«Σήμερα βρισκόμαστε στην άκρη του γκρεμού. Με το να υποσχόμαστε στις αγορές σημαντικές θεσμικές εξελίξεις, οι οποίες γνωρίζουμε καλά ότι είναι ανέφικτες, είναι σαν να βάζουμε τρικλοποδιά στον εαυτό μας. Τα οικονομικά μοντέλα των κρατών της ΕΕ είναι σήμερα πολύ διαφορετικά ώστε να πιστεύουμε σε μια πραγματική αλλαγή σε αυτό το θέμα. Επιπλέον η πρόταση θεσμοθέτησης ενός Ευρωπαίου υπουργού Οικονομικών δεν έχει νόημα», σημειώνει ο Ντελόρ
Αυτό που πρέπει να γίνει άμεσα, υποστηρίζει ο Ζακ Ντελόρ, «είναι να προχωρήσουμε σε μια μερική και προσωρινή αμοιβαιότητα των χρεών, μέσω, για παράδειγμα, της δημιουργίας ενός Ευρωπαϊκού Ταμείου Απόσβεσης, το οποίο θα ήταν σε θέση να εξυπηρετεί και να στηρίζει όλα τα κράτη και πρωτίστως όσα πλήττονται σοβαρά από την κρίση».
Στη συνέχεια, έπειτα από ερώτημα του δημοσιογράφου, για το λόγ που έφθασε σε αυτήν την κρίση η Ευρώπη, ο Ντελόρ εξηγεί πως η Νομισματική Ένωση δημιουργήθηκε, χωρίς να ακολουθήσει ο οικονομικός συντονισμός. Το 1997 είχα προτείνει στους ηγέτες μας ένα σύμφωνο συντονισμού των οικονομικών πολιτικών. Είχα φροντίσει να μην το αποκαλέσουμε οικονομική διακυβέρνηση, για να μην θιγούν οι Γερμανοί φίλοι μας. Η έκκλησή μου, όμως, δεν έγινε αποδεκτή από την τότε γαλλική κυβέρνηση. «Εκεί ακριβώς εντοπίζεται ο σπασμένος κρίκος της αλυσίδας, στην έλλειψη συνεργασίας», τονίζει.
«Σήμερα το ευρωπαϊκό όραμα της ενσωμάτωσης, που συμμερίζονταν οι Γερμανοί ηγέτες, όπως ο Αντενάουερ, o Σμιτ ή ο Κολ, απουσιάζει από την αντίληψη της Ανγκελα Μέρκελ. Έτσι, φάνηκε να διστάζει, καθώς επηρεάζεται εξαιρετικά από την παραμικρή μεταστροφή της γερμανικής κοινής γνώμης», υπογράμμισε.
Από την άλλη πλευρά η Γαλλία, σχολιάζει ο κ. Ντελόρ, «προσπαθεί να αποφύγει το ενδεχόμενο να δει το Βερολίνο να εγκαταλείπει το σκάφος. Κοιτάξτε, το πρόσφατο σχέδιο στήριξης για την Ελλάδα», τονίζει. «Στις 21 Ιουλίου οι ηγέτες των «17» της ευρωζώνης κατέληξαν σε ένα αποτέλεσμα και στη συνέχεια, ανανέωσαν τη συνάντησή τους για το φθινόπωρο, χωρίς να διευκρινίσουν περαιτέρω τους όρους και τις προϋποθέσεις της εφαρμογής της απόφασης που έλαβαν». Σε ό,τι αφορά δε την ιδέα του «ευρωπαϊκού εξαμήνου», για το συντονισμό των οικονομικών πολιτικών των κρατών και επιτήρησης των δημοσιονομικών τους ανισορροπιών, που θα ξεκινήσει το επόμενο έτος, ο Ζακ Ντελόρ εκτιμά ότι πρόκειται για μια «περίπλοκη ιδέα», η οποία δεν λαμβάνει υπόψη τις διαφορετικές εθνικές ιδιαιτερότητες.
«Κάθε κράτος έχει τα δικά του δυνατά και αδύναμα σημεία και δεν μπορούμε να εφαρμόσουμε το γερμανικό μοντέλο σε όλα τα κράτη-μέλη. Δεν είναι ρεαλιστικό. Η λύση έγκειται στη συνεργασία», τονίζει. «Αυτό σημαίνει ότι οφείλουμε να θέσουμε την ΕΕ σε δύο βάσεις : στην οικονομική και τη νομισματική και κάτι τέτοιο είναι κυρίως ζήτημα πολιτικής βούλησης», καταλήγει.