Ο Mahjoub Elaadrassi είναι ένας μετανάστης από το Μαρόκο τον οποίο στήριξε για χρόνια ένα ολόκληρο χωριό της Κρήτης. Ποιες είναι οι ομοιότητες Κρητικών και Βάσκων σύμφωνα με τον ίδιο

Ο 32χρονος Mahjoub Elaadrassi είχε πάντα ένα όνειρο. Ήθελε να γίνει δημοσιογράφος. Γεννήθηκε στη Σαχάρα, στο Μαρόκο σε μια περιοχή που δεν υπήρχαν αίθουσες διδασκαλίας. Το μέλλον που φανταζόταν περιελάμβανε ένα πανεπιστήμιο και όχι την αχανή έρημο.

“Πολλοί μεταναστεύουν για να εργαστούν, για να βγάλουν τα προς το ζην και τίποτε άλλο. Εγώ πάντα ήθελα να σπουδάσω. Η γνώση δεν πρέπει να έχει όρια”, λέει ο Mahjoub στην ισπανική El Correo.

Σήμερα ζει στη χώρα των Βάσκων, αλλά πριν καταλήξει στην Ισπανία, πέρασε από 14 χώρες. “Το 2007 έφυγα από το βόρειο Μαρόκο για την Τουρκία. Εκεί έμεινα δύο μήνες μέχρι να περάσω στην Ελλάδα. Στην Ελλάδα έζησα πεντέμισι χρόνια από την αρχή της κρίσης. Στη συνέχεια ακολούθησα το μονοπάτι που παίρνουν σήμερα οι Σύροι. Σερβία, Κοσσυφοπέδιο, Σερβία πίσω στην Ουγγαρία, τη Γαλλία, τη Γερμανία, τη πΓΔΜ, την Αυστρία, την Ιταλία, το Βέλγιο. Στη χώρα των Βάσκων ήρθα το 2014”.

Μια μικρή λεπτομέρεια που έχει σημασία, είναι πως δεν υπάρχει επίσημη καταγραφή για τους μετανάστες που ζουν στη χώρα των Βάσκων.

Σύμφωνα με τις τοπικές ΜΚΟ, ανέρχονται σε περίπου δύο χιλιάδες συνολικά.

Έμαθα ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό από την υγεία, τίποτα πιο πολύτιμο από την ελευθερία

“Οι φίλοι με ρωτούν γιατί έδωσα τόσα πολλά χρήματα για να φτάσω εδώ, σε μια χώρα που είναι τόσο κοντά στην πατρίδα μου από όπου ξεκίνησα κι εγώ τους λέω συνέχεια το ίδιο πράγμα. Κανείς μετανάστης όταν ξεκινάει δεν γνωρίζει πού θα τον βγάλει ο δρόμος. Πριν την αναχώρηση μου δεν μπορούσα να φανταστώ πως θα περνούσαν δέκα ολόκληρα χρόνια για να στεριώσω κάπου, ότι θα χρειαζόταν να περάσω από τόσες τοποθεσίες και να βιώσω τόσο μεγάλες δυσκολίες διαβίωσης. Η διαδρομή ήταν τεράστια και εξαντλητική”.

Όταν βλέπει στην τηλεόραση εικόνες προσφύγων από τη Συρία, Mahjoub ξαναζεί το ταξίδι του.

“Αναγνωρίζω πολλά μέρη, ήμουν κι εγώ εκεί. Η διαφορά είναι ότι υπάρχουν σήμερα κάμερες και πριν δεν υπήρχαν. Δεν έβλεπα τότε φωτογράφους ή δημοσιογράφους. Δεν υπήρχαν “μάρτυρες” σε ορισμένα τμήματα του ταξιδιού, ήμασταν μόνοι και ευάλωτοι”.

“Η χειρότερη διαδρομή ήταν από τη πΓΔΜ. Όταν περάσαμε τη Σερβία μας συνέλαβαν για παράνομη είσοδο στη χώρα. Ήμουν φυλακισμένος είκοσι ημέρες, μου φαινόταν πως ήμουν μέσα είκοσι χρόνια, έλεγα πως δεν γίνεται να συμβαίνει αυτό σε εμένα. Για τρεις μήνες δεν είχα επικοινωνήσει με την οικογένεια μου, κανείς δεν ήξερε αν ζω ή αν έχω πεθάνει”.

Ούτε οι γονείς, ούτε τα αδέλφια του Mahjoub γνωρίζουν τις λεπτομέρειες του ταξιδιού. “Δεν ήθελα να μιλήσω για όλες τις κακουχίες στη μητέρα μου. Τι θα κέρδιζε από αυτό; Τι καλό θα της έκανα;”, διερωτάται.

Οι Βάσκοι μοιάζουν με τους Κρητικούς
 
Παρά τα προβλήματα, ο ίδιος λέει ότι δεν έχει μετανιώσει για τίποτα. Αντιθέτως, θεωρεί το ταξίδι του ως μια σπουδαία εμπειρία που του άφησε πολύτιμα μαθήματα. Τις καλύτερες αναμνήσεις τις έχει από την Ελλάδα.

“Έζησα σε ένα μικρό χωριό της Κρήτης. Εργάστηκα εκεί σε ένα παντοπωλείο και έκανα διανομή με ένα παλιό ποδήλατο. Οι άνθρωποι με έμαθαν με τον καιρό και με αναγνώριζαν. Αν δεν ήταν στο σπίτι, έρχονταν και μου άφηναν το κλειδί του σπιτιού τους για να τους πάω τα πράγματα. Με εμπιστεύονταν απόλυτα, ήταν μια υπέροχη στιγμή για μένα”, αναφέρει ο Mahjoub ενθυμούμενος τη διαμονή του στα μέρη μας.

“Στα ταξίδια μου γνώρισα χιλιάδες διαφορετικούς ανθρώπους, από διαφορετικές κουλτούρες, με διαφορετικές ιδέες. Αυτό σε αλλάζει, σε κάνει να ωριμάσεις”. Ο Μαροκινός μετανάστης αναφέρει πως είναι μόλις 32 αλλά αισθάνεται “πολύ πιο μεγάλος πια”.

“Έμαθα ότι δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό από την υγεία, τίποτα πιο πολύτιμο από την ελευθερία. Έμαθα πως είναι πιο σημαντικό να μένεις σε ένα μέρος όπου μπορείς να αισθάνεσαι ασφαλής και να ζεις σε ένα μέρος που οι άνθρωποι σου φέρονται ωραία, τόσο σε εσένα όσο και στους άλλους, στις μεταξύ τους σχέσεις”.

Την παραπάνω περιγραφή συμπεριφοράς την “ταιριάζει” στους Κρητικούς αλλά και στους Βάσκους. “Εδώ οι άνθρωποι ήταν πολύ φιλικοί από την αρχή προς εμένα. Όπως και στην Κρήτη”.

Πλέον, δηλώνει άπατρις και κατάφερε να αρχίσει να σπουδάζει για να γίνει ηλεκτρολόγος.

“Οι άνθρωποι του ιδρύματος της ενορίας του San Antonio με βοήθησαν πολύ, ειδικά στην αρχή. Στο Getxo όπου ζω, προσπαθώ κι εγώ να βοηθήσω την τοπική κοινωνία όπως μπορώ. Υπάρχουν πολλά πράγματα που γίνονται για την οργάνωση συναντήσεων της κοινότητας σε διάφορους χώρους. Συμβάλλω στην οργάνωση όπως μπορώ”.

Ο Mahjoub προσθέτει πως θέλει να τελειοποιήσει την τοπική γλώσσα. “Έχω ακόμα να βελτιώσω πολλά στη γραμματική μου. Θέλω ακόμη να γίνω δημοσιογράφος. Αισθάνομαι ζωντανός όταν γράφω και πιστεύω πως έχω πολλά να πω”.

news247.gr

Ακολουθήστε το flashnews.gr στο Google News και την σελίδα μας στο Facebook