Το ολοκαίνουργιο ξενοδοχείο «Αλ Μαστάλ» μπορεί είναι ένα πολυτελές κατάλυμα πέντε αστέρων με όλα τα προβλεπόμενα κομφόρ για τους λάτρεις των ανέσεων, αλλά παρουσιάζει μιά ιδιαιτερότητα: βρίσκεται στην πόλη της Γάζας, μια περιοχή – φυλακή για περίπου 1,5 εκατομμύριο Παλαιστίνιους πρόσφυγες, όπου βασιλεύουν η φτώχεια, η ανεργία, ο αποκλεισμός και ο πόλεμος.

Όπως αναφέρει άρθρο στο vima.gr, οι περισσότεροι κάτοικοι δεν οδηγούν αυτοκίνητα, αλλά κάρα που τα σέρνουν γαϊδούρια. Το οκταώροφο κτίριο αποτελεί λοιπόν μια εξόφθαλμη «ανωμαλία» για τη Λωρίδα της Γάζας, όπου το 70% των ανθρώπων ζει κάτω από το όριο της φτώχειας. Ποιες είναι οι επιχειρηματικές προοπτικές για ένα τέτοιο μεγαλεπήβολο σχέδιο και μάλιστα σε μια περιοχή όπου οι τουρίστες και να θέλουν δεν μπορούν να πλησιάσουν;

«Επισκέφτηκα πριν μερικά χρόνια την Γάζα κι είδα πως διαθέτει πολλές τουριστικές προοπτικές», τονίζει η Άννα Μπαλέτμπο, πρόεδρος του ισπανικού ομίλου ArcMed που κατασκεύασε το ξενοδοχείο. «Ειμαι αισιόδοξη πως ο κόσμος θα αγκαλιάσει την πρωτοβουλία μας», σημειώνει η κυρία Μπαλέτμπο. Το ξενοδοχείο, το μοναδικό πεντάστερο της Γάζας, άνοιξε τις πύλες του πριν τρεις μήνες, την 1η Μαΐου, προσφέροντας στους πελάτες του 77 δωμάτια και δυο εστιατόρια.

Οσο για το ποιοι θα είναι οι πρώτοι πελάτες του, ελλείψει τουριστών, η απάντηση είναι απλή: τα μέλη των διαφόρων αντιπροσωπειών του ΟΗΕ και άλλων ξένων οργανισμών και οργανώσεων, οι ξένοι δημοσιογράφοι και οι πολιτικοί που επισκέπτονται γιά διάφορους λόγους την περιοχή.

«Στην αρχή, ήταν πολύ δύσκολο για μας να δουλεύουμε υπό τις δεδομένες συνθήκες, με τα γύρω κτίρια μισοκατεστραμμένα», λεει ο διευθυντης του ξενοδοχειου Ραφαέλ Καρπινέλ, καταλήγοντας πως «σιγά σιγά όμως συνηθίζεις τα πάντα, ακόμη και τις εικόνες καταστροφής και δυστυχίας γύρω σου».
Το «γιαπί» του ξενοδοχείου υπέστη μεγάλες ζημιές κατά τους τυφλούς ισραηλινούς βομβαρδισμούς του 2008, αλλά οι ιθύνοντες κατάφεραν να το κάνουν να ορθοποδήσει ξανά, παρόλο που τα υπόλοιπα 143 δωμάτια του υπερπολυτελούς συγκροτήματος παραμένουν κλειστά κι υπό διαδικασία ανακαίνισης.

«Στόχος μας δεν είναι να κερδίσουμε άμεσα χρήματα, αλλά τουλάχιστον να μην χάσουμε», εξηγεί με ρεαλισμό η κυρία Μπαλέτμπο, «κυρίως δε να δείξουμε τόσο στους κάτοικους της περιοχής, όσο και στους ξένους τουρίστες κι επενδυτές πως αυτή η περιοχή δεν πρέπει να μείνει ανεκμετάλλευτη, ξεχασμένη από τους επενδυτές».