Όλοι οι Ρεθεμνιώτες αισθανθήκαμε υπερηφάνεια μεγάλη, όταν περνώντας από το κέντρο της πολιτείας μας αντικρίσαμε το banner που σαν τελάλης άλλων εποχών αναγγέλλει το μεγάλο γεγονός των εγκαινίων του Μουσείου Αρχαιολογικού χώρου Ελεύθερνας. Βλέπετε, όπως όλοι οι συμπατριώτες μας, συχνά καθοδηγούμενοι από το θυμικό δυσκολευόμαστε να δούμε μπροστά, να προβλέψουμε γεγονότα και καταστάσεις, αυτό είναι και η κύρια αιτία των κακοδαιμονιών μας. Είμαστε όμως, ειδικά στην πολιτεία μας φιλοπρόοδοι, σεβαστικοί σε όσους μπουν στον κόπο να μας προσεγγίσουν μεταλαμπαδεύοντας μας την γνώση τους, εμφυσώντας μας το όραμα τους, «αναγκάζοντας» μας να το κάνουμε όραμα δικό μας. Τότε και μόνο τότε είμαστε ικανοί να «βγάλουμε τη μπουκιά απ το στόμα μας και να τη δώσουμε» που λέγανε οι μανάδες μας, διαφορετικά, αν μας θίξεις την υπερηφάνεια μας είμαστε ικανοί να βλάψουμε και τον εαυτό μας ακόμα. Τώρα όμως πάει τελείωσε, βλέπουμε τη λεζάντα που διαφημίζει το μεγάλο, το παγκόσμιο αυτό γεγονός και χωρίς ακόμα να νιώσουμε τα πολλαπλά οφέλη της λειτουργίας του μοναδικού αυτού μουσείου, μόνο και μόνο από το ότι τελικά καταφέραμε και το δημιουργήσαμε, τα στήθια μας γεμίζουν υπερηφάνεια.
Κοιτώντας εκ των υστέρων πολλά πράγματα φαντάζουν αυτονόητα. Ποιος δεν θα ήθελε ένα πρωτοποριακό μουσείο στην περιοχή του, έναν οργανισμό που αυτομάτως τη μετατρέπει σε τοπόσημο; Κι όμως τίποτε δεν είναι τόσο απλό. Όπως σιγά σιγά μαθαίνουμε, αρκετοί ήταν οι φωτισμένοι τοπικοί παράγοντες που «μύησαν» τους συγχωριανούς και προφύλαξαν από τους αρχαιοκάπηλους τα όχι λίγα αρχαία που λόγω των αγροτικών εργασιών έβγαιναν στην επιφάνεια. Οι τοπικοί πολιτιστικοί σύλλογοι και οι τοπικοί ιστοριοδίφες θα μας ενημερώσουν αναλυτικά γι αυτούς, είμαι βέβαιος. Βλέπετε, η αξία του Μουσείου Αρχαιολογικού χώρου Ελεύθερνας ακροθιγώς μόνο έχει γίνει κατανοητή. Όπως στις αρχές του περασμένου αιώνα λίγοι ήταν οι Ηρακλειώτες (όπως ο Καζαντζάκης) που αντιλήφτηκαν την αξία των ανακαλύψεων του Έβανς, έτσι και τώρα, παρά την εξέλιξη που μας έχει κάνει πιο υποψιασμένους, τα όσα συμβούν από την Κυριακή και μετά είμαι βέβαιο πως θα μας εκπλήξουν. Το μουσείο αυτό πριν ακόμα ανοίξει τις πύλες του, μόνο από τις επιστημονικές και άλλες δημοσιεύσεις έχει ήδη τραβήξει το παγκόσμιο ενδιαφέρον. Όσο για την επόμενη μέρα, ας φανταστούμε απλά τι θα ήταν το Ηράκλειο χωρίς την Κνωσό.
Η συνεισφορά του Πανεπιστημίου μας και ειδικά του καθηγητή Νίκου Σταμπολίδη είναι αναμφίβολα καταλυτική. Τύχη αγαθή έφερε το Τμήμα Αρχαιολογίας και το νεαρό, μα οραματιστή και φιλόδοξο καθηγητή στην πολιτεία μας. Μια πολιτεία που αγάπησε και δόθηκε και είμαι βέβαιος πως του το ανταποδίδει. Λεπτομέρειες για τη δράση του και τις φορές που το εγχείρημα στο σύνολο του κινδύνεψε, θα βγουν αργά ή γρήγορα στο φως της δημοσιότητας. Η Ιστορία θα τοποθετήσει τον άξιο καθηγητή Σταμπολίδη δίπλα στους μεγάλους αρχαιολόγους. Τον Σλήμαν, τον Έβανς, τον Ανδρόνικο.