.Βγόντζα στην εφημερίδα Πρώτο Θέμα Κυριακή 5.6.2016