Ο  περσινός διαβόητος   πλειοδοτικός διαγωνισμός ,για την ανάληψη ,από τους “προσωρινούς υπερθεματιστές”, των νέων αδειών χρήσης των τηλεοπτικών συχνοτήτων, με κύριο κριτήριο το προσφερόμενο τίμημα εξαγοράς τους ,έληξε μέσα σε ατμόσφαιρα “θρίλερ” και “big brother”,επιτυγχάνοντας  μεν ,είναι αλήθεια,  υψηλότερα νούμερα ,από ότι ανέμεναν οι αρμόδιοι, κατά ομολογία τους, αλλά κατέληξε, τελικά,  σε μεγάλο φιάσκο και Βατερλώ  για την κυβέρνηση

 Μια τυπική διαδικασία, που υποτίθεται ότι   υπηρετούσε  την νομιμότητα και το αυτονόητο, από προκλητικούς και δυσεξήγητους χειρισμούς ,των αρμοδίων, προκάλεσε δονήσεις και τριγμούς ,στην πολιτική ζωή του τόπου, που δεν περνάει ,ούτως ή άλλως ,τις καλύτερες της στιγμές.

 

Το όλο πολιτικό ζήτημα ανέκυψε , με την απόφαση της κυβέρνησης να προκηρύξει διαγωνισμό ,όπως τόνισε ,”για την αποκατάσταση της νομιμότητας στον τομέα των τηλεοπτικών συχνοτήτων, που αποτελούν δημόσιο αγαθό” και την πάταξη της “διαπλοκής”…

Σε αυτό το σημείο έγιναν μια σειρά “λανθασμένων” χειρισμών ή κατά άλλους χειρισμών “σκοπιμότητας”…

 Ενώ, λοιπόν, σύμφωνα με το Σύνταγμα, θα έπρεπε να περάσουν από  τον διαγωνισμό .οι υποψήφιοι καναλάρχες και να ελεγχθούν από το ΕΣΡ(Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης) ,ως προς την οικονομική τους βιωσιμότητα, το πρόγραμμά τους και την απόδοση των τελών ,για τη χρήση των συχνοτήτων, η κυβέρνηση ανέθεσε το όλο καυτό θέμα στον Υπουργό Επικρατείας κ.Νίκο Παπά, παρακάμπτοντας το ΕΣΡ,ρίχνοντας την ευθύνη της μη σύστασης του στην Αντιπολίτευση, σαν άλλοθι, προκαλώντας την εντύπωση και   δικαιολογημένα, ότι παραβιάζει  ωμά τους κανόνες  της αντικειμενικότητας και ουσιαστικά παρεμβαίνει, σκανδαλωδώς ,  ίσως υπέρ κάποιων “ημετέρων”, υπονομεύοντας ,τελικά ,την όλη διαδικασία…

Επίσης ,ο διαγωνισμός προκηρύχθηκε πριν το Συμβούλιο της Επικρατείας γνωματεύσει ,τελεσίδικα ,για την συνταγματικότητα ή μη του σχετικού Νόμου.

Τι υπέκρυπτε αυτή η  παράλογη ενέργεια ;

Κάποιοι  σκέφτηκαν ότι η εκκρεμότητα  της απόφασης του ΣτΕ, υπηρετούσε ,ίσως, την σκοπιμότητα παρέμβασης στην δικαιοσύνη ,για  ακύρωση του αποτελέσματος, του διαγωνισμού αυτού, αν κάτι δεν πήγαινε καλά, και σύμφωνα με τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς  και ,άλλοι πάλι   υπέθεταν ότι αποτελούσε   ωμό εκβιασμό της Δικαιοσύνης ,φέρνοντας την προ τετελεσμένων γεγονότων ,υποχρεώνοντας την να γνωματεύσει υπέρ της συνταγματικότητας του  επίμαχου νόμου.

Όμως το ΣτΕ ,επιβεβαιώνοντας τον ρόλο του ως  θεσμικό αντίβαρο της όποιας κυβερνητικής αυθαιρεσίας ,απεφάνθη κατηγορηματικά για την αντισυνταγματικότητα  του νόμου Παπά ,ακυρώνοντας τον αμφισβητούμενης   νομιμότητας αυτό διαγωνισμό.

Η αρχική πολιτική αντιπαράθεση υπήρξε η αυθαίρετη  και επιστημονικά ατεκμηρίωτη απόφαση ,της κυβέρνησης, να καθορίσει τον αριθμό των αδειών που θα εκδίδονταν, στον “μαγικό” αριθμό τέσσερα(4),επικαλούμενη κάποια αόριστη γνωμάτευση του Ινστιτούτου της Φλωρεντίας …

Η απλοϊκή δικαιολογία ,για τον μικρό αυτό αριθμό, ήταν η άποψη του ίδιου του πρωθυπουργού ,ότι η “τηλεοπτική πίττα” είναι περίπου 200 εκατομμύρια ΕΥΡΩ, άρα  για να είναι βιώσιμο ένα κανάλι πρέπει να  απολαμβάνει κομμάτι της πίττας αυτής ,ύψους  περί τα πενήντα εκατομμύρια ΕΥΡΩ, να λοιπόν το 4 ,”όπερ έδει δείξαι”…

Σήμερα βέβαια ,η κυβέρνηση στην  νέα της προσπάθεια    να πραγματοποιήσει   ,επί τέλους, τον διαγωνισμό  για τις τηλεοπτικές άδειες ,μετά την νίλα που υπέστη  ,ξέχασε το Ινστιτούτο της Φλωρεντίας και μιλάει πλέον για εννέα και πλέον άδειες,  πάλι προτρέχοντας ,καθόσον τον επίμαχο αυτό μαγικό αριθμό θα καθορίσει, κατά νόμον, το ΕΣΡ και όχι η ίδια.

Από την όλη ,βέβαια, αντιπαράθεση του πολιτικού και επιχειρηματικού κόσμου ,γύρω από το θέμα αυτό, που μονοπώλησε πέρυσι  και ακόμη απασχολεί  το ενδιαφέρον  της κοινής γνώμης ,ένα γεγονός αναδείχθηκε περίτρανα: ότι η τηλεόραση  επηρεάζει τις κοινωνικές εξελίξεις, δημιουργεί πρότυπα,  και καθορίζει αποφασιστικά τη ζωή μας.

Δικαιολογημένα ,λοιπόν ,θεωρείται  περιζήτητη “πολύφερνη νύφη” …

Απόδειξη είναι το ότι τέσσερις επιτυχημένοι στους επιχειρηματικούς τους τομείς πάμπλουτοι Έλληνες,  πλειοδότησαν το τίμημα των συχνοτήτων, ανεβάζοντας το  στα ύψη ,με πάθος “συλλέκτη αρχαιοτήτων” ,σε γκαλερί του Λονδίνου ,για να κερδίσουν  την πολυπόθητη  τηλεοπτική άδεια ,και άλλοι τόσοι το επιχείρησαν ανεπιτυχώς…

Ποιο ήταν άραγε το  πραγματικό κίνητρο των επιχειρηματιών αυτών;

Όχι πάντως το χρήμα ,γιατί απλά δεν το έχουν ανάγκη ,επενδύοντας σε ένα τομέα αμφίβολης ανταποδοτικότητας.

Λογικό συμπέρασμα, λοιπόν, εξάγεται ότι το κίνητρο τους είναι η ισχύς που θα αποκτήσουν ,εξουσιάζοντας ένα ,πανελλήνιας εμβέλειας τηλεοπτικό μέσο.

Να λοιπόν ότι η “νέα διαπλοκή”, αφού η κυβέρνηση υπερηφανεύεται ότι την 

την “παλαιά” την εξαφάνισε ,να μπαίνει από άλλη πόρτα και με τον Νόμο!.

Αναμενόμενο αποτέλεσμα ,μιας και το μοναδικό κριτήριο επιλογής ήταν το “πορτοφόλι”,του “υπερθεματιστή!…”.

     Είναι γνωστό,  βέβαια ,ότι,  σε όλες τις αναπτυγμένες κοινωνίες,  υπάρχουν κανόνες που θεσπίζει η πολιτεία και διέπουν τη λειτουργία της.

     Έτσι στη χώρα μας είχε  ψηφιστεί και ίσχυσε ,αρχικά, ο Νόμος 2328/1995.

     Ο Νόμος αυτός ρύθμιζε, κατά κύριο λόγο, θέματα που αφορούσαν τον παραδοσιακό τρόπο μετάδοσης του σήματος της τηλεόρασης (επίγεια τηλεόραση, χρήση του φάσματος των ερτζιανών συχνοτήτων).

     Δεν κάλυπτε όμως  καθόλου το θέμα της νέας τεχνολογίας της ψηφιακής / δορυφορικής τηλεόρασης.

      Η ψηφιακή μετάδοση του σήματος διευκολύνει περισσότερο τα πράγματα, αφού μια συχνότητα μπορεί πλέον να χρησιμοποιηθεί από 6 τουλάχιστον σταθμούς.

Άρα και από επιστημονική θεώρηση ,όταν μία συχνότητα μπορεί να χρησιμοποιηθεί από 6 σταθμούς ,ο αριθμός τέσσερα(4) είναι πολύ μικρός για την χωρητικότητα του συστήματος.

     Παρά το  ότι  λειτουργούν ήδη κάποιες δέσμες ψηφιακής δορυφορικής τηλεόρασης,  είναι αλήθεια  ότι το θεσμικό πλαίσιο δεν είχε , μέχρι πρόσφατα, διαμορφωθεί οριστικά.

     Παρ’ όλα αυτά  πολλοί  τηλεοπτικοί σταθμοί λειτουργούσαν “νομότυπα” , μεταδίδοντας είτε μέσω “καλωδίου” είτε μέσω δορυφόρου “ανοικτής λήψης”, αξιοποιώντας τις νέες ψηφιακές “δέσμες”.   

 Η χώρα μας , με βάση τα τεχνικά και οικονομικά δεδομένα, έπρεπε να  είχε εισάγει  νομοθέτημα ,το οποίο να διέπεται από τους παρακάτω κανόνες:

Ι.          Στον κανόνα  της ελεύθερης πρόσβασης κάθε ενδιαφερομένου φορέα με ίσους όρους, αρκεί να πληρούνται οι νόμιμες προϋποθέσεις.

ΙΙ.         Στην συμμετοχή των δημόσιων φορέων ΕΡΤ και ΟΤΕ στη ψηφιακή / δορυφορική- συνδρομητική τηλεόραση,  που θα γίνει βάσει στρατηγικού σχεδιασμού που θα διαμορφώσουν αυτόνομα οι επιχειρήσεις αυτές.

     Οι αρχές, βάσει των οποίων έπρεπε να  οργανωθεί στη χώρα μας η λειτουργία της ψ/δ τηλεόρασης  είναι :

-η αντικειμενικότητα και ο πλουραλισμός στην ενημέρωση

-ο σεβασμός της προσωπικότητας, της αξιοπρέπειας και του ιδιωτικού βίου των πολιτών

-ο υγιής ανταγωνισμός στο χώρο των Μ.Μ.Ε.

-η αποφυγή αθέμιτης εκμετάλλευσης της σημαντικής δύναμης, που συνεπάγεται η κατοχή ενός Μ.Μ.Ε.

-η ποιοτική ψυχαγωγία και η επιμόρφωση των πολιτών κλπ.

     Αυτονόητο είναι ότι απαιτείται η διασφάλιση της οικονομικής βιωσιμότητας των επιχειρήσεων που θα δραστηριοποιηθούν στον κλάδο αυτό.

     Επίσης  να διασφαλίζεται ότι τα οικονομικά μέσα, που διατίθενται από τους ενδιαφερομένους, προέρχονται από νόμιμες επιχειρηματικές δραστηριότητες.

                Με την ψηφιακή τηλεόραση, ο  πολίτης καταναλωτής, λοιπόν,   έχει τη δυνατότητα με ένα ” αποκωδικοποιητή ” να έχει πρόσβαση σε όλες τις ψηφιακές δέσμες τηλεοπτικών και τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών.

– Το  2013 ,με το άρθρο 18 του νομοσχεδίου με τίτλο «Ρυθμίσεις υπουργείου Υγείας και άλλες διατάξεις»  ουσιαστικά επιτρεπόταν σε όσους τηλεοπτικούς σταθμούς βρίσκονταν σε πλήρη λειτουργία την 31η Αυγούστου 2013, να μπορούν να συνάψουν νόμιμες συμβάσεις με τον πάροχο δικτύου ψηφιακής τηλεόρασης ,που θα προκύψει ως ανάδοχος στον επικείμενο ,υποτίθεται, σχετικό διαγωνισμό,που δεν γινόταν.                       .
 Με την ρύθμιση αυτή , μπορούσαν  να εκπέμπουν το πρόγραμμά τους , όσοι  τηλεοπτικοί σταθμοί λειτουργούσαν το παραπάνω χρονικό όριο,  αυτομάτως  να περάσουν  στην ψηφιακή τηλεόραση.

 Σύμφωνα ,βέβαια, με απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ και του Δ’ Τμήματος, η «επ’ αόριστον ανοχή της λειτουργίας των τηλεοπτικών σταθμών που ιδρύθηκαν και λειτούργησαν παράνομα, αντίκειται στο Σύνταγμα».

 Σε αναμονή της περίφημης διαγωνιστικής διαδικασίας, λειτουργούσαν με “νόμιμη  μεταβατική άδεια”,  χωρίς να γίνει έλεγχος των οικονομικών τους στοιχείων, παρά μόνο των προγραμμάτων τους.
 Ουσιαστικά το  καθεστώς  αυτό ,επέτρεπε την μή είσπραξη τελών χρήσης φάσματος (!)από τους τηλεοπτικούς σταθμούς, από τη στιγμή που θα πρόκειται για μεταβατικό διάστημα.
    Όσον αφορά τις άδειες εκπομπής των καναλιών υπάρχουν άδειες που δόθηκαν το 1993 σε εννέα κανάλια εθνικής εμβέλειας. Έπειτα το 1999 αλλά και το 2003 – κάτι που συνεχίστηκε ως κάποιο βαθμό έως σήμερα – “νομιμοποιήθηκαν” κι άλλα κανάλια…
Τα κανάλια  που “νομιμοποιούντο”, βέβαια, χωρίς διαγωνιστική διαδικασία εξέπεμπαν  μεν νομότυπα όχι όμως νόμιμα. 

Αυτονόητο λοιπόν ήταν ότι έπρεπε   να  μπει  ,επί τέλους ,μία τάξη στον τομέα του φάσματος των τηλεοπτικών συχνοτήτων της χώρας, αρκεί να ακολουθούντο  υγιείς κανόνες και   άψογες διαδικασίες, που αναφέραμε παραπάνω.

-Δυστυχώς ,όμως, η αγωνία των κρατούντων να ελέγξουν ασφυκτικά το νέο τηλεοπτικό τοπίο, υπονόμευσε και απαξίωσε την όλη διαδικασία, προκαλώντας αβεβαιότητα σε ένα θέμα, που έπρεπε ,τουλάχιστον αυτό, να  αποπνέει κλίμα σταθερότητας  και προοπτικής ,για το μέλλον, ως  προϊόν, αν όχι  καθολικής ,μιας ευρύτερης πλειοψηφικής  πολιτικής συναίνεσης…

Ας ελπίσουμε ότι  η νέα προσπάθεια για να μπει τάξη στο  άναρχο τηλεοπτικό  μας πεδίο, θα καρποφορήσει ,αυτή την φορά, αποφεύγοντας  μια ακόμη χαμένη ευκαιρία… 

Ακολουθήστε το flashnews.gr στο Google News και την σελίδα μας στο Facebook