Λόγω των ευνοϊκών κλιματικών συνθηκών (αυξημένη θερμοκρασία θάλασσας, πρώιμη άνοιξη, μείωση των φυσικών εχθρών, όπως τόνοι, δελφίνια, θαλάσσιες χελώνες κ.λπ), υπάρχει μια αυξημένη παρουσία μεδουσών στις ελληνικές θάλασσες.
Στα μέσα του Ιουνίου μαζί με τους πρώτους λουομένους έκαναν την εμφάνισή τους μαζικά και οι μέδουσες. Την αρχή έκαναν στον Κορινθιακό Κόλπο, ενώ τις τελευταίες ημέρες δεν είναι λίγες οι αναφορές που κάνουν λόγο για κοπάδια μεδουσών στις ακτές του Πατραϊκού Κόλπου.
Πριν από λίγες ημέρες όπως αναφέρουν τα “Νέα”, ο Σύλλογος Αυτοδυτών Λουτρακίου με ανακοίνωση του προειδοποίησε πως λόγω των ευνοϊκών κλιματικών συνθηκών (αυξημένη θερμοκρασία θάλασσας, πρώιμη άνοιξη, μείωση των φυσικών εχθρών, όπως τόνοι, δελφίνια, θαλάσσιες χελώνες κ.λπ), υπάρχει μια αυξημένη παρουσία μεδουσών στις ελληνικές θάλασσες. “Τα δυο είδη που συναντάμε στις θάλασσες του δήμου μας είναι η μέδουσα Pelagia noctiluca και η μέδουσα Cotylorhiza tuberculata. Από τα δύο είδη μόνο το τσίμπημα του πρώτου είναι επώδυνο για τον άνθρωπο (…). Σε περίπτωση οπτικής επαφής αποφεύγουμε το κολύμπι γιατί συνήθως ταξιδεύουν σε κοπάδια” επισημαίνεται μεταξύ άλλων στην ανακοίνωση.
Σύμφωνα με τον ωκεανογράφο του Ελληνικού Κέντρου Θαλάσσιων Ερευνών (ΕΛΚΕ-ΘΕ) Παναγιώτη Παναγιωτίδη, η μαζική εμφάνιση μεδουσών, που δικαίως δημιουργούν αναστάτωση στους λουόμενους, είναι ένα φαινόμενο φυσικό. Ιδιαίτερα, δε, οι μέδουσες Pelagia Noctiluca, με τα μακριά πλοκάμια και το διάφανο σώμα, αναπαράγονται στο Αιγαίο και στο Ιόνιο Πέλαγος. “Μετά την αναπαραγωγή οι μέδουσες μπορεί να φτάσουν ανάλογα με τους ανέμους που πνέουν, μέχρι και την ακτή και όταν μπουν μέσα σε ένα κόλπο, όπως ο Κορινθιακός, παγιδεύονται” εξηγεί.
Προσθέτει, δε, πως αυτή η μαζική εμφάνιση οφείλεται και σε μια σειρά από παράγοντες όπως είναι η αλατότητα του θαλασσινού νερού, η αύξηση της θερμοκρασίας του, καθώς και η ηλιοφάνεια, παράγοντες που μπορούν να επηρεάσουν την αναπαραγωγή των μεδουσών. Υπάρχει, βέβαια, και μια θεωρία που λέει πως όταν σημειώνεται υπεραλίευση, ευνοούνται οι ζελατινώδεις οργανισμοί, η οποία ωστόσο δεν μπορεί να αποδειχθεί, χωρίς βέβαια να αποκλείεται πως θεωρητικά έχει κάποια βάση.
Μαζική, όμως είναι τα τελευταία χρόνια και η εισβολή που σημειώνεται στη Μεσόγειο, και άρα και στις ελληνικές θάλασσες, από φαφνικά είδη που δεν είναι μόνο ψάρια, αλλά και φύκια, μαλάκια, εχινόδερμα καθώς και καρκινοειδή. Είναι ενδεικτικό πως από τα 17.000 είδη που γνωρίζουμε στη Μεσόγειο, πάνω από 1.000 είναι τα ξενικά.
“Όπως εύκολα μπορείς κανείς να αντιληφθεί, πρόκειται για ένα μεγάλο ποσοστό, Από αυτά τα 1.000 και πλέον είδη, στα ελληνικά νερά γνωρίζουμε την ύπαρξη τουλάχιστον 240. ενώ συγκεκριμένα στα νερά της Ρόδου και γενικότερα των Δωδεκανήσων έχουμε καταγράψει πάνω από 130 είδη” εξηγεί στα “Νέα” η θαλάσσια βιολόγος στον Υδροβιολογικό Σταθμό της Ρόδου, του Ινστιτούτου Ωκεανογραφίας του ΕΛΚΕΘΕ, Μαρία Corsini- Φωκά.
Πρόκειται για τροπικά ή υποτροπικά είδη, τα περισσότερα από τα οποία άρχισαν να εισβάλλουν στα νερά της Μεσογείου μετά την κατασκευή της διώρυγας του Σουέζ το 1869. Μάλιστα, τα ξένα – για το μεσογειακό οικοσύστημα, είδη ονομάστηκαν λεσεψιανοί μετανάστες, παίρνοντας το όνομά τους από τον Γάλλο μηχανικό της διώρυγας Φερντινάντ Λεσέψ. Βάσει δεδομένων, πάντως η θάλασσα της Μεοσγείου παρουσιάζει τον μεγαλύτερο αριθμό βιολογικών εισβολών παγκοσμίως.
Έτσι, η διώρυγα αποτέλεσε ένα φυσικό κανάλι επικοινωνίας της Ερυθράς Θάλασσας και του Ινδικού Ωκεανού και των ειδών τους με τη Μεσόγειο. “Πέραν όμως από τον φυσικό τρόπο εισβολής, πολλά από τα ξενικά αυτά είδη μεταφέρονται και με τα πλοία, καθώς βρίσκονται κολλημένα πάνω σε αυτά. Μιλάμε κυρίως για φύκια, μαλάκια και καρκινοειδή. Μπορεί πάλι να μεταφέρονται μέσω του έρματος των πλοίων, του νερού δηλαδή που φορτώνουν από τη μία θάλασσα και ξεφορτώνουν στην άλλη” σημειώνει η Corsini- Φωκά.
ΤΑ ΝΕΑ
