Είναι γνωστή στις μέρες μας, η ραγδαία απαξίωση της πολιτικής και των πολιτικών και η κρίση εμπιστοσύνης των πολιτών προς τους πολιτικούς και την πολιτική.

Πολλοί αποδίδουν αυτή την παρακμή της πολιτικής στην έλλειψη μεγάλων ηγετών.

Συχνά ακούς “νοσταλγούς”  του ΜΙΤΤΕΡΑΝ ,του ΚΟΛ, του ΣΜΙΘ ,του ΜΠΡΑΝΤ  τού ΠΑΛΜΕ   ή του ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ ,του ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ κα.κα. , να τονίζουν   ότι αν ζούσαν αυτοί, η ΕΥΡΩΠΗ και η ΕΛΛΑΔΑ θα ήσαν σε καλύτερη κατάσταση  από την σημερινή.Ίσως…

Και ενώ προβληματιζόμαστε ,κατά καιρούς για τους Ηγέτες μας ,που εμείς εκλέγουμε δεν κάνουμε ποτέ  την αυτοκριτική μας  για τα λάθη των  επιλογών μας και την ευθύνη που μας βαραίνει.

Ίσως έπρεπε να υπάρξει, κάποτε,  νόμος “ΠΕΡΙ ΕΥΘΥΝΗΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ” .Γιατί  οι λαοί έχουν τους ηγέτες που τους αξίζουν .

Δεν μπορεί ,άλλωστε, ο ηγέτης να μην εκφράζει ,τουλάχιστον πλειοψηφικά τα αισθήματα και τον τρόπο σκέψης του μέσου ψηφοφόρου ,που τον ανέδειξε σε ηγέτη ,υπερψηφίζοντας τον.
 

Πόσο λαμβάνομε όμως  υπόψη  μας  στις επιλογές των   πολιτικών στελεχών ,που θα μας διοικήσουν , αν  και κατά πόσον  υπακούουν στα   αυστηρά κριτήρια των αρχών της ΑΞΙΟΚΡΑΤΙΑΣ και του ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΗΘΟΥΣ.; Για αυτό  οι λαοί έχουν τους ηγέτες που τους αξίζουν .

Στην αρχαία ελληνική γραμματεία τονίζεται ο κίνδυνος που ελλοχεύει από την τάση των Ελλήνων να επιλέγουν, ως εκπροσώπους  μετριότητες, για τρείς λόγους:

α)  “από τον φθόνον προς την υπέρτερην αξίαν” 

β) από την ιδιοτελή σκοπιμότητα να ελέγχουν και να επηρεάζουν την “μετριότητα” από το παρασκήνιο. και

γ)με το να τεθεί χαμηλά ο πήχης κριτηρίων  επιλογής, θέτουν και τους εαυτούς τους ,εν δυνάμει, στην λίστα των  “υποψηφίων προς αξιοποίηση”,με το επιχείρημα “γιατί καλύτεροι είναι οι άλλοι;”

Όμως, με μία τέτοια επιλογή, όχι του Αρίστου αλλά του μετρίου αρεστου, διακινδυνεύουμε ακόμα περισσότερο την αποτυχία μιας ,ούτως ή άλλως ,δύσκολης υπόθεσης της ανάκαμψης της  χώρας μας.

Άρα είναι, δυστυχώς όχι πάντα αυτονόητο, το ότι όποιος έχει την θεμιτή φιλοδοξία να κριθεί για την κατάληψη μιας υπεύθυνης δημόσιας θέσης,  πριν υποβάλλει υποψηφιότητα πρέπει να γνωρίζει τα όρια του και τις πραγματικές δυνατότητες του και εάν, δε, από φιλοδοξία τις υπερεκτιμήσει,  έχουν την  ευθύνη  οι κρίνοντες, αλλά κύρια  λαός , να τον επαναφέρουν στην πραγματικότητα ,αφού τον  αξιολογήσουν αντικειμενικά υπενθυμίζοντας του τις τεράστιες ευθύνες που θα επωμισθεί  ,    με δεδομένο το μεγάλο διαχρονικό αναπτυξιακό έλλειμμα, της χώρας , ιδιαίτερα σήμερα μέσα στα ασφυκτικά πλαίσια των κανόνων του Δ.Ν.Τ. …

Τα κριτήρια επιλογής , των πολιτικών ηγετών, βέβαια, είχαν απασχολήσει  και τους αρχαίους προγόνους μας…

Σύμφωνα,  μάλιστα με τον ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ και τον ΑΠΟΛΛΩΝΙΟ ΤΟΝ ΡΟΔΙΟ, ο ιδεώδης πολιτικός πρέπει :

Α)  Να είναι ΜΟΡΦΩΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΕΥΦΥΗΣ
(Ένας μη μορφωμένος ή μη ευφυής πολιτικός είναι όμως το ίδιο ακατάλληλος με έναν μορφωμένο αλλά παρορμητικού και αλαζονικού χαρακτήρα, χωρίς ηθικούς φραγμούς…)

Β) Να διαθέτει «ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗ ΝΟΗΜΟΣΥΝΗ», δηλαδή να έχει ευαισθησία στα κοινωνικά προβλήματα και να συμπάσχει και να χαίρεται με την χαρά και την λύπη των πολιτών.
(Με την «συναισθηματική νοημοσύνη» θα είναι ευαίσθητος δέκτης των κοινωνικών προβλημάτων και με την πολιτική του ευφυΐα θα προσπαθήσει να βρει τις, κατά περίπτωση, καταλληλότερες λύσεις.)

Κοντά στα παραπάνω κριτήρια, θα μπορούσαν να τεθούν  και τα παρακάτω:
.
Γ) Να έχει το ΓΝΩΘΙ Σ’ ΑΥΤΟΝ ,να είναι ΑΥΤΟΦΩΤΟΣ, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ και να υπηρετεί συνειδητά τις αρχές της ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΗΘΙΚΗΣ.

Δ) Να έχει μία αποδεδειγμένα επιτυχή   και συνεπή πολιτική  και επαγγελματική διαδρομή, που θα εγγυάται το μέλλον.

Ε) Να είναι βαθύς γνώστης της ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΎ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ, ώστε να διασφαλίζεται  το ότι θα σεβαστεί τα ΙΕΡΑ ΚΑΙ ΟΣΙΑ της φυλής μας.

ΣΤ) Ο αναλυτικός δε έλεγχος του ΠΟΘΕΝ ΕΣΧΕΣ του (δηλ. τι περιουσία διέθετε, ο κρινόμενος να επιλεγεί πολιτικός, πριν ασκήσει  πολιτική   εξουσία και τι διαθέτει σήμερα, καθότι πρέπει να αποδείξει ότι όχι μόνο δεν καταχράστηκε δημόσιο χρήμα, κατά την ενάσκηση των δημοσίων καθηκόντων του στο παρελθόν, αλλά και ότι δεν εκμεταλλεύτηκε την πολιτική του ισχύ, που απέκτησε  για ίδιο πλουτισμό…

Το κριτήριο αυτό, λοιπόν έχει ιδιαίτερη βαρύτητα σήμερα, αν θέλουμε να επανακτήσουμε την εμπιστοσύνη του λαού.

Τα παραπάνω  ,ενδεικτικά , κριτήρια, συμπληρωμένα ίσως και με άλλα, πρέπει  να βρουν άμεση εφαρμογή κατά την στελέχωση  της πυραμίδας ,από την κορυφή μέχρι την βάση, των πολιτικών κομμάτων  για την επίτευξη, επιτέλους, ενός κράτους αποκεντρωμένου, αντιγραφειοκρατικού και αποτελεσματικού που θα είναι υπηρέτης των πολιτών και όχι δυνάστης τους.

Αποτελεί   δε μονόδρομο  για τον εμπλουτισμό  του πολιτικού προσωπικού της χώρας, με τα πιο ικανά και έντιμα στελέχη.

Με τον όρο “εμπλουτισμό” και όχι “ανανέωση” εννοούμε  την αξιοκρατική επιλογή παλιών και νέων στελεχών ,χωρίς καμιάς μορφής “ρατσιστικούς” διαχωρισμούς.

Τα νέα και άφθαρτα στελέχη είναι  σαφώς πλέον ευπρόσδεκτα   , αν  όμως πληρούν και τα υπόλοιπα κριτήρια, της γνώσης ,της εμπειρίας και  ιδιαίτερα της εντιμότητας , περί την διαχείριση του δημοσίου χρήματος, καθότι το “σύνθημα” ανανέωση  για την ανανέωση  ,υποκρύπτει τον κίνδυνο    λανθασμένων επιλογών.

Πρέπει να  να επιλέγονται  ΟΙ ΚΑΛΎΤΕΡΟΙ,  ΟΙ ΙΚΑΝΟΤΕΡΟΙ ΚΑΙ ΟΙ  ΕΝΤΙΜΟΤΕΡΟΙ…

Η αντοχή του συστήματος έχει φθάσει στα όριά του. Είναι   όρος επιβίωσης  του ίδιου του Δημοκρατικού μας πολιτεύματος…..
 

Ακολουθήστε το flashnews.gr στο Google News και την σελίδα μας στο Facebook