Η Γαλλία επέλεξε για νέο Πρόεδρο τον κεντρώο Εμανουέλ Μακρόν, με μεγάλη διαφορά στα ποσοστά από την αντίπαλό του Μαρίν Λεπέν, σε μια εκλογή όμως, με το υψηλότερο ποτέ ποσοστό αποχής σε προεδρική εκλογή.
Αυτή η υψηλή αποχή θα μπορούσε να αποδοθεί σε διάφορα αίτια: Πρώτα από όλα στην χωρίς προηγούμενο πολιτική προσφορά του δεύτερου γύρου: με ένα Εθνικό Μέτωπο που δεν ήταν ποτέ στην εξουσία και έναν Εμανουέλ Μακρόν που μόλις πριν από έναν χρόνο ήταν άγνωστος για τους πολλούς.
Το άλλο στοιχείο είναι ότι τα δύο μεγάλα παραδοσιακά κόμματα είχαν αποκλεισθεί από το δεύτερο γύρο, με συνέπεια να μη δραστηριοποιηθούν ιδιαίτερα και οι μηχανισμοί τους για την κινητοποίηση των ψηφοφόρων.
Θα μπορούσε επομένως να θεωρηθεί ο Μακρόν, ως ένα «χαμηλά» εκλεγμένος πρόεδρος. Πολλοί τον ψήφισαν όχι για το πρόγραμμα, αλλά για να μπει φραγμός στην Λεπέν. Ήταν ψήφος κρίσης, ψήφος δυσαρέσκειας. Η Γαλλία έχει βγει θρυμματισμένη από τη φετινή εκστρατεία και ο Μακρόν θα πρέπει να επιδείξει ταλέντα μεγάλου «μαέστρου», για να επανενώσει τα κομμάτια της χώρας που προέρχονται από τα τέσσερα πολιτικά μπλοκ του πρώτου γύρου: Μακρόν, Λεπέν, Φιγιόν, Μελανσόν. Τέσσερα πολιτικά μπλοκ που έχουν αποδειχθεί ασυμφιλίωτα.
Όση δυναμική πάντως έχει κερδίσει ο Μακρόν από τη σημερινή εκλογή, θα πρέπει να τη διατηρήσει και αξιοποιήσει άμεσα, για τον λεγόμενο «τρίτο γύρο» των βουλευτικών στις 11 και 18 Ιουνίου. Με τη ελπίδα ότι οι Γάλλοι θα έχουν τα ίδια αντανακλαστικά που έχουν γενικά επιδείξει σε κάθε προεδρική εκλογή, και που είναι να προσφέρουν στον νέο Πρόεδρο την απαραίτητη κοινοβουλευτική πλειοψηφία για τα πρώτα βήματα και την εφαρμογή του προγράμματός του.
