Η εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στο ύπατο παγκόσμιο αξίωμα δεν ήρθε ξαφνικά, σαν κεραυνός το κατακαλόκαιρο, αλλά σαν απότοκο μιας αντίστασης που εδώ και χρόνια καλλιεργείται ενάντια στην παγκοσμιοποίηση. Η Μαρί Λεπέν στη Γαλλία, ο Νάιτζελ Φάρατζ στη Βρετανία, το AdF στη Γερμανία, ο Πέπε Γκρίλο στην Ιταλία για να σημειώσουμε τους σημαντικότερους αντίπαλους του ευρωπαϊκού οικοδομήματος, αλλά και πολλοί άλλοι στις υπόλοιπες χώρες είναι τα γεννήματα της αντίστασης αυτής. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιούν διαφέρουν, το μέσον όχι. Ο λαϊκισμός, το αδίστακτο χτύπημα στο αδύναμο σημείο της κοινωνίας, σε όσους βρίσκονται σε δύσκολη θέση είναι το κοινό τους όπλο. Όπως εμφαντικά αποδείχτηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες το απίθανο δεν είναι τελικά και τόσο δύσκολο να γίνει πιθανό.

Όπως και στην πατρίδα μας γνωρίζουμε από τους υποστηρικτές της Χ.Α., το αφήγημα βασίζεται στο ότι η κάθε χώρα έχει αρκετούς πόρους ώστε οι πολίτες της να ζουν πλουσιοπάροχα, πλην όμως τους «σπαταλά» σε έξοδα για τους μετανάστες, για αποστολές στρατού στο εξωτερικό, για υποστήριξη σε χώρες που βρίσκονται σε κατάσταση χρεοκοπίας ή για να δώσει πρόσβαση σε αποκλεισμένους από το εθνικό σύστημα υγείας. Θεωρούν οι υποστηρικτές των κομμάτων αυτών ότι οι ΗΠΑ για παράδειγμα (μιας και σήμερα έχουν την τιμητική τους) θα βρίσκονται σε καλύτερη θέση αν κλείσουν τα σύνορα τους στους μετανάστες, αφού μόλις λείψουν τα φτηνά εργατικά τους χέρια, τα μεροκάματα για τους γηγενείς αυτομάτως θα αυξηθούν. Το ότι η αύξηση των μισθών να παρασύρει και το κόστος των παραγόμενων προϊόντων με αποτέλεσμα η αύξηση του μισθού να αντισταθμιστεί από αυτή των προϊόντων που αγοράζουμε  φυσικά δεν αναφέρεται. Πολύ περισσότερο ότι τυχόν επικράτηση τέτοιων πολιτικών αποτέλεσμα θα έχει την απώλεια μεριδίων αγοράς των επιχειρήσεων, άρα μείωση των θέσεων εργασίας ή και κλείσιμο τους. Όσο για τον περίφημο προστατευτισμό, την επιβολή πρόσθετων δασμών και φόρων στα εισαγόμενα προϊόντα… πολύ απλά κανένας από τους λαϊκιστές αυτούς δεν λέει το αυτονόητο: πως ο προστατευτισμός το μόνο που κάνει είναι να αυξάνει τις τιμές όλων των προϊόντων. Πολύ δε περισσότερο, κανένας από τους λεβέντες αυτούς δεν εξηγεί στους υποστηρικτές του πως λόγο των δασμών, το επόμενο κινητό που θα πάρουν θα κοστίζει τα διπλάσια χρήματα…

Η παγκοσμιοποίηση σε αυτόν τον αιώνα δεν μπορεί να ανακοπεί για διάφορους λόγους κυριότερος των οποίων δεν είναι πως τα κράτη χρωστούν τόσα λεφτά μεταξύ τους (και όλα μαζί στην Κίνα) κάτι που τα υποχρεώνει να βρουν λύσεις στα προβλήματα τους. Ο κύριος λόγος για την επέκταση της παγκοσμιοποίησης είναι τεχνολογικός. Σήμερα, με το διαδίκτυο και τα κοινωνικά δίκτυα μαθαίνουμε τι γίνεται την ώρα που γίνεται, παντού στο κόσμο. Ο απομονωτισμός είναι απλά αδύνατος. Η παγκοσμιοποίηση ίσως κάνει μια στάση για να πάρει μεγαλύτερη φόρα.    

Κώστας Ν. Πολυχρονάκης
Director of Operations

Ακολουθήστε το flashnews.gr στο Google News και την σελίδα μας στο Facebook