Πριν λίγες μέρες, βρέθηκα σε ένα πανηγύρι, με μια παρέα φίλων και γνωστών. Εκεί κάποια στιγμή, με αρχικά εύθυμη και σεξιστική διάθεση, έγινε αναφορά σε μια πρόσφατη ανάρτηση μου, που αφορούσε …. την υποκρισία που κουβαλά, η κυρά-Τασία και το συντροφικό περιβάλλον της και ειδικά στο επιμύθιο ότι : «όταν ανάψεις το φως, θα δεις ότι στην αγκαλιά σου είναι η κυρά-Τασία» !! Όμως το κυρίως θέμα εκείνης της ανάρτησης μου, ήταν πολιτικό και ο Βαγγέλης (ένας γνωστός), το αντιλήφθηκε έγκαιρα και προσπάθησε φιλότιμα να κρατήσει τη συζήτηση, στο διασκεδαστικό σεξιστικό περιβάλλον, κάνοντας και συγκεκριμένες αναφορές ….. στα παραδείγματα που παρήλαυναν και χόρευαν μπροστά μας!!

Όλοι κατανοούσαμε την αγωνία του Βαγγέλη, γνωρίζοντας ότι είναι ένας εκ των πολλών ….. «παθός και μαθός»!! Αγάπησε σφόδρα την κυρά-Τασία και το περιβάλλον της, μαγεύτηκε από το πάθος, τη φρεσκάδα και τα ωραία λόγια της, τις πολλές όμορφες υποσχέσεις και τα γλυκά γεμάτα νόημα βλεφαρίσματα της και έτσι της δόθηκε ολοκληρωτικά και αφοσιωμένα, με το ίδιος πάθος!! Μετά όμως προδόθηκε σκληρά, αυτή τον αγνόησε επιδεικτικά, τον υποτίμησε, δεν τον σεβάστηκε και τώρα χώρισαν οι δρόμοι τους!!

Η αληθινή αγάπη δημιουργεί βαθύ ισχυρό δεσμό και ο χωρισμός, πάντα …. πονά σαν τη μαχαιριά, όπου αυτή την αγάπη κι αν την απαντήσεις, ότι κι αν είναι αυτό που θα στην προκαλέσει!! Έτσι κι ο Βαγγέλης, ναι μεν χώρισε από την κυρά-Τασία, ναι μεν μπορεί να νοιώθει οργή για τη συμπεριφορά και την προδοσία της, μπορεί τώρα να βράζει μέσα του από οργή, αλλά δεν θέλει να ακούει και να την κατηγορούν, ούτε όμως μπορεί και να την υπερασπίζεται ….. ευθέως!! Αν λοιπόν αναγκαστεί να συμμετάσχει σε μια τέτοια δυσάρεστη συζήτηση, που αφορά στον έρωτα του με την κυρά-Τασία, τότε αυτός μιλά ….. γενικόλογα, αόριστα και συμψηφιστικά ….. του τύπου: «όλες ίδιες είναι τελικά»!!

Το σημάδι του έρωτα δεν κρύβεται, είναι η ουλή της μαχαιριά, εκείνου του άτιμου βέλους, του σκανταλιάρη Θεού, που μένει ανεξίτηλα πάνω σου, για να σου θυμίζει, ότι κάποτε σε επισκέφθηκε!! Όμως η ζωή συνεχίζεται και ο Βαγγέλης, θα πρέπει να καταλάβει ότι …… ο έρωτας, είναι η πιο γλυκιά αμαρτία και κανείς δεν την αρνείται, δεν της αντιστέκεται»!!

Οι σημαδεμένοι.

«Έτσι είναι, όταν είσαι έξω απ’ το χορό, μπορεί να βλέπεις το θέμα του Βαγγέλη, με μια ελαφριά διάθεση, ίσως και περιπαιχτικά» …… σκεφτόμουνα σήμερα αργά το απόγευμα, καθισμένος στην βεράντα του σπιτιού μου, βλέποντας τα αραγμένα καΐκια να παλαντζάρουν νωχελικά, σε κάθε πέρασμα μιας βάρκας!! Η ηρεμία του Κόλπου της Σούδας, που σούρουπο απλώνονταν μπροστά μου, λες και ξεκαθάρισε το μυαλό μου.  «Βρε γιατί τον πήραμε στην πλάκα, τον έρμο τον Βαγγέλη!? Αυτή η τυφλή αφοσίωση, αυτή η ολοκληρωτική ταύτιση του Βαγγέλη, είναι ή όχι Έρωτας»!? Αυτό τριβέλιζε μέσα στο μυαλό και με προκαλούσε ….. να συγκρίνω τη λαβωματιά του, με τα τόσα σημάδια των απανταχού …… σημαδεμένων του Έρωτα»!?

Συνάπτεις σχέση με μια γυναίκα, που «σου υπόσχεται τα πάντα», που λάμπει από φρεσκάδα αισιοδοξίας, που φαίνεται αγνή και τίμια, που σε κάνει να ελπίζεις στην ευτυχία, να ονειρεύεσαι ξανά, να βλέπεις τα πάντα όμορφα και διαφορετικά, που σε κάνει να λες …. εδώ είμαι, επιτέλους βρήκα αυτό που ήθελα, έτσι όπως τα είδε και ο Βαγγέλης, δηλαδή!!

Στην αρχή, πλατσουρίζετε μαζί ενθουσιασμένοι μέσα στα «μέλια» και όλοι γύρω σας ζηλεύουνε, σας σχολιάζουνε, αναστενάζουνε και θέλουνε να σας μιμηθούνε!! Κάθε τόσο γελάτε μαζί και λέτε: «φτου-φτου να μη μας ματιάσουνε»!! Τα κουσούρια όμως σιγά-σιγά αρχίζουνε να φαίνονται, αλλά ο έρωτας τα καταπίνει όλα!! Και μόλις αρχίζουν οι δυσκολίες της πραγματικότητας, μόλις εμφανιστούν οι πρώτες ευθύνες της ζωής και της καθημερινότητας, μόλις αναδειχθούν οι δεσμεύσεις και οι υποχρεώσεις μιας σχέσης, μιας σχέσης που πρέπει πάντα να είναι αμφίδρομη, τότε αρχίζουν τα περίεργα: «μα όταν ….., αφού …. και διότι …. εγώ έτσι …. εσύ αλλιώς ….. δεν ήξερα ….. άλλα νόμιζα …… δεν το μπορώ …. δεν θέλω …… δεν εννοούσα …..»!! Είναι η φάση της αμηχανίας του έρωτα, τότε που δοκιμάζεται η σχέση και τότε που πρέπει να επαναπροσδιοριστεί, πιο ρεαλιστικά και σε πιο στέρεες βάσεις!! Τότε που απαιτούνται …. η λογική και οι καθαρές, σταράτες κουβέντες!!! 

Μετά αρχίζει η φάση της αμφισβήτησης!! Αυτή συνήθως ξεκινά από κάτι ασήμαντο, αδιάφορο και τυχαίο και εξελίσσεται σε χιλιάδες «άρα, άρα, άρα αφού …., άρα διότι …. και αφού όταν …. άρα επειδή ….. άρα είσαι ελέφαντας»!!!! Είναι η περίοδος της ξινίλας των σεναρίων και της υποψίας, της δημιουργίας των φανταστικών εχθρών και αντίζηλων, της σκηνοθεσίας ενοχών και υπαιτίων, που σου δημιουργούν συνθήκες γκρεμίσματος, σαν τη χιονοστιβάδα που έρχεται πάνω σου και ολοένα μεγαλώνει και επιταχύνει!! Κανένας όμως εκείνη την ώρα, δεν βλέπει τα λάθη του, γιατί απλά ….. νοιώθει αδικημένος και αμυνόμενος, μέσα σ’ αυτή τη ζάλη των λανθασμένων επιλογών και στα αδιέξοδα της ανασφάλειας!!

Ο έρωτα δυστυχώς, ξεκινά με υποθέσεις (ως όνειρα) και καταλήγει να πνίγεται, από τις υποθέσεις (ως εφιάλτες)!!! Είναι ένα παλάτι στην άμμο χτισμένο …… που με όσο πιο μεγάλο ενθουσιασμό χτίστηκε, τόσο πιο ετοιμόρροπο αποδεικνύεται!!! 

Και έτσι έρχεται η ώρα των αποφάσεων!! Η σχέση έχει ήδη χαλαρώσει από τις συνεχείς αμφισβητήσεις, τις πολλές αμφιβολίες και τα διλήμματα και τώρα αρχίζει να φαίνεται η απομάκρυνση, αρχικά η ψυχική και μετά …. της καθημερινότητας!! Το πώς θα διαχειριστεί κανείς τα διλήμματα του, είναι προσωπική υπόθεση!! Όμως «η ώρα των αποφάσεων» του, είναι ίδιον της προσωπικότητας και της ακεραιότητας εκάστου, της λεβεντιάς του και πρέπει να γίνεται με αξιοπρέπεια, με ευθύτητα, έγκαιρα και ….. πριν γίνει το κακό μεγαλύτερο!! Και η πρωτοβουλία, ανήκει, οφείλει να ανήκει, κυρίως στον αδικημένο, στον προδομένο!!

Ο Κανόνας του Έρωτα.

Όπου το συναίσθημα υποχωρεί και η λογική ξανα-εμφανίζεται, τότε τον λόγο έχουν οι Κανόνες!! Και ένας απαράβατος Κανόνας του Έρωτα είναι ότι: «Όταν τραβήξεις το βέλος από την πληγή, το πετάς αμέσως μακριά πίσω σου»!!!

ΠΟΤΕ ξανά, δεν γυρίζεις σ’ ένα έρωτα που σε πρόδωσε, που σε εκμεταλλεύτηκε, που σε υποτίμησε, που καταχράστηκε την εμπιστοσύνη και τον σεβασμό σου, που σε κέρδισε με ψέμα και υποκρισία!!

ΠΟΤΕ ξανά εκεί στα ίδια Βαγγέλη μου, όσο κι αν πονά αυτή η λαβωματιά σου, όσο κι αν αργότερα, ασυναίσθητα ίσως, μπορεί να χαϊδεύεις το «σημάδι» της πάνω σου!! Αρκεί να το ζουλήξεις λίγο παραπάνω, για να συνέλθεις αμέσως, να νοιώσεις ξανά τον πόνο και να θυμηθείς το κακό που σου προκάλεσε!!

Το φάρμακο!!

Βαγγέλη, ένα είναι το φάρμακο και υπάρχει από αρχαιοτάτων χρόνων: «ο έρωτας, μόνο με έρωτα περνάει»!! Και το πρώτο πράγμα απού θα πρέπει να κάμεις, ετούτη τη φορά, είναι ντρέτα, με ψηλά ντη κεφαλή σου, να του δείξεις του κουζουλού Θεού, ντο μπέτη σου με το σημάδι του απάνω, για να μη σε ξανα-βαρέσει στον ίδιο ντόπο!!

Τα σημάδια πανω μας μωρέ Βαγγέλη, είναι για τους μαχητές, για αυτούς ….. που δε φοβούνται να ξανα-πονέσουνε!! Στον πόνο, κάποιοι κρύβονται και βάζουνε τα κλάματα και κάποιοι άλλοι …. απλά θυμώνουνε, γιατί τούτοι γεννήθηκανε αετοί!!

…. και ξέρε το : «Οι αετοί δεν συγχωρούν, αυτούς που τους πληγώνουν, κάνουν μαχαίρια τα φτερά και τους αποτελειώνουν»!!

Και σεις μωρέ κοπέλια απού γυρού-γυρού, ανοίχτε τα πουκάμισα σας, να δει ο Βαγγέλης μας τις λαβωματιές και να αναντρανίσει !! Έρωτας είναι αυτός, έστω κι αν ο δύστυχος, σε λάθος ντόπο γύρεψε να τονέ ανταμώσει!!!

Ακολουθήστε το flashnews.gr στο Google News και την σελίδα μας στο Facebook