Είναι πραγματικά παράξενο αυτό που συμβαίνει στη χώρα μας. Όλοι διαμαρτυρόμαστε για τα κακώς κείμενα που σχεδόν παντού συναντάμε και όλοι θεωρούμε ότι η κατάσταση σε κάθε ένα εξ αυτών πρέπει να βελτιωθεί. Δεχόμαστε επίσης ότι για να επέλθει η πολυπόθητη βελτίωση τα πράγματα πρέπει να αλλάξουν. Μέχρι εδώ όλα καλά, δεν υπάρχει τίποτα το παράξενο. Το παράξενο συμβαίνει όταν οι αλλαγές αυτές φτάσουν στην πόρτα μας, τότε… ξινίζουμε, αντιδρούμε και επιδιώκουμε τη διατήρηση της υπάρχουσας κατάστασης για την οποία όμως πριν διαμαρτυρόμασταν!

Κλασσικό παράδειγμα ο τρόπος οργάνωσης του εκπαιδευτικού μας συστήματος, καθώς κυριολεκτικά ταλαιπωρεί τα ελληνόπουλα επί δώδεκα χρόνια, με πενιχρά αποτελέσματα. Το επιστημονικό δυναμικό στη χώρα μας είναι αρίστης ποιότητας, καθώς ο Έλληνας εξωστρεφής καθώς είναι έχει έφεση στη διδασκαλία και όχι μόνο στα αυστηρά πλαίσια της διδακτέας ύλης. Όλοι έχουμε γλυκιές και θετικές αναμνήσεις από δασκάλους μας στο δημοτικό, γυμνάσιο και λύκειο, από ανθρώπους που χωρίς να έχουν καμία υποχρέωση ξόδεψαν χρόνο και ενέργεια, συχνά και χρήμα, για να κάνουν καλύτερα το μάθημα, να επιλύσουν διαφορές και να μας καθοδηγήσουν στο μονοπάτι της ζωής.

Δυστυχώς χωρίς κεντρική καθοδήγηση οι προσπάθειες τους παραμένουν αποσπασματικές και τα αποτελέσματα τους μέτρια. Το κακό είναι ότι ο χώρος της εκπαίδευσης, στις μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις είναι λες «καταραμένος», καθώς ο κάθε υπουργός θέλει να κάνει του κεφαλιού του. Σύνηθες είναι το φαινόμενο ακόμα και σε αλλαγή υπουργού μετά από ανασχηματισμό, ο σχεδιασμός να ανατρέπεται ανάλογα τα κέφια του νέου υπουργού. Η εκπαίδευση όμως είναι μία άυλη υπηρεσία το αποτέλεσμα της οποίας δεν φαίνεται παρά μετά την ολοκλήρωση της, κάτι που διαρκεί πολλά χρόνια. Όταν λοιπόν το σύστημα αλλάζει κάθε τρεις και λίγο όλοι αντιλαμβανόμαστε πως θετικό αποτέλεσμα δύσκολα θα προκύψει.

Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ΑΝΕΛ ήταν σαφές πως αδυνατώντας να δώσει ιδεολογικά δείγματα σε άλλα πεδία, θα «επιτίθετο» με όλα τα όπλα σε χώρους που μπορεί να δράσει χωρίς οικονομικές επιτροπείες. Ο χώρος της Παιδείας είναι προνομιακός, καθώς ενδιαφέρει τον Έλληνα πολύ και αποσπά την προσοχή του από τα διάφορα άλλα που ταυτόχρονα συμβαίνουν. Στα πλαίσια αυτά πρέπει να τοποθετήσουμε την έντονη κινητικότητα των τελευταίων εβδομάδων για συναντήσεις των αρμόδιων υπουργών με φορείς και επιτροπές που βγάζουν πορίσματα για αξιολόγηση, συγχωνεύσεις και «συμβόλαια τιμής» των μαθητών. Μπορεί τα φώτα της δημοσιότητας να κλέβουν οι «εξωγήινες» προτάσεις για «συμβόλαια» που θα υπογράφουν τα παιδιά για… ιπποτικές συμπεριφορές και άλλα πολλά που πραγματικά αδικούν την τεράστια ανάγκη για αλλαγές σε ολόκληρο το εκπαιδευτικό μας σύστημα. Όπως είδαμε όμως, για να έχουν έστω και την παραμικρή πιθανότητα επιτυχίας οι κυοφορούμενες μεταρρυθμίσεις πρέπει να εφαρμοστούν σε βάθος χρόνου, δηλαδή από διαδοχικές κυβερνήσεις. Για μία ακόμα φορά το μόνο που θα μείνει είναι η αναστάτωση.

Ακολουθήστε το flashnews.gr στο Google News και την σελίδα μας στο Facebook