Πάλεψε για καιρό με τον καρκίνο, επιδιώκοντας να συμβιώσει μαζί του με αξιοπρέπεια. Δεν έπαψε να γράφει σε μία προσπάθεια να ανιχνεύσει αυτό το περίεργο οδοιπορικό του νεοέλληνα από τις ακτές της Αζοφικής, την Οδησσό, τις Κυδωνιές, την Πόλη και το Μοναστήρι, μέχρι εδώ στις γειτονιές της Αθήνας.
Επιχείρησε μία αξονική τομογραφία σε αυτήν την κοινωνία από τις αρχές του περασμένου αιώνα μέχρι και τώρα, επιδιώκοντας να την κατανοήσει. Καλό ταξίδι λοιπόν σε έναν άνθρωπο που κατάφερε παρά την έντονη και καθημερινή τριβή του με την εξουσία να παραμείνει αξιοπρεπής μέχρι το τέλος.
Το βιογραφικό του
Ο Νίκος Θέμελης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1947. Απόφοιτος της Γερμανικής Σχολής σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης και συνέχισε τις μεταπτυχιακές σπουδές του στη Γερμανία, σε θέματα Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων. Εργάστηκε στην Αγροτική Τράπεζα, στο υπουργείο Οικονομικών και στη Νομική Υπηρεσία του συμβουλίου υπουργών στις Βρυξέλλες. Από το 1981 υπήρξε στενός συνεργάτης του Κώστα Σημίτη σε όλη τη μετέπειτα πολιτική του πορεία – στα υπουργεία Γεωργίας, Εθνικής Οικονομίας, Παιδείας, Βιομηχανίας και τέλος στο Μέγαρο Μαξίμου κατά τη θητεία του ως πρωθυπουργού (1996-2004).
Πολύγλωσσος – μιλούσε γερμανικά, αγγλικά και γαλλικά – και με ιδιαίτερη μουσική, αλλά και ευρύτερα καλλιτεχνική παιδεία, ο Νίκος Θέμελης εμφανίστηκε στον χώρο των γραμμάτων το 1998. Πολλά από τα μυθιστορήματά του («η αναζήτηση» 1998, «η ανατροπή» 2000, «η αναλαμπή» 2003, «για μια συντροφιά ανάμεσά μας» 2005, «μια ζωή, δυό ζωές» 2007, «οι αλήθειες των άλλων» 2008 και «η συμφωνία των ονείρων» 2010) μεταφράστηκαν στα γερμανικά, τα ιταλικά, τα ρουμανικά και τα τουρκικά. Το 2000 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας, με το Βραβείο του λογοτεχνικού περιοδικού «Διαβάζω» για το μυθιστόρημά του «η ανατροπή» και με το βραβείο «πρωτοποριακής δημιουργίας – Γιάννος Κρανιδιώτης» στη Λευκωσία το 2009.
Θεματολογικά, ο Νίκος Θέμελης στα μυθιστορήματά του αναφέρεται σε μια μεγάλη περίοδο του ελληνισμού των τελευταίων τριών αιώνων, τόσο στον χώρο της διασποράς όσο και στον χώρο της αναδυόμενης νεοελληνικής αστικής τάξης. Η αναπαράσταση της εποχής – με πραγματολογικό υλικό και μυθοπλασία -αποτελεί τον καμβά όπου υφαίνεται η σύγκρουση ιδεών, η αμφισβήτηση και η ανατροπή στερεοτύπων, οι κοσμοϊστορικές αλλαγές της κεντρικής Ευρώπης, αλλά και τα μυστήρια της ψυχής, καθώς και ζητήματα που σχετίζονται με την ατομική και τη συλλογική ταυτότητα.