Ο Σεπτέμβριος είναι ίσως ο πιο δύσκολος μήνας για τους γονείς, από πολλές πλευρές. Δραστηριότητες χειμερινές που πρέπει να οργανωθούν, έξοδα, οργάνωση, πρόγραμμα μετακινήσεων των παιδιών, έρευνα της εκπαιδευτικής αγοράς για την καλύτερη επιλογή και όλα αυτά μαζί φυσικά με την έναρξη του σχολείου.
Και κάθε χρόνο οι γονείς οπλισμένοι με ερωτήσεις και προγράμματα πασχίζουν να βγάλουν άκρη στο μεγάλο κεφάλαιο που λέγεται ξενόγλωσση εκπαίδευση.
Πόσο κοστίζει;
Πόσο κοντά είναι στο σπίτι;
Που θα κάθεται μετά που θα τελειώσει το μάθημα αν δεν μπορούμε να το πάρουμε αμέσως;
Είναι καλό το επίπεδο της τάξης;
Πόσα παιδιά έχει το τμήμα;
Τι ποσοστά επιτυχίας στις εξετάσεις έχει το φροντιστήριο;
Μήπως να κάνει ιδιαίτερο;
Πως θα αξιολογήσουμε το αν γίνεται σωστή δουλειά;
Και χίλιες δυο άλλες ερωτήσεις που είναι βασικές και που είναι απαραίτητο να γίνουν, ερωτήσεις που στα φροντιστήρια ΞΑΝΘΑΚΗ ακούμε και απαντάμε κάθε χρόνο, παραλείπουν όμως μερικές φορές ένα σημαντικό παράγοντα. Το τι θέλει το παιδί. Και οι ‘άλλες’ ερωτήσεις, που αφορούν αυτό ακριβώς το θέμα είναι το κλειδί για να έχεις μια επιτυχημένη εκπαιδευτική διαδικασία κι ένα θετικό αποτέλεσμα.
Τι είναι αυτό που ενδιαφέρει το παιδί; Τα δίδακτρα, οι μετακινήσεις, το πρόγραμμα δεν του λένε και πολλά πράγματα. Αυτά είναι των μεγάλων. Τα δικά του ποια είναι;
Το παιδί πρώτα απ’ όλα θέλει να είναι με φίλους του. Ή να είναι σε χώρο που θα κάνει φίλους. Ένα παιδί απομονωμένο δε λειτουργεί σωστά εκπαιδευτικά για τον απλό λόγο ότι η γλώσσα είναι μια κοινωνική δεξιότητα. Θέλει παιχνίδι στην τάξη, θέλει διαλόγους, θέλει ομαδικές εργασίες, θέλει να νιώσει ασφάλεια και αποδοχή για να λειτουργήσει. Και μέσα απ’ αυτό θα αναπτυχθεί και κοινωνικά στο μέγιστο βαθμό.
Δεύτερον θέλει να λειτουργεί χωρίς άγχος ή έστω με ένα ποσοστό άγχους που του επιτρέπει να πλησιάσει το μέγιστο της απόδοσης του. Αυτό το πετυχαίνουμε με πολλούς τρόπους. Πρώτον με μικρό και διαχειρίσιμο φόρτο εργασίας στο σπίτι όπου δεν θα χρειάζεται σύσκεψη όλης της οικογένειας επί τρίωρου για να λυθεί η άσκηση του απλού αόριστου. Πρέπει να έχει φύγει από την τάξη έχοντας καταλάβει ακριβώς τι πρέπει να κάνει, να μπορεί να το κάνει εύκολα και χωρίς βοήθεια και να χρησιμοποιεί όσο το δυνατόν περισσότερο το διαδραστικό υλικό που παρέχουμε – και σ’ αυτό το κομμάτι μπορεί να βοηθήσει και τους γονείς του σε ότι απορίες έχουν μια και το παίζει στα δάχτυλα. Και φυσικά να έχει έξτρα βοήθεια όποτε τη χρειαστεί.
Τρίτον θέλει ένα σωστό χώρο διδασκαλίας, άνετο και ειδικά διαμορφωμένο και με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη συνδρομή της τεχνολογίας: διαδραστικούς πίνακες αφής, εξελιγμένο διδακτικό υλικό και πολλά οπτικοακουστικά μέσα. Τα παιδιά το ζητάνε αυτό και το βλέπουν σαν φυσικό τους περιβάλλον μια και είναι εξαιρετικά εξοικειωμένα. Γι αυτό και στα φροντιστήρια ΞΑΝΘΑΚΗ δίνουμε τεράστια σημασία στο να νιώθει το παιδί άνετα στο χώρο διδασκαλίας του.
Τέταρτον θέλει ένα δάσκαλο συνεργάτη και βοηθό, όχι αξιολογητή και τιμωρό. Θέλει να ξέρει ότι υπάρχουν κανόνες, υπάρχει βαθμολογία αλλά δεν αρχίζουν και τελειώνουν όλα εκεί. Αν καταλάβει ότι είμαστε εδώ για να μάθουμε ‘πέντε πραγματάκια’ και να περάσουμε καλά κάνοντας το, έχουμε περάσει ένα από τα μεγαλύτερα εμπόδια στη μάθηση.
Και συνήθως στις εγγραφές το σκηνικό είναι το ίδιο. Αγχωμένοι γονείς που προσπαθούν να τα προλάβουν όλα κι ένα μικρό να ζουζουνίζει γύρω γύρω στο φροντιστήριο προσπαθώντας να ξεκλέψει καμιά ματιά να δει πως είναι οι τάξεις, να δει αν δουλεύει ο υπολογιστής, να πηγαίνει να χαζεύει τη βιβλιοθήκη – τα σημαντικά τα δικά του δηλαδή – και όταν έχουμε βρει το πρόγραμμα που βολεύει για τις μετακινήσεις, το τμήμα που βολεύει στις ώρες και όλα τα διαδικαστικά να ρωτάει εναγωνίως «ποιος θα μας κάνει μάθημα; θα είναι κι ο Γιωργάκης στο τμήμα;».