«Τελικά, ΣΥΡΙΖΑ από τη μια μεριά, Δημοκρατική Συμπαράταξη, Ποτάμι και οι διάφορες άλλες κινήσεις του χώρου μοιραία θα λειτουργούν ως συγκοινωνούντα δοχεία. Ότι κερδίζει η μία πλευρά θα το χάνει η άλλη». Αυτά έγραφα πριν μερικές εβδομάδες (K.Ε. 15/7/2017) προσπαθώντας να σχηματοποιήσω τις κινήσεις που οι διεργασίες στον ευρύτερο χώρο μεταξύ Νέας Δημοκρατίας και ΚΚΕ προετοιμάζουν. Κρίνοντας από τις κουβέντες δια ζώσης και στα κοινωνικά δίκτυα γνωστών και φίλων που παρέμειναν πιστοί στο κόμμα που ίδρυσε ο Ανδρέας, μοιάζουν να πιστεύουν πως ως ανασύνταξη του χώρου ορίζεται η «επανασύσταση» του ΠΑΣΟΚ με άλλο όνομα, ή έστω στη χειρότερη περίπτωση η κατάληξη θα μοιάζει με τον προ εκλογών ΣΥΡΙΖΑ, τότε που η κάθε συνιστώσα είχε το μαγαζάκι της και κουμάντο έκανε ο Συνασπισμός. Δεν γνωρίζω αν οι έως τώρα υποψηφιότητες μαζί με αυτές που αναμένονται διαφοροποιήσουν την κατάσταση, πολύ φοβάμαι όμως πως τα νέα για τους φίλους του πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ δεν τους ευχαριστήσουν και τόσο…

Η βασική πάντως διαφορά του χώρου που στην Ελλάδα ονομάζουμε κεντροαριστερά, ενώ στην ουσία μιλάμε για τη σοσιαλδημοκρατία, είναι ότι ενώ στην Ευρώπη όλες οι πολιτικές δυνάμεις ομονοούν για το ότι βασικά ο ιδιωτικός τομέας είναι αυτός που καινοτομεί, επενδύει και δημιουργεί πλούτο με το κράτος να ρυθμίζει και να επικουρεί, στη χώρα μας ισχύει ακριβώς το αντίθετο. Με την τιμωρητική μάλιστα διάθεση που έδειξε στη μεταπολίτευση ο Καραμανλής ειδικά απέναντι στον Ανδρεάδη, ακόμα και το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας γαλούχησε γενιές κρατιστών, έχοντας πάντως κατά νου ότι ο ιδιωτικός τομέας είναι η αγελάδα που βγάζει το γάλα. Οι υπόλοιποι απλά διαγωνίζονται για τον βαθμό κρατικοποίησης των πάντων, συνεχώς καλλιεργώντας το κλίμα του κακού ιδιωτικού τομέα, με τους απεχθείς επιχειρηματίες που δεν σκέπτονται παρά μόνο την εκμετάλλευση του εργαζόμενου. Αφού λοιπόν τα κόμματα του λεγόμενου κεντροαριστερού χώρου μοιράζονται τις ίδιες πεποιθήσεις και απλά διαφωνούν στη δοσολογία, ποιος ο λόγος να μην ενωθούν όλοι μαζί υπό τη λαμπερή εικόνα του Αλέξη Τσίπρα; 

Οι ευρωπαίοι σοσιαλιστές προς μεγάλη απογοήτευση των έως τώρα Ελλήνων συντρόφων τους συνεχώς καλούν τον πρωθυπουργό στις συναντήσεις τους, με το φύλλο συκής του «παρατηρητή». Πιστεύω πως βάσιμα μπορούμε να υποθέσουμε ότι η συμμετοχή του αποδεικνύει το ενδιαφέρον του. Οι υπόλοιποι για να ξεφύγουν από τη σκιά του πρέπει να διαφοροποιηθούν, να γίνουν πραγματικοί σοσιαλδημοκράτες, να δεχτούν την διακριτή και κύρια παρουσία του ιδιωτικού τομέα στα οικονομικά πράγματα, διαφοροποιούμενοι από τους Χριστιανοδημοκράτες (ή κεντροδεξιούς στα καθ ημάς) στα πεδία που θεωρούν ότι δίνουν το ιδεολογικό τους στίγμα. Καταντά αστείο να θεωρούν πως όσοι ομνύουν στο κρατισμό, έχουν δηλαδή ταυτίσει τα συμφέροντα τους με αυτά του κράτους «πατερούλη» θα αφήσουν τον αυθεντικά κρατιστή ΣΥΡΙΖΑ για αυτούς. Μόνη σωτηρία η διαφοροποίηση.

*Ο Κώστας Ν. Πολυχρονάκης είναι Director of Operations

 

Ακολουθήστε το flashnews.gr στο Google News και την σελίδα μας στο Facebook