Απολύτως αληθινή αποδεικνύεται η έκφραση «έχει βασανισμένο πρόσωπο», καθώς μια νέα μελέτη αποκαλύπτει πως η ζωή μας – ιδίως κατά την παιδική ηλικία – όντως αποτυπώνεται στο πρόσωπό μας, γράφουν Τα Νέα.
Τη μελέτη πραγματοποίησαν επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου, οι οποίοι διαπίστωσαν πως η συμμετρία συγκεκριμένων χαρακτηριστικών του προσώπου μπορεί να αποκαλύψει υπό ποιες συνθήκες μεγαλώσαμε.
Όπως γράφουν στην επιθεώρηση «Economics and Human Biology», επιστράτευσαν 292 εθελοντές και χρησιμοποίησαν 15 διαφορετικά χαρακτηριστικά του προσώπου, για να καταλήξουν τελικά στο συμπέρασμα πως όσοι έχουν το πιο ασύμμετρο πρόσωπο τείνουν να έχουν περάσει την πιο δύσκολη και στερημένη παιδική ζωή – όχι μόνο οικονομικά, αλλά και σε επίπεδο διατροφής, ασθενειών και έκθεσης σε ρύπους του περιβάλλοντος και του σπιτιού (όπως ο καπνός των τσιγάρων).
Αντιθέτως, οι κοινωνικοοικονομικοί παράγοντες μετά την ενηλικίωση δεν φαίνεται να επηρεάζουν τα χαρακτηριστικά του προσώπου. Έτσι, οι εθελοντές που είχαν γίνει πλούσιοι όταν μεγάλωσαν, αλλά μέχρι την ενηλικίωσή τους ζούσαν φτωχικά, είχαν πιο ασύμμετρα χαρακτηριστικά σε σύγκριση με όσους ζούσαν πλουσιοπάροχα ως παιδιά, αλλά έγιναν φτωχοί μεγαλώνοντας.
Το εύρημα αυτό μπορεί να εξηγεί μεταξύ άλλων γιατί διάσημοι, όπως ο σεφ Γκόρντον Ράμσεϊ, που πέρασαν πολύ δύσκολα παιδικά χρόνια, έχουν έντονα ασύμμετρα χαρακτηριστικά παρ’ ότι συσσώρευσαν τεράστιο πλούτο μεγαλώνοντας.
Όπως εξήγησε ο επικεφαλής ερευνητής, καθηγητής Ίαν Ντίρι, «η συμμετρία στο πρόσωπο πιστεύεται ότι αποτελεί δείκτη της επονομαζόμενης αναπτυξιακής σταθερότητας – της ικανότητας του οργανισμού να αντέχει στους περιβαλλοντικούς στρεσογόνους παράγοντες και να μην παρεκλίνει από το αναπτυξιακό μονοπάτι του».
Οι ερευνητές ήθελαν να διαπιστώσουν εάν οι στρεσογόνοι παράγοντες της παιδικής ηλικίας ή ολόκληρης της ζωής επηρεάζουν τη συμμετρία του προσώπου – και γι’ αυτό, οι εθελοντές τους είχαν ηλικία 87 ετών.
Τα χαρακτηριστικά του προσώπου που εξετάστηκαν συμπεριέλαβαν την θέση των αυτιών, της μύτης και των ματιών, ενώ οι εθελοντές έδωσαν λεπτομερείς πληροφορίες για τις συνθήκες διαβίωσης κατά την παιδική και την μέση ηλικία, για το αν οι γονείς τους εργάζονταν ή όχι, πόσα άτομα έμεναν στο σπίτι τους κ.τ.λ.
«Τα ευρήματά μας υποδηλώνουν ότι το πρόσωπο δεν επηρεάζεται αθροιστικά απ’ ό,τι συμβαίνει στη διάρκεια της ζωής, αλλά κυρίως από τις συνθήκες διαβίωσης κατά την παιδική ηλικία», είπε ο δρ Ντίρι.