Τους τελευταίους μήνες καλλιεργείται εντέχνως (με την συνδρομή και των Δημάρχων) το ενδεχόμενο μεταφοράς προσφύγων στην Κρήτη με αποκορύφωμα την συνάντηση του Γιάννη Μουζάλα με τους αυτοδιοικητικούς στο Ηράκλειο όπου έγινε και η τελική δημόσια ανακοίνωση.
Όμως ο κ.Μουζάλας δεν μας είπε το πλέον ουσιαστικό.
Έχει εξασφαλίσει την αποδοχή από τους 2.000 πρόσφυγες – μετανάστες (δικός του ο αριθμός) για την μεταφορά τους στην Κρήτη;
Γιατί είναι γνωστό πως μοναδικός στόχος των χιλιάδων που έρχονται στην Ελλάδα είναι να φτάσουν στην Βόρεια Ευρώπη.
Πως θα αντιδράσουν όταν τους πουν ότι αντί για Βόρεια θα πάνε στο ακριβώς αντίθετο σημείο και μάλιστα σε ένα νησί από όπου δεν είναι εύκολο να φύγουν;
Τι θα κάνουν όταν – τουλάχιστον στην συντριπτική τους πλειοψηφία – αρνηθούν να μεταφερθούν στην Κρήτη;
Θα τους βάλουν στο καράβι με το ζόρι;
Θα τους πούν πως θα τους πάνε Πειραιά και αντί για εκεί θα τους φέρουν στην Κρήτη;
Πως τέλως πάντων σκέφτονται να γίνει η εθελοντική (αλλιώς δεν γίνεται) μεταφορά όλων αυτών των ανθρώπων απο τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου ή τον Πειραιά στην Κρήτη;
Και επειδή, μέχρι τώρα, δεν έχει γίνει η παραμικρή κουβέντα για αυτό το θέμα, δικαιούμαι να έχω την αίσθηση πως το όλο θέμα αποτελεί μια επικοινωνιακή πολιτική με σκοπό να καθησυχάσουν οι νησιώτες που επωμίζονται και το κύριο βάρος του μεταναστευτικού.
Και όταν έρθει ο Νοέμβρης και αρνηθούν οι πρόσφυγες – μετανάστες την μεταφορά τους στο τελείως αντίθετο σημείο από εκείνο που θέλουν, τότε ο μεν κ. Μουζάλας θα «νίψει τας χείρας του» λέγοντας πως έκανε ότι μπορούσε, οι δε δήμαρχοι θα μπορούν να λένε πως «εμείς αναλάβαμε μερίδιο των βαρών, αλλά αυτοί (οι μετανάστες) αρνούνται.»