Στο 12ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Χανίων, με αφορμή τη δίωξη σε νέους που έκαναν γκράφιτι στα Χανιά και την καταδίκη ενός εξ αυτών, διοργανώνεται εκδήλωση με θέμα: “Δρόμοι ελεύθεροι από επιτήρηση”. Διαβάζοντας την κρίση μέσα από το πολιτικό γκράφιτι.
Το γκράφιτι, κάποτε περιορισμένο στα αμερικάνικα γκέτο, σήμερα μορφή έκφρασης και αντίστασης για τη νεολαία του κόσμου, είναι σύμφωνα με τον Banksy “το εντιμότερο είδος τέχνης”. Στην Ελλάδα ξεκίνησε παράλληλα με το hip-hop στα μέσα της δεκαετίας του ’80, ξεπέρασε (σ’ ένα βαθμό?) το ζήτημα ‘τέχνη ή βανδαλισμός’, ενώ στις μέρες μας συνομιλεί με την τέχνη του δρόμου αφήνοντας κοινωνικά και πολιτικά μηνύματα στους τοίχους των πόλεων. Η αυξημένη παρουσία των γκράφιτι την περίοδο της κρίσης είναι ένα βαρόμετρο της δυσαρέσκειας της κοινωνίας. Είναι επίσης μια σιωπηρή αφήγηση που συνοδεύει δράσεις αντίστασης, υπενθυμίζει την πολιτική ένταση και τη διάθεση ανυπακοής μέρους της κοινωνίας ενώ δίνει βήμα σε πολιτικές εκφορές που αποκλείονται από τους ηγεμονικούς λόγους για να απαντήσουν στις ραγδαίες δυσμενείς αλλαγές που χαρακτηρίζουν την εποχή μας.
Στην εκδήλωση, η οποία θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 16 Σεπτέμβρη στις 18.30 μ.μ. στο Πάρκο Ειρήνης και Φιλίας, συμμετέχουν:
O Γιάννης Ζαιμάκης, καθηγητής στο Τμήμα Κοινωνιολογίας του Παν/μίου Κρήτης, ο οποίος θα αναφερθεί στην πολιτικοποιημένη πλευρά του γκράφιτι, παρουσιάζοντας υλικό από ευρύτερη έρευνα που αφορά τα γκράφιτι στην περίοδο της οικονομικής ύφεσης στην Ελλάδα.
Ο Λεωνίδας Οικονομάκης, κοινωνικός επιστήμονας και μέλος των Social Waste, ο οποίος θα μιλήσει για το hip-hop, τη σχέση του με το γκράφιτι και τις πολιτικές της διαστάσεις, και ο Γιώργος Γκουνέζος, σκηνοθέτης του ντοκυμαντέρ για το γκράφιτι “ζωντανοί μες το τσιμέντο”, ο οποίος θα αναφερθεί στις πολιτικές μηδενικής ανοχής και τη θεωρία των σπασμένων παραθύρων στην Νέα Υόρκη τη δεκαετία του ’80 και την πορεία προς το νέο συντηρητισμό και τη λογοκρισία στον σύγχρονο ελλαδικό χώρο.
