Είναι αλήθεια ότι τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει σημαντικές προσπάθειες για την καλλιέργεια και την αφύπνιση της πολιτιστικής μας συνείδησης με σημαντικό αριθμό εκδηλώσεων, τόσο από μεμονωμένους-ανεξάρτητους φορείς, όσο και από οργανωμένους φορείς της τοπικής και ευρύτερης κοινωνίας. Η επιτυχία τελικά του όλου εγχειρήματος εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό, από τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της εκδήλωσης, τα οποία τελούν σε απόλυτη συνάφεια με τη βαρύτητα του ονόματος των καλλιτεχνικών σχημάτων που συμμετέχουν, την απήχηση που αυτά έχουν στο κοινό, αλλά και την πληρότητα της διαχείρισης από τη μεριά των διοργανωτών. 

Στην περίπτωση του πολιτιστικού εγχειρήματος υπό το φως της πανσελήνου που έλαβε χώρα στη Ρόκκα Κισάμου στις 18 Αυγούστου, η επιτυχία φαίνεται ότι ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Είναι σημαντικό να αναζητήσουμε τους λόγους, ώστε να δώσουμε μία εξήγηση η οποία όχι μόνο θα βοηθήσει στην επιτυχή ανάληψη αντίστοιχων μελλοντικών εγχειρημάτων, αλλά κυρίως γιατί τέτοιες προσπάθειες πρέπει να βγαίνουν στην επιφάνεια ώστε μέσα από αυτές, να αναδεικνύονται τα άτομα που έχουν δώσει τον εαυτό τους. Και εδώ είναι ακριβώς το μυστικό της επιτυχίας, αν θέλουμε να δώσουμε απάντηση σε πολλά ερωτήματα που έχουν διατυπωθεί τον τελευταίο καιρό, για το ποιος το οργάνωσε αυτό, ποιος είναι πίσω από όλα αυτά, πως πείστηκε η Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης να έρθει να παίξει σε ένα βουνό, πως μαζεύτηκε τόσος κόσμος (οι αριθμοί μιλούν για γύρω στα 6.000 άτομα), πως υλοποιήθηκε τέτοια εκδήλωση χωρίς μεγάλους χρηματοδότες, πως επιτεύχθηκε σύμπραξη μιας τόσο μεγάλης ορχήστρας με ένα σχολείο και μάλιστα χωρίς πρόβες (η μοναδική πρόβα ήταν το προηγούμενο βράδυ). Πάθος, αυτή είναι η λέξη κλειδί, η λέξη που ταιριάζει σε αυτόν που δίνει τον εαυτό του, ή ακόμα καλύτερα στην περίπτωση μας, σε αυτόν που ξεπερνά τα όρια υπερβαίνοντας το ίδιο τον εαυτό του και τα συνηθισμένα ανθρώπινα όρια. 

Έχω παρευρεθεί σε αρκετές επιτυχημένες εκδηλώσεις, εντός και εκτός Χανίων, εντός και εκτός Ελλάδας, αρκετές από τις οποίες θα παραμείνουν χαραγμένες στη μνήμη μου. Είναι όμως η πρώτη φορά που είδα, τόσο πολύ κόσμο, καθισμένο σε ένα αρχαίο λόφο, όχι ιδιαίτερα γνωστό, να μαγεύεται υπό το φως της πανσέληνου, από τη μουσική πανδαισία που δημιούργησε το παίξιμο 85 εξαιρετικών μουσικών, αλλά και από τη σύμπραξη με τις φωνές 60 μαθητών της χορωδίας ενός μουσικού σχολείου.  Πρόκειται επομένως για μία μοναδική βραδιά, που ήταν μοναδική, ακριβώς γιατί είχε μοναδικά χαρακτηριστικά. Μοναδικά χαρακτηριστικά που συνδιάστηκαν με το πάθος όλων των κατοίκων της περιοχής, να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους, καταφέρνοντας να αναδείξουν όχι μόνο το χωριό τους, αλλά να δώσουν μαθήματα πολιτισμού σε όσους είχαν την τύχη να παρευρεθούν στην εκδήλωση το βράδυ της 18 Αυγούστου στον αρχαιολογικό χώρο της Ρόκκα. Πάθος βέβαια να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους είχαν και οι μαθητές του μουσικού σχολείου Χανίων, οι οποίοι προετοιμάστηκαν όλο το καλοκαίρι κάτω από τις οδηγίες της ακούραστης καθηγήτριας τους Γεωργίας Νικολουδάκη, εισπράττοντας μία μοναδική εμπειρία, αφού και μόνο η ιδέα μίας τέτοιας σύμπραξης, έμοιαζε θεωρητικά αδύνατη. 

Περισσότερο όμως από οτιδήποτε άλλο, θα πρέπει να σταθούμε στη χαρισματική προσωπικότητα του αντιπεριφερειάρχη Παιδείας Παναγιώτη Σημανδηράκη, που εμπνεύστηκε, οραματίστηκε και σχεδίασε την όλη εκδήλωση. Πάντα, πίσω από κάθε αδύνατο που έγινε δυνατό, κρύβεται μία ισχυρή προσωπικότητα που κάνει την ανατροπή. Και η ανατροπή αυτή έρχεται όταν η ισχυρή αυτή προσωπικότητα είναι τόσο χαρισματική ώστε καταφέρει να εμπνεύσει κόσμο, γιατί τελικά, το πολύ μεγάλο αποτέλεσμα, έρχεται μόνο μετά από συλλογική προσπάθεια. 

Παρακολουθούσα τον Παναγιώτη με τι χαρά και αφοσίωση ζούσε την όλη προετοιμασία, με τι πάθος μιλούσε για τις λεπτομέρειες της μεγάλης στιγμής, με τι δύναμη και θετική ενέργεια επεξεργάστηκε και προώθησε την πρόταση να συμπράξει το Μουσικό Σχολείο Χανίων με την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης, με τι χαρά υποδεχόταν τους καλεσμένους του, με τι χαρά σέρβιρε ο ίδιος τους μαθητές του σχολείου (αλλά και τους υπόλοιπους καλεσμένους), το προηγούμενο βράδυ της εκδήλωσης , στο λουκούλλειο τραπέζι που δόθηκε στην πλατεία του χωριού για τα μέλη της χορωδίας και της ορχήστρας. 

Την ώρα που βρισκόταν σε εξέλιξη αυτό το πράγματι μοναδικό πολιτιστικό εγχείρημα που έγινε στην Κρήτη τα τελευταία χρόνια, όταν ο διευθυντής της Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης Γεώργιος Βράνος μαζί με τους μουσικούς και τους χορωδού του, διοχέτευε στο κοινό του αυτή τη φοβερή ενέργεια, σκεφτόμουν ότι η ενέργεια αυτή έχει πυρήνα της ένα νέο άνθρωπο, που έχει το χάρισμα να εμπνεύσει, να πραγματοποιήσει κάνοντας την ανατροπή του αδύνατου στο δυνατό. Αυτό ίσως είναι η απαίτηση της κοινωνίας μας σήμερα, την ώρα της μεγάλης κρίσης που όλοι βιώνουμε, την ώρα που «όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει» , όπως τελείωσε την ομιλία της εκείνο το μαγευτικό βράδυ στη Ρόκκα, η διευθύντρια του Μουσικού σχολείου Χανίων Μαρία Παπουτσάκη, αναφέροντας τα λόγια του μεγάλου ποιητή Γιώργου Σεφέρη.

  • Ο Γιώργος Παπαδάκης είναι Πρόεδρος Συλλόγου Γονέων Μουσικού Σχολείου Χανίων

Ακολουθήστε το flashnews.gr στο Google News και την σελίδα μας στο Facebook