Kι αυτό γιατί δεν είναι σίγουρο οτι οι αρχές πήραν από την πρώτη στιγμη στα σοβαρά τα όσα τους έλεγε ο Μπρέϊβικ.
\”Υπάρχει κάποια αβεβαιότητα όσον αφορά το τι ειπώθηκε στις κλήσεις ανάμεσα στον ύποπτο και αυτόν που μίλησε από τις υπηρεσίες άμεσης δράσης. Γι\’ αυτό ζήτησα τις ηχογραφήσεις των συνομιλιών\”, δήλωσε ο Γκέιρ Λίπσταντ στην εφημερίδα Άφτενποστεν.
Την περασμένη εβδομάδα ο Λίπσταντ δήλωσε ότι ο Άντερς Μπέρινγκ Μπράιβικ είχε κάνει 10 τηλεφωνικές κλήσεις από το νησί Ουτόγια όπου πυροβόλησε και σκότωσε 69 ανθρώπους. Σκοπός των κλήσεων αυτών ήταν να προτείνει την παράδοσή του, σύμφωνα με τον δικηγόρο του. (διαβάστε την είδηση)
Ο Μπράιβικ κατάφερε, όπως φαίνεται, να μιλήσει με τις υπηρεσίες άμεσης δράσης μόνον σε δύο από τις κλήσεις του, καθώς το δίκτυο κινητής τηλεφωνίας στην περιοχή ήταν υπερφορτωμένο.
Η εφημερίδα του Όσλο VG γράφει σήμερα ότι ο Μπράιβικ πρότεινε να παραδοθεί 28 λεπτά πριν από τη σύλληψή του. Όταν η πρότασή του δεν έλαβε επαρκή απάντηση, αυτός συνέχισε να πυροβολεί, δηλώνει επίσης ο Λίπσταντ στη VG, επικαλούμενος διευκρινίσεις που έκανε ο Μπράιβικ στην αστυνομία.
\”Αισθανόταν ότι είχε κάνει αρκετά, είχε πάρει αρκετές ζωές ώστε να εξασφαλίσει κάλυψη από τα μέσα ενημέρωσης και να διαδοθεί το μανιφέστο του\”, σημειώνει ο Λίπσταντ.
Ο Μπράιβικ σκεφτόταν επίσης να αυτοκτονήσει, αλλά \”αυτό ήταν αντίθετο με τις πεποιθήσεις του και ήθελε να (συνεχίσει να) αγωνίζεται για το σκοπό του\”, προσθέτει.
Παράλληλα και ο Σίγκουρντ Κλόμσετ, δικηγόρος που εκπροσωπεί έναν επιζήσαντα του μακελειού στο Ουτόγια, δήλωσε ότι επιθυμεί να έχει πρόσβαση στις ηχογραφήσεις των κλήσεων.
\”Ορισμένοι από αυτούς που έχασαν δικούς τους ανθρώπους μίλησαν με νέους που σκοτώθηκαν σε πολύ μεταγενέστερο στάδιο στο Ουτόγια. Δεν μπορούν να περιμένουν έναν χρόνο για να ακούσουν τα πορίσματα μιας επιτροπής\”, δήλωσε στην Άφτενποστεν ο Κλόμσετ.
Ο ίδιος αναφερόταν σε ανεξάρτητη επιτροπή — την επιτροπή της 22ας Ιουλίου, που πήρε το όνομά της από την ημερομηνία που έγιναν οι δύο επιθέσεις — η οποία ιδρύθηκε από την κυβέρνηση για να εξετάσει τον τρόπο με τον οποίο ανταποκρίθηκαν στις επιθέσεις η αστυνομία και οι άλλες αρμόδιες αρχές.