Η απόλαυση, μετριέται σε στιγμές και τούτες δω οι εικόνες, κρατούν μόλις 4 λεπτά!! (βλ. http://www.wimp.com/angry-seas/)
Ανοίξτε τις πρώτα σε πλήρη εικόνα, δυναμώστε τον ήχο, ξαπλώστε πίσω αναπαυτικά στην πολυθρόνα σας, ακουμπήστε την κούπα με τον καφέ σας και δείτε τις …. με μισόκλειστα μάτια (και μετά, να διαβάστε παρακάτω)!!
Δείτε στην αρχή, την άγρια ομορφιά της θάλασσας, που θέλει να κάνει αισθητή την παρουσία της, να προκαλέσει το ενδιαφέρον σας!! Δείτε την, με τι αγωνία κτυπά τις πόρτες των Ναυτικών, σε κείνο το μικρό απόμερο λιμάνι και τους καλεί να βγουν έξω, κοντά της!!
Μετά, δείτε το πάθος της, την ώρα που ανταριασμένη αγκαλιάζει τον Φάρο, τον τυλίγει στα κατάλευκα μπράτσα της, τον πνίγει στα άγρια στήθη της!! Ξέρει ότι αυτός, είναι ο δυνατός και σεμνός σύντροφος της, καρτερικός αλλά αγέρωχος δίπλα της, λαμπερός και στωικός εκεί κοντά της, στις χαρές και στις λύπες της!!
Και μετά δείτε την, να ερωτοτροπεί με τους αγαπημένους της, τους ψαράδες Ναυτικούς!! Δείτε τον ψαρά, να αντιστέκεται στα τσαλίμια της και να τραβά κάβους και καδένες απ’ τα σπλάχνα της, μουσκεμένος απ’ τον ιδρώτα της και χωμένος μέχρι τα γόνατα, στα κάλλη της, στην πλούσια ψαριά που του πρόσφερε ως ανταμοιβή. Νοιώστε, αυτή την ξεχωριστή αίσθηση, τότε που σίδερα, σάρκες, ψυχές και λαμαρίνες, γίνονται ένα, βογκούν και αγκομαχούν μαζί, ιδρώνουν και παλεύουν αγκαλιά!!
Στιγμές ανεπανάληπτες, ξεχωριστές, που ακόμα νοιώθω και αναπολώ, τότε που νεαρός μαθητής, ταξίδευα με το όμορφο Γρι-Γρί μας την «Αγία Βαρβάρα», τότε που μύριζα ψαρίλα από μακριά και ένοιωθα διαφορετικός απ’ τους συνομήλικους μου, σκληρός και δυνατός, απ’ το πολύ αλάτι πάνω μου!!
Προσέξτε, το σεβασμό και την αφοσίωση του Καπετάνιου, την ώρα που αυτός πια, παίρνει τον έλεγχο απ’ τον ναύτη πηδαλιούχο, που κρατά σφικτά το τιμόνι και καρφώνει με ευλάβεια βαθιά το βλέμμα του, μέσα στην ψυχή της αγαπημένης του, για να ταυτιστεί έτσι μαζί της και να καταλάβει τα χούγια της, να πάει με τα νερά της και να τη φέρει κοντά του, εκεί που αυτός θέλει!! Τώρα, στην κορύφωση της ηδονής, μόνο ΑΥΤΟΣ, μπορεί να τη βλέπει έτσι, να τη σκέφτεται έτσι και να ανατριχά μαζί της, με τέτοιο πάθος, που μόνο αυτός, μπορεί να το νοιώσει!! Θέλει να παίξει με τα άγρια στήθη της, να νοιώσει τη σφικτή αγκαλιά της, αλλά και να στριφογυρίσει επιδέξια μέσα της και να της ξεφύγει, τότε που το ακόρεστο πάθος της, κινδυνεύει να τον παρασύρει και να τον πνίξει, μέσα στον αχαλίνωτο οργασμό της!! Άγριος έρωτας, για σκληρούς εραστές!!
Απολαύστε μετά, τη δύναμη και την περηφάνια του πανίσχυρου Πολεμικού Πλοίου, που κοιτά αυτή την άγρια ομορφιά, κατευθείαν στα μάτια και τολμά να αγκαλιάζεται συνειδητά, στήθος με στήθος!! Κυλιούνται και στριφογυρίζουν αγκαλιά, χωρίς όρια, σ’ ένα πάθος έρωτα και δύναμης, αγάπης και κυριαρχίας!! Εδώ, η σχέση είναι διαφορετική!! Το δυνατό και σύγχρονο σκαρί του Πολεμικού Πλοίου και το καλά γυμνασμένο πλήρωμα του, του δίνουν τη δύναμη να χτυπιέται μαζί της στα ίσα, τη σιγουριά της επικράτησης και την αυτοπεποίθηση των προσόντων του, ακόμα και όταν αυτή απλώνεται όλη καταπάνω του, που το σκεπάζει και το πνίγει στην αγκαλιά της!! Ένα ερωτικό πάθος βίαιο, μια σχέση ισχύος και επικράτησης, της ανθρώπινης αφέλειας, απέναντι στην απεραντοσύνη κατανόησης, που πλημμυρίζει η αγάπη της Θάλασσας!!
Πάνω από 15 χρόνια, χάρηκα τη Θάλασσα, από κείνα τα ψηλά φιλιστρίνια της Πολεμικής Γέφυρας και προσπαθούσα πάντα, να νιώσω τη «διαφορά», του έρωτα της νιότης μου, με τον τότε αυθορμητισμός και το ακόρεστο πάθος του, αλλά και εκείνης της ανασφάλειας των προφυλάξεων και της αβεβαιότητας του πρωτάρη και του τωρινού έρωτα, της ωριμότητας μου, της αυτοπεποίθησης που δίνει η γνώση, η εμπειρία και η δύναμη του Πολεμικού Πλοίου, που σε κάνει να αποζητάς στον έρωτα, εσύ τον πρώτο ρόλο, την κυριαρχία και να αναζητάς μια άλλη ουσία, στην απόλαυση του!! Και η Θάλασσα, στα προσφέρει όλα αυτά απλόχερα, όλα όσα χωρά η φαντασία σου και μέχρι που φθάνουν τα όρια σου, αλλά και μέχρις εκεί, που δοκιμάζεται η αφοσίωση σου, ο σεβασμό σου και η αγάπη σου, γι’ ΑΥΤΗΝ!!
Και τελειώνοντας, ανασάνετε βαθιά, πιείτε τώρα μια γουλιά καφέ και γυρίστε και δείτε την, μόνη της ανταριασμένη, μέσα στην αχλή των κυματιστών ακατάστατων μαλλιών της, να σας κοιτά μελαγχολική καθώς την αποχωρίζεστε και αυτή, σιγά-σιγά να αφήνεται να σμίγει, με τα σύννεφα του Ουρανού, εκεί που πάντα βρίσκει παρηγοριά, όταν μένει μόνη της!!
Δείτε την κάθε σκηνή με αίσθημα και …. όσοι δεν ζήσατε τέτοια εμπειρία, προσπαθήστε να νιώστε λίγο απ’ τον «Έρωτα του Ναυτικού», απ’ το μοιραίο αυτό πάθος!!
Η κάθε «εικόνα», παίρνει τη δύναμη και το νόημα της, μόνο απ’ τη ματιά που την κοιτάς και απ’ τα αισθήματα που σε πλημμυρίζουν!!
Μου λείπεις και δακρύζω όταν σε θυμάμαι!!