Σε εξέλιξη είναι η πολιτική δραστηριότητα της ΚΟ Ηρακλείου του ΚΚΕ και η προφεστιβαλική δραστηριότητα των ΤΟ της ΚΝΕ:
-Σήμερα Πέμπτη 3 Αυγούστου θα πραγματοποιηθεί προφεστιβαλική εκδήλωση της ΚΝΕ στις Μοίρες, στην πλ. των Μοιρών (πλ. Λεωνίδα Κλάδου) στις 7:30μμ με ομιλητή την Μπούνταλη Ηλιάνα, μέλος του ΣΠ Κρήτης της ΚΝΕ.
-Αύριο Παρασκευή 4 Αυγούστου θα πραγματοποιηθεί περιοδεία κλιμακίου του ΚΚΕ στο Βενιζέλειο νοσοκομείο, στις 10πμ, με επικεφαλής τον Μανώλη Συντυχάκη, μέλος της Επιτροπής Περιοχής Κρήτης του ΚΚΕ και βουλευτή Ηρακλείου.
-Χθες, Τετάρτη 2 Αυγούστου πραγματοποιήθηκε με επιτυχία ανοικτή πολιτική συγκέντρωση, στις Αγίες Παρασκιές, με θέμα: «100 χρόνια από την Οκτωβριανή Επανάσταση: διδάγματα για το σήμερα» με ομιλητή τον Στέλιο Ορφανό, μέλος της Επιτροπής Περιοχής Κρήτης του ΚΚΕ.
Ο Σ. Ορφανός στην ομιλία του μεταξύ άλλων σημείωσε:
«Η Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση, που πραγματοποιήθηκε πριν 100 χρόνια στη Ρωσία, είναι η μεγαλύτερη κοινωνική επανάσταση που έχει πραγματοποιηθεί στην Ιστορία. Κι αυτό γιατί ήταν η πρώτη κοινωνική επανάσταση η οποία κατάργησε την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, η πρώτη φορά που οι εργαζόμενοι και ο λαός πήραν τις τύχες τους στα χέρια τους, και αντιμετώπισαν οι ίδιοι τα δικά τους προβλήματα, ως εξουσία, πάνω από θεούς, πάνω από αστούς.
Το ΚΚΕ πιστεύει πως παρόμοια επανάσταση χρειάζεται και εδώ στην Ελλάδα, δηλαδή, όχι απλά μια εναλλαγή κόμματος στην κυβερνητική εξουσία, αλλά οι εργαζόμενοι να ανατρέψουν την αστική εξουσία, την εξουσία των καπιταλιστών, και να πάρουν την εξουσία, τη διοίκηση της οικονομίας, στα χέρια τους.
(…) Το εργατικό κίνημα, ήδη από το 19ο αιώνα είχε πείρα προωθημένων αγώνων, προβάλλοντας όχι απλά αιτήματα για καλύτερους όρους πώλησης της εργατικής τους δύναμης, αλλά προβάλλοντας το μέγιστο αίτημα και διεκδίκηση, δηλαδή να πάρουν την ίδια την εξουσία. Τελικά, οι εργάτες του Παρισιού δεν κατάφεραν να αντισταθούν στην αντίδραση των Γάλλων και Γερμανών αστών, όμως η σύντομη αυτή εργατική εξουσία έδωσε σημαντική πείρα στο διεθνές εργατικό κίνημα, δείχνοντας το δρόμο της κατάργησης της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
(…) Η ρώσικη εργατική τάξη, στο μεταίχμια του 19ου και του 20ού αιώνα, είχε την τύχη να έχει ένα ισχυρό Κομμουνιστικό Κόμμα, το Κόμμα των Μπολσεβίκων, και μάλιστα είχε την τύχη να έχει ως ηγέτη της έναν από τους μεγαλύτερους επαναστάτες όλων τον εποχών, τον Λένιν, ο οποίος κατάφερε να συμπυκνώσει τη μέχρι τότε πείρα του παγκόσμιου εργατικού κινήματος σε επαναστατική θεωρία για το τι κατεύθυνση θα πρέπει να έχει η πάλη της εργατικής τάξης, στην εποχή που ο καπιταλισμός περνάει στο στάδιο της κυριαρχίας των μονοπωλίων, στο ιμπεριαλιστικό του στάδιο.
(…) Στις σημερινές μη επαναστατικές συνθήκες, κανείς δε μπορεί να προβλέψει πότε θα δημιουργηθούν συνθήκες σαν εκείνες που οδήγησαν στην επαναστατική αλλαγή στη Ρωσία, τον Οκτώβρη του 1917. Δε μπορούμε να προβλέψουμε τους αστάθμητους παράγοντες που εμπλέκονται στην περιοχή μας, με όλη αυτή τη συσσώρευση ανταγωνιστικών συμφερόντων, που θα οδηγήσουν στη «σπίθα» που θα ξεκινήσει μια πολεμική σύγκρουση, ή ακόμα συνθήκες σαν κι εκείνες που έσπρωξαν στην επαναστατική αλλαγή στη Ρωσία του 1917. Για το λόγο αυτό, το ΚΚΕ έχει τη θέση ότι οι εργαζόμενοι πρέπει να είναι σε ετοιμότητα, να έχουν καθαρό το στόχο τους, και να μην επιτρέπουν στους αστούς να τους παραμυθιάζουν, αποπροσανατολίζοντάς τους από το στόχο που πρέπει πραγματικά να βάλουν: την ίδια την εξουσία.»