Συγκίνηση και περηφάνια για τα κατορθώματα του χθες, πίστη και βεβαιότητα πως αν απαιτηθεί και στο μέλλον οι Δυνάμεις Καταδρομών θα φωνάξουν ξανά παρών στα προσκλητήρια του Έθνους! 42 χρόνια μετά τη θυσία των Καταδρομέων και των Αεροπόρων στη μαρτυρική Κύπρο, οι συγγενείς τους, οι βετεράνοι της A’ Μοίρας Καταδρομών και της Γ’ Μοίρας Αμφίβιων Καταδρομών που πολέμησαν τον Αττίλα το 1974, η ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων, τα στελέχη που υπηρετούν σήμερα στην 1η Μοίρα Αλεξιπτωτιστών, απόστρατοι Καταδρομείς, πολιτικοί παράγοντες και τοπικοί φορείς τίμησαν τη μνήμη των πεσόντων στο καθιερωμένο ετήσιο μνημόσυνο που πραγματοποιήθηκε στο στρατόπεδο της 1ης ΜΑΛ στο Μάλεμε Χανίων.
Στο ετήσιο μνημόσυνο, παρόντες ήταν μεταξύ άλλων ο Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας Ναύαρχος Ευάγγελος Αποστολάκης, ο Αρχηγός ΓΕΣ Αντιστράτηγος Βασίλειος Τελλίδης και ο Υποδιευθυντής της Διοίκησης Ειδικών Δυνάμεων Συνταγματάρχης (ΠΖ) Σάββας Κολοκούρης.
Ο Διοικητής της 1ης Μοίρας Αλεξιπτωτιστών Αντισυνταγματάρχης (ΠΖ) Νικόλαος Κωστάκης με την ομιλία του επιβεβαίωσε για μια ακόμα φορά πως η θυσία των Καταδρομέων κατά τη διάρκεια της αποστολής “ΝΙΚΗ” και το μαχητικό τους πνεύμα κατά τη διάρκεια των επιχειρήσεων, έχει μεταλαμπαδευτεί και στις επόμενες γενιές των Μονάδων Καταδρομών.
Στην ομιλία του ο Διοικητής της 1ης ΜΑΛ τόνισε:
“Συγκεντρωθήκαμε σήμερα εδώ, για να αποτίσουμε τον ελάχιστο φόρο τιμής στους ηρωικούς νεκρούς μας, της Α΄ Μοίρας Καταδρομών και της Πολεμικής Αεροπορίας, οι οποίοι τον Ιούλιο του 1974, ακολουθώντας τον δρόμο της τιμής και του καθήκοντος, με τις πράξεις τους, δίδαξαν ως άλλοι Λεωνίδες μπροστά στις ορδές του Ξέρξη, που μετονομάστηκαν Αττίλες ότι: « Ο ένδοξος θάνατος προτιμάται από την άδοξη ζωή, μόνο από τους Αρίστους, διότι το δεύτερο θεωρείται φυσικό, ενώ το πρώτο προσωπική επιλογή».
Το Σάββατο 20 Ιουλίου 1974 και ώρα 05:00, σαράντα περίπου χιλιάδες Τούρκοι στρατιώτες, με την υποστήριξη της Τουρκικής Αεροπορίας και Ναυτικού, εισέβαλαν παράνομα και κατά παράβαση του καταστατικού χάρτη του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, στις βόρειες ακτές της Κυπριακής Δημοκρατίας χρησιμοποιώντας την κωδική ονομασία «Αττίλας». Την πρώτη ημέρα της εισβολής, η Τουρκική αποβατική δύναμη δεν είχε καταφέρει παρά ένα μικρό προγεφύρωμα στην ακτή «Πέντε Μίλι», Δυτικά της Κερύνειας και ρίψεις αλεξιπτωτιστών στον Τουρκικό θύλακα Λευκωσίας.
Την Κυριακή 21 Ιουλίου οι Τούρκοι σταθεροποιούν τις θέσεις τους και επεκτείνουν το προγεφύρωμά τους, σφάζοντας, καίγοντας, λεηλατώντας και εκτελώντας ανοσιουργήματα. Η μητέρα Ελλάδα αποφασίζει να δώσει το παρόν, στη μάχη δίπλα στους αδελφούς μας Κυπρίους, ενισχύοντάς τους, με μια Μονάδα Καταδρομών, την ετοιμοπόλεμη Α’ ΜΚ που έδρευε στο στρατόπεδο που βρισκόμαστε σήμερα.
Η ώρα είναι περίπου 5 το απόγευμα. Ο Διοικητής της Α’ Μοίρας Καταδρομών λαμβάνει διαταγή να μεταφερθεί με τη Μονάδα του, το ίδιο βράδυ, στην Κύπρο και να αναλάβει δράση προασπίζοντας την τιμή και την αξιοπρέπεια του Ελληνισμού, ως αποστολή ενίσχυσης, γνωστή με την κωδική ονομασία «ΝΙΚΗ».
Μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, μεθοδικά και με ακρίβεια, η Μοίρα είναι έτοιμη για αναχώρηση. Η ανακοίνωση ότι πάνε στην Κύπρο στέλνει τους Καταδρομείς στον ουρανό. Τραγουδούν όλη την ώρα παραδοσιακά κρητικά τραγούδια.
Το ηθικό είναι υψηλό. Ένας καταδρομέας που νοσηλευόταν στο νοσοκομείο, όταν ακούει ότι η Μοίρα αναχωρεί, αφήνει το νοσοκομείο, έρχεται να πάρει τον εξοπλισμό του και επανεντάσσεται στο τμήμα του.
Ώρα 21:00. Η Μοίρα ξεκινά με στρατιωτικά φορτηγά, με προορισμό το Αεροδρόμιο της Σούδας. Περνάνε μέσα από χωριά. Μάλεμε, Γεράνι, Σταλός, Δαράτσος, Αρώνι. Οι χωρικοί είναι έξω στους δρόμους φωνάζοντας «τιμήστε τα όπλα σας». Οι ηλικιωμένοι άνδρες, οι Βετεράνοι της Μάχης της Κρήτης, φορώντας παραδοσιακές βράκες, χαϊδεύουν τα μουστάκια τους με χαμόγελο ικανοποίησης. Πολλοί έχουν γιους που υπηρετούν στην Μοίρα. Τα παιδιά τους πρόκειται να συνεχίσουν την παράδοσή τους.
Η μοναδική στα χρονικά, επιχείρηση ενίσχυσης με αερομεταφορά, αρχίζει περί ώρα 22:30. Τριακόσιοι δεκαοχτώ (318) Κ/Δ, επιβιβάζονται σε 15 μεταγωγικά Α/Φ τύπου NORATLAS, της 354 Μοίρας Μεταφορών «ΠΗΓΑΣΟΣ». Πετώντας χαμηλά, με σιγή ασυρμάτου, χωρίς συνοδεία μαχητικών, καταφέρνουν με άριστο σχεδιασμό και συντονισμό, γενναιότητα, υψηλό επίπεδο εκπαίδευσης και αυτοθυσία των πληρωμάτων, να φτάσουν στην ΚΥΠΡΟ και να προσγειωθούν στο αεροδρόμιο της ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ. Ένα όμως από αυτά, δεν θα καταφέρει να φτάσει. Λίγα μέτρα πριν από το αεροδρόμιο, βαριά πληγωμένο, από φίλια πυρά, θα συντριβεί και 27 καταδρομείς μαζί με το τετραμελές πλήρωμα, θα ποτίσουν με το αίμα τους τη γη της μαρτυρικής Κύπρου. Άλλα τρία φλεγόμενα, θα επιχειρήσουν αναγκαστική προσγείωση από τα οποία δύο ακόμη καταδρομείς θα ανασυρθούν από τα συντρίμμια νεκροί, ενώ 9 τραυματίες, θα μεταφερθούν σε κρίσιμη κατάσταση, στο νοσοκομείο της ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ.
Η Α’ Μοίρα Καταδρομών, θα συνεχίσει να πολεμά τον Τουρκικό Αττίλα, συμμετέχοντας στις μάχες της Σχολής Γρηγορίου και την υπεράσπιση της Λευκωσίας. Στις 14 Αυγούστου και ώρα 04:35, ο Τουρκικός Στρατός, κατά παράβαση της συμφωνίας κατάπαυσης του πυρός, εξαπολύει νέα επίθεση κατά της Κύπρου, γνωστή ως «ΑΤΤΙΛΑΣ ΙΙ».
Τετρακόσια τρία χρόνια μετά την οθωμανική εισβολή του 1571, η σύγχρονη ιστορία της Κύπρου θα βρεθεί μπροστά σε μία νέα εισβολή. Η απόβαση των Τουρκικών στρατευμάτων που ολοκληρώθηκε σε δύο φάσεις, με ένα μήνα σχεδόν διαφορά η πρώτη από τη δεύτερη, είχε ως αποτέλεσμα την παράνομη κατοχή του 37% της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Περίπου 200.000 εκδιώχθηκαν από τα σπίτια τους, έγιναν πρόσφυγες στην ίδια τους την πατρίδα, καταμετρήθηκαν περίπου 4.000 νεκροί, και 1.619 δηλώθηκαν αγνοούμενοι. Η Τουρκία υποστηρίζει ότι δεν επρόκειτο για εισβολή, αλλά για «ειρηνική επέμβαση».
Σαράντα δύο χρόνια μετά, η Κύπρος εξακολουθεί να είναι μοιρασμένη στα δύο. Εξακολουθεί να αγωνίζεται για την δικαίωση. Εξακολουθεί να ψάχνει τα παιδιά της που αγνοούνται από τότε. Αντίθετα, η Τουρκία εισέβαλε και έκτοτε κατέχει τμήμα της Κυπριακής Δημοκρατίας, δηλώνοντας ταυτόχρονα, πως δεν την αναγνωρίζει ως κράτος.
Ο ηρωϊσμός αυτών που έλαβαν μέρος και η θυσία όσων φονεύθηκαν κατά την εκτέλεσή της επιχείρησης «ΝΙΚΗ», δεν στάθηκαν αρκετά για να επηρεάσουν την ροή των γεγονότων. Θα παραμείνει όμως μια λαμπρή σελίδα δόξας στην Ιστορία των Δυνάμεων Καταδρομών και της Πολεμικής μας Αεροπορίας. Έγραψαν ιστορία με τον ηρωισμό τους. Έκαναν το καθήκον τους. Τα υπόλοιπα είναι δουλειά για τους ιστορικούς”.
Αμέσως μετά, Καταδρομείς της 1ης ΜΑΛ με ένα ριζίτικο τραγούδι, άγγιξαν τις καρδιές των παρευρισκομένων, ενώ η φωνή τους έφτασε σίγουρα μέχρι τον ουρανό και στους πεσόντες Καταδρομείς και Αεροπόρους…
Η τελετή περιελάμβανε προσκλητήριο πεσόντων, κατάθεση στεφάνων στο μνημείο και την ανάκρουση του Εθνικού Ύμνου, τον οποίο έψαλλαν και οι Καταδρομείς σκορπώντας ρίγη συγκίνησης στους παρευρισκόμενους!
defenceline.gr
