Η βουλευτής Α’ Αθήνας και πρώην Υπουργός Τουρισμού κ. Όλγα Κεφαλογιάννη μίλησε σήμερα στο Συνέδριο για την Ελλάδα, με τίτλου “Greece’s Turn? Litmus Test for Europe”, προσκεκλημένη της Σχολής Fletcher του Πανεπιστημίου Tufts.
Ακολουθούν αποσπάσματα της ομιλίας.
Τα αίτια της ελληνικής κρίσης
«Η μονοσήμαντη ανάγνωση της κρίσης είναι μια από τις αιτίες που δεν μας επέτρεψε να βγούμε γρήγορα και αποφασιστικά από αυτήν.
Πολύ συνοπτικά θα μου επιτρέψετε να προσδιορίσω την κρίση σε πέντε βασικά επίπεδα.
Πρώτο επίπεδο, η δημοσιονομική διάσταση, δηλαδή τα μεγάλα ελλείμματα και η «υπερβολική» συσσώρευση χρέους.
Δεύτερο επίπεδο η μακροχρόνια υποβάθμιση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας. Μια οικονομία που στηρίζεται στην ιδιωτική κατανάλωση, χωρίς παραγωγικό μοντέλο, μόνο με υπηρεσίες, δεν μπορεί να σταθεί στον σύγχρονο ανταγωνιστικό κόσμο.
Τρίτο επίπεδο η χρηματοοικονομική και τραπεζική κρίση, που προκλήθηκε σε δεύτερο χρόνο από τη μακροχρόνια ύφεση και τα κόκκινα δάνεια που προέκυψαν.
Και φυσικά επιδεινώθηκε, όπως το σύνολο της ελληνικής οικονομίας, από την καταστροφική πολιτική του 2015.
Τέταρτο επίπεδο η πολιτική κρίση με τον κλυδωνισμό των παραδοσιακών κομμάτων και την άνοδο του λαϊκισμού. Και εδώ φυσικά οι ρίζες βρίσκονται παλιά. Όταν χτιζόταν ένα ισχυρό πελατειακό σύστημα με χρόνιες παθογένειες που διάβρωνε τα πάντα.
Πέμπτο επίπεδο η Γεωπολιτική διάσταση της κρίσης, ένα νέο στοιχείο που προστίθεται, με την ευρύτερη αστάθεια στην ανατολική μεσόγειο, το προσφυγικό και το μεταναστευτικό ρεύμα. Ένας νέος παράγοντας, που επιβαρύνει της ελληνική κρίση, αλλάζει τις γεωπολιτικές ισορροπίες και αυξάνει την ανάγκη για γρήγορη σταθεροποίηση».
Οι προϋποθέσεις εξόδου από την κρίση
Πολιτική σταθερότητα. Με ισχυρές κυβερνήσεις τετραετίας, με βούληση για τις μεγάλες και αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που έχει ανάγκη ο τόπος. Όχι απλά να ψηφίζει μέτρα, αλλά να τα εφαρμόζει.
Εμπιστοσύνη. Τίποτα δεν μπορεί να γίνει αν δεν αποκαταστήσουμε πλήρως την εμπιστοσύνη της χώρας, του πολιτικού συστήματος, στο εξωτερικό.
Νέα Εθνική Ενότητα. Μια minimum συμφωνία όλων όσων πιστεύουν ότι έχει φτάσει η ώρα να πάρουμε γενναίες αποφάσεις για να ξεκολλήσει επιτέλους η χώρα από την κρίση.
Το πολιτικό σύστημα θα πρέπει να βρει την αναγκαία ωριμότητα και να συνεννοηθεί σε πολύ συγκεκριμένες κατευθύνσεις. Η συγκρουσιακή περίοδος της μεταπολίτευσης πρέπει να λάβει τέλος. Δεν ωφελεί κανέναν, κυρίως δεν ωφελεί την χώρα.
Νέα Εθνική Αυτοπεποίθηση. Εμείς οι πολιτικοί πρέπει να δείξουμε τον δρόμο της εξωστρέφειας. Να ξεφύγουμε από τα σύνδρομα καταδίωξης που μας γέννησε η κρίση και κάποιοι συνειδητά καλλιέργησαν. Να αντιληφθούμε τις δυνατότητες μας και να βγούμε δυναμικά μπροστά Ο ελληνικός λαός έχει την ανάγκη να αισθανθεί μια νέα εθνική αυτοπεποίθηση.
Οι προτεραιότητες
Νέο ολοκληρωμένο εθνικό σχέδιο με συγκεκριμένες στρατηγικές για την ελληνική οικονομία.
Υιοθέτηση όλων των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων. Εντατικοποίηση του προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων και αξιοποίησης της ακίνητης περιουσίας του δημοσίου, μέσα από διαφανείς διαδικασίες, ώστε να δημιουργηθούν πόλοι έλξης επενδύσεων σε στρατηγικούς τομείς.
Παιδεία ως πυλώνας και μοχλός ανάπτυξης της χώρας.
Θεσμική, διοικητική και τεχνολογική αναμόρφωση του φορολογικού συστήματος.
Αναδιάρθρωση του χρέους και αλλαγή των δημοσιονομικών στόχων για τα επόμενα χρόνια ώστε ο στόχος του πρωτογενούς πλεονάσματος να διαμορφωθεί από το 3,5% σε 2%.
Η αναγκαία ρήξη με το παρελθόν
«Όσοι πολιτικοί στην Ελλάδα πιστεύουμε ότι χρειάζεται μια συνολική ρήξη με το παρελθόν, θα πρέπει να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους. Το παλιό πελατειακό σύστημα που κράταγε τα κόμματα με δεμένα τα χέρια λόγω του πολιτικού κόστους αργοπεθαίνει.
Οι προσπάθειες ανάνηψης του θα γυρίσουν την Ελλάδα πολλές δεκαετίες πίσω. Γι’ αυτό και χρειάζονται δύσκολες αποφάσεις. Για να χτιστεί σιγά – σιγά ένα νέο πολιτικό οικοδόμημα απεξαρτημένο από τα πελατειακά και συντεχνιακά δίκτυα. Ένα νέο παραγωγικό και αναπτυξιακό μοντέλο που θα προωθεί την υγιή επιχειρηματικότητα και θα ενισχύει την ανταγωνιστικότητα της χώρας.
Αν εμείς οι πολιτικοί στην Ελλάδα δεν συνειδητοποιήσουμε το βάρος και την ευθύνη που μας αναλογεί σε αυτή την ιστορική συγκυρία, τότε λυπάμαι, αλλά τίποτα ουσιαστικό δεν πρόκειται να γίνει.
Η κρίση θα γίνει κανονικότητα, η Ελλάδα θα απομονωθεί στον χάρτη, οι ανισότητες θα μεγαλώνουν, τα χρόνια θα περνούν και γενιές Ελλήνων θα μεγαλώνουν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.
Κανένα οικονομικό σχέδιο δεν θα πετύχει, αν δεν υπάρξει η πολιτική βούληση για την εφαρμογή του. Εδώ, γεννιέται ο καθοριστικός ρόλος μιας νέας γενιάς πολιτικών. Να έρθουν σε ρήξη με ότι μας έφερε στο χείλος του γκρεμού.
Για να χτίσουν μια Ελλάδα Ευρωπαϊκή, εξωστρεφή, που εμπνέει εμπιστοσύνη και όχι φόβο».
