Όλα ξεκίνησαν το 1957
Φέτος το καλοκαίρι τα όμορφα ροζ φλαμίνγκο έχουν εξελιχθεί σε απόλυτη τάση: Δεν υπάρχει παραλία χωρίς τουλάχιστον ένα φουσκωτό, ενώ όπου γυρίσεις το μάτι σου θα τα δεις μπροστά σου: σε θήκες κινητών, σε παπούτσια, τσάντες, ποτήρια, ακόμα και σε μπομπονιέρες.
Διάσημοι τα φορούν και ποστάρουν στο instagram, μεγάλοι οίκοι μόδας τα υιοθετούν στις κολεξιόν τους κι έτσι η μανία δεν άργησε να πάρει διαστάσεις κανονικής επιδημίας. Πέρα όμως από το χρώμα τους και το υπέροχο σχήμα τους, τα φλαμίνγκο έχουν μεγάλη ιστορία ως σύμβολα στον σύγχρονο πολιτισμό και συγκεκριμένα στη τέχνη.
Όλα ξεκίνησαν το 1957, όταν ο γλύπτης Donald Featherstone, με παρελθόν στην κλασική τέχνη, συμφώνησε να σχεδιάσει πλαστικά αντικείμενα για την εταιρεία Union Products, επειδή αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα.
Ο ίδιος μάλιστα είχε δηλώσει πως αναγκάστηκε να προδώσει την τέχνη του, φοβούμενος ότι θα «πέθαινε από την πείνα». Έτσι με μοναδικό του κίνητρο τα χρήματα, άρχισε να σχεδιάζει πρώτα πάπιες, που όμως δεν είχαν επιτυχία. Στη συνέχεια οι εργοδότες του του ζήτησαν να σχεδιάσει πλαστικά φλαμίνγκο, τα οποία αντέγραφε από το National Geographic, αφού δεν είχε δει ποτέ κανένα από κοντά.
Αμέσως οι πωλήσεις εκτοξεύτηκαν στα ύψη και ο δημιουργός τους έγινε fashion icon της εποχής, που ούτως ή άλλως είχε μια αγάπη στο ροζ χρώμα. Ο Featherstone πίστευε ότι η τεράστια ζήτηση που είχαν τα φλαμίνγκο του οφείλονταν στο γεγονός ότι ένας μέσος πολίτης μπορούσε πάρα πολύ φτηνά να αγοράσει ένα εξωτικό αντικείμενο και να το έχει στο σπίτι του για να του ομορφαίνει την γκρίζα του καθημερινότητα. Συγκεκριμένα είχε πει, εξηγώντας το φαινόμενο: «Πουλήσαμε στους ανθρώπους την τροπική κομψότητα σ’ ένα κουτί για λιγότερο από 10 δολάρια. Πριν από αυτό, μόνο οι πλούσιοι θα μπορούσαν να τη γευτούν».
Σταδιακά, τα φλαμίνγκο έγιναν σύμβολα της LGBT κοινότητας. Το 1972 ο John Waters γύρισε την ταινία «Pink Flamingos», που δεν έχει βέβαια σχέση με τα συμπαθητικά πτηνά, αλλά οφείλει τον τίτλο της στο όνομα της κεντρικής ηρωίδας που εργάζεται ως drag queen. Μετά την προβολή, γίνεται ο χαμός: τα γκέι μπαρ χρησιμοποιούσαν το φλαμίνγκο ως μασκότ, οι τρανσέξουαλ το φοράνε σε σκουλαρίκια, μέχρι και εκδηλώσεις διαμαρτυρίας έγιναν, όπου τα ροζ πτηνά πρωταγωνιστούσαν. Για παράδειγμα, το 1979 οι φοιτητές του University of Wisconsin-Madison «φύτεψαν» 1.008 ροζ φλαμίνγκο στο γκαζόν, μπροστά από το γραφείο του πρύτανη.
Εως τη δεκαετία του 1980, το ροζ φλαμίνγκο θεωρούνταν τέχνη, όπως τα τενεκεδάκια της σούπας Campbell του Andy Warhol. Μάλιστα, το 1987, ο κυβερνήτης της Μασαχουσέτης χαρακτήρισε το πλαστικό παιχνίδι «βασικό κομμάτι της αμερικανικής λαϊκής τέχνης». Το 1998 το Τhe Museum of Contemporary Art του Λος Άντζελες άρχισε να τα πουλά αντί 19 δολαρίων το σετ. Το 2009, τιμώντας τη φάρσα των φοιτητών του 1979, ο δήμος του Μάντισον υιοθέτησε το πλαστικό ροζ φλαμίνγκο ως το επίσημο σύμβολο της πόλης.
Το 2015 τα φλαμίνγκο επέστρεψαν δριμύτερα. Η μόδα άρχισε από τα Hamptons. Ίσως όμως αυτή που ευθύνεται κατά βάση για την επιστροφή τους στο φως της δημοσιότητας είναι η τραγουδίστρια Τέιλορ Σουίφτ που φωτογραφήθηκε με πλαστικούς κύκνους και ανέβασε τη φωτογραφία της στο instagram, σπάζοντας όλα τα ρεκόρ σε views. Στη συνέχεια η αυστραλιανή εταιρεία με πισίνες Sunnylife λάνσαρε το νέο φουσκωτό και το έκανε δώρο στους νέους ιδιοκτήτες.
Το 2016, ο καλλιτεχνικός διευθυντής της Gucci, Αλεσσάντρο Μισέλ, αφιέρωσε την φθινοπωρινή καμπάνια στο συγκεκριμένο pattern, βάζοντας τα φλαμίνγκο σε ρούχα και αξεσουάρ.
Ακολούθησαν πολλοί διάσημοι που φωτογραφίζονταν παρέα με φουσκωτά φλαμίνγκο ή τα φορούσαν πάνω τους, οπότε πολύ γρήγορα το φλαμίνγκο έγινε το πιο αγαπημένο και ευπώλητο print του καλοκαιριού.