Η Οργάνωση Περιοχής της Κρήτης αναχωρεί σήμερα Πέμπτη από Χανιά και Ηράκλειο για να δώσει το παρόν το 25ο Αντιιμπεριαλιστικό Διήμερο της ΚΝΕ που ξεκινάει 1η Ιουλίου στο Βίτσι.
Οι Οργανώσεις της ΚΝΕ όλο αυτό το διάστημα πραγματοποίησαν ένα μεγάλο πολιτικό άνοιγμα και συζήτηση για την επιτυχία του Διημέρου, σε συνδυασμό με μια πλούσια δραστηριότητα που αναπτύχθηκε όλον τον Ιούνη και με τα Φεστιβάλ και τις εκδηλώσεις των οργανώσεων της ΚΝΕ.
Σε συνέχεια όλης αυτής της δραστηριότητας, οι Οργανώσεις της ΚΝΕ σε όλη την Κρήτη ανανεώνουν το ραντεβού με τα μέλη και τους φίλους της ΚΝΕ για το 25ο ΑντιιμπεριαλιστικόΔιήμερο, που θα πραγματοποιηθεί στο Βίτσι, στη Φλώρινα από την 1 έως τις 3 Ιούλη. Δηλώσεις συμμετοχής μπορούν να τεθούν μέχρι και σήμερα στις οργανώσεις της ΚΝΕ ανά νομό.
Η κατασκήνωση θα βρίσκεται στο Πισοδέρι, στη θέση Βίγλα, σε υψόμετρο 1.550 μέτρων, 20 χλμ. δυτικά της Φλώρινας.
Η τοποθεσία δεν επιλέχθηκε τυχαία. Σ’ αυτήν την περιοχή ο Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας είχε ισχυρές βάσεις από την άνοιξη του 1947 έως τον Αύγουστο του 1949. Ήταν η έδρα του Γενικού Αρχηγείου του ΔΣΕ, η έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ, της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης και των βασικών επιτελείων του ΔΣΕ.
Η κατασκήνωση θα φιλοξενηθεί σε ένα πανέμορφο μέρος στο βουνό, σε υψόμετρο 1.550 µ. μέσα σε δάσος οξιάς, σε οργανωμένο χώρο µε τις απαραίτητες υποδομές.
Στο πλαίσιο του διημέρου θα πραγματοποιηθούν επισκέψεις γνωριμίας με τη «ζωντανή ιστορία» του τόπου, καθώς στην περιοχή μπορεί να συναντήσει κανείς οχυρωματικές θέσεις του ΔΣΕ, αμπριά, κορυφές και μέρη όπου έδρασε ο ΔΣΕ. Το πρόγραμμα των εκδηλώσεων θα περιλαμβάνει συναυλίες, γλέντια, πεζοπορίες, αθλητικές δραστηριότητες, εκδηλώσεις, συζητήσεις, παιχνίδια.
Στην ανανέωση της ΚΝΕ αναφέρεται:
“Φέτος συµπληρώνονται 70 χρόνια από την ίδρυση του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας (1946).
Διδασκόμαστε από την τρίχρονη εποποιία του ΔΣΕ (1946-1949), τους δεκάδες χιλιάδες μαχητές και τις μαχήτριες που έγραψαν σελίδες απαράμιλλου ηρωισμού. Τους χιλιάδες νέους και νέες που µε μαχητικότητα έδρασαν στον ΔΣΕ.
Ο ΔΣΕ ήταν λαϊκός στρατός εθελοντών ομοϊδεατών και στο μεγαλύτερο μέρος του αποτελούνταν από νέους και νέες -περίπου το 80% της συνολικής δύναμης του ΔΣΕ. Σε αυτές τις συνθήκες ιδρύθηκε η Δημοκρατική Νεολαία Ελλάδας (ΔΝΕ), συνέχισε τη δράση της και η Ενιαία Πανελλαδική Οργάνωση Νέων (ΕΠΟΝ).
Τον ΔΣΕ στελέχωσαν απλοί λαϊκοί άνθρωποι, εργάτες κι εργάτριες, άντρες και γυναίκες της υπαίθρου. Τον στήριξε ο ίδιος ο λαός µε εφόδια, µε έμψυχο δυναμικό, µε κάθε είδους βοήθεια.
Μετά την απελευθέρωση της χώρας απ’ την ξένη φασιστική κατοχή, σε όλο τον ελλαδικό χώρο οργίαζαν οι συμμορίες που καταδίωκαν τους αγωνιστές για να τσακίσουν το εργατικό λαϊκό κίνημα και το ΚΚΕ. Τις στελέχωναν συνεργάτες των κατακτητών και πληρωµένοι δολοφόνοι, τους οποίους προστάτευαν τα αστικά πολιτικά κόμματα και οι κρατικοί μηχανισμοί µε τη συνδρομή του βρετανικού στρατού.
Το ΚΚΕ και το εργατικό – λαϊκό κίνημα βρέθηκε μπροστά στο αμείλικτο δίλημμα: Υποταγή ή ένας νέος ξεσηκωμός. Επέλεξε, έστω µε καθυστερήσεις, να βαδίσει το δρόμο της σύγκρουσης και όχι αυτόν της υποταγής και της ταπείνωσης.
13 μήνες μετά την απαράδεκτη Συμφωνία της Βάρκιζας (Φλεβάρης 1945) και την παράδοση των όπλων του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, η κατάσταση είχε διαμορφωθεί σε βάρος του ΕΑΜικού κινήματος ως εξής: 1.289 δολοφονίες, 6.671 τραυματισμοί, 31.632 βασανισμοί, 18.767 λεηλασίες και φυλακίσεις, 84.931 συλλήψεις, 509 απόπειρες φόνου, 265 βιασμοί γυναικών.
Ο αγώνας του ΔΣΕ ήταν απάντηση του ΚΚΕ στο όργιο της αστικής βίας που επιχειρούσε να ανατρέψει το συσχετισμό που είχε διαμορφωθεί την περίοδο της κατοχής και της απελευθέρωσης. Ξεκίνησε ως αγώνας πίεσης για δημοκρατικά μέτρα αλλά αντικειμενικά γενικεύτηκε σε ένοπλη ταξική σύγκρουση.
Ο ΔΣΕ έσωσε την τιµή του λαού και του ΚΚΕ.
Ο τρίχρονος αγώνας του ΔΣΕ υπήρξε αναγκαίος, δίκαιος, διεθνιστικός. Εξέφραζε τα συµφέροντα της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού και της νεολαίας ενάντια στα συµφέροντα των εκμεταλλευτών και καταπιεστών της.
Η δράση του ΔΣΕ αποτέλεσε το μεγαλύτερο κίνδυνο που έχει γνωρίσει η αστική κρατική εξουσία για την ίδια της την ύπαρξη. Ο αγώνας του ΔΣΕ αποτελεί µία από τις κορυφαίες εκδηλώσεις της ταξικής πάλης στην Ελλάδα κατά τον 20ό αιώνα.
Εμπνεόμαστε από τις αξίες και τα ιδανικά που γαλούχησαν τους μαχητές και τις μαχήτριες του ΔΣΕ. Ο ΔΣΕ στηριζόταν στη συνειδητή δράση και πειθαρχία. Ο αγώνας του σε μεγάλο βαθμό εμπνεόταν από ιδανικά του ΚΚΕ για κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, για να γίνει ο λαός αφέντης στον τόπο του, ενάντια σε ντόπιους και ξένους δυνάστες.
Ο ΔΣΕ αναµετρήθηκε µε την εγχώρια αστική τάξη, µε το σύνολο των πολιτικών της δυνάμεων, “δεξιών” και “κεντρώων”, µε το κράτος τους και µε τους συμμάχους τους, Μ. Βρετανία και ΗΠΑ. Δίχως τη στρατιωτική, οικονομική και πολιτική ενίσχυση των τελευταίων, η αστική τάξη στην Ελλάδα δεν θα μπορούσε να νικήσει. Η πολεμική αναμέτρηση ήταν σκληρή και χρόνο µε το χρόνο γινόταν όλο και πιο άνιση σε βάρος των ταξικών λαϊκών δυνάμεων.
Μπορεί ο ΔΣΕ να ηττήθηκε στρατιωτικά, όμως ούτε οι θηριωδίες που ακολούθησαν από το αστικό κράτος ούτε ο αντικομμουνισμός κατόρθωσαν να σβήσουν το μεγαλείο της πάλης του, την ηθική και πολιτική του ανωτερότητα και υπεροχή.
Ο αγώνας του ΔΣΕ λοιδορείται από τους σημερινούς υπερασπιστές του σάπιου συστήματος. Κρύβουν ότι οι εκμεταλλευτές, για να σώσουν την εξουσία τους, εκείνη την περίοδο: Οργάνωσαν το όργιο της τρομοκρατίας ενάντια στο λαό µας και τους πρωτοπόρους αγωνιστές του που απελευθέρωσαν τη χώρα από τους ναζί κατακτητές. Στηρίχθηκαν στη Μεγάλη Βρετανία και τις ΗΠΑ διενεργώντας ανείπωτα εγκλήματα σε βάρος του λαού µας. Ενάντια στον ΔΣΕ στις μάχες του Γράμμου δοκίμασαν για πρώτη φορά τις βόμβες Ναπάλμ, που αργότερα οι ΗΠΑ χρησιμοποίησαν στον πόλεµο του Βιετνάμ και αλλού.Άνοιξαν στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπως στη Μακρόνησο, έκαναν νόμο του κράτους τις εκτελέσεις αγωνιστών, που το μεγάλο τους “έγκλημα” ήταν να παλεύουν για µία καλύτερη ζωή.
Την εξουσία των εκμεταλλευτών αντιμετώπισε ο ΔΣΕ µε ακατάβλητο σθένος, µε τεράστιες θυσίες για να υπερασπιστεί το ψωμί και τη ζωή του λαού, για µία Ελλάδα χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Σε αυτόν τον τιτάνιο αγώνα ο λαός µας, µε μπροστάρη το ΚΚΕ, μεγαλούργησε.
Ο αγώνας του ΔΣΕ πήγαζε απ’ τη θέληση να ζήσει ο ελληνικός λαός και τα παιδιά του καλύτερες μέρες, χωρίς ντόπιους και ξένους δυνάστες, σε αντίθεση µε το απέραντο µίσος που είχαν και έχουν οι εκμεταλλευτές απέναντι στο λαό και στη νεολαία, τότε και σήμερα. Δεν διστάζουν μπροστά σε κανένα έγκλημα προκειμένου να διασφαλίσουν την εξουσία τους, τα κέρδη τους, τα προνόμιά τους σε βάρος της πλειοψηφίας του λαού.
Συνεχίζουμε! Αντλούμε δύναμη και αισιοδοξία βαδίζοντας στα χνάρια των ηρώων του λαού μας.
Αγωνιζόμαστε σήμερα µε το βλέμμα καρφωμένο στο μέλλον. Για κάθε νέο και νέα ο αγώνας του ΔΣΕ αποτελεί μεγάλο μάθημα. Δείχνει τη δύναμη του λαού, που όταν θέλει και το αποφασίζει ξεπερνάει φόβους και δισταγμούς, μπορεί να τα βάλει µε “υπέρτερες” δυνάμεις, να διεκδικήσει τη ζωή που του στερούν! Σήμερα έχουμε περισσότερες αποδείξεις ότι τα όνειρά μας δεν χωράνε στο σάπιο και γερασμένο σύστημα του καπιταλισμού που βασανίζει τους πολλούς για να πλουτίζουν οι λίγοι, καταδικάζει εκατομμύρια νέους στην πείνα, τη φτώχεια, την ανεργία, καταδικάζει εκατομμύρια ανθρώπους στο δρόμο της προσφυγιάς και του ξεριζωμού για να γλιτώσουν από τη φρίκη του πολέµου των εκμεταλλευτών, γεννάει ιμπεριαλιστικούς πολέμους. Σέρνει τους λαούς στο σφαγείο να θυσιάζονται για τα συμφέροντα των εκμεταλλευτών τους.
Παλεύουμε για τις σύγχρονες ανάγκες µας σε μόρφωση, δουλειά, ζωή µε δικαιώματα. Με την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα για τη Λαϊκή Συμμαχία, για μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, χωρίς φτώχεια, ανεργία, κρίσεις, πολέμους.
Στην πάλη για να “χτίσουμε έναν κόσμο λέφτερο, ανοιχτό, γεμάτο ελπίδα”, για να χτίσουμε μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Τη νέα σοσιαλιστική κοινωνία όπου οι τεράστιες δυνατότητες της παραγωγής, της τεχνικής και της επιστήμης θα αξιοποιούνται για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών και όχι για τα κέρδη των λίγων.Τη νέα εξουσία µε την ενεργή συμμετοχή των ίδιων των εργαζομένων και της νεολαίας, µε εργατικό έλεγχο.Την κοινωνία που η παραγωγή και η οικονομία θα σχεδιάζεται κεντρικά με στόχο την κάλυψη των ολοένα διευρυνόμενων λαϊκών αναγκών.”