Ενός κακού μύρια έπονται….

Μετά την κατά κοινή ομολογία αποτυχημένη διαχείριση του περιστατικού της ρύπανσης του Σαρωνικού, οι συζητήσεις για τις ευθύνες των ηγεσιών για την εν γένει διοίκηση του κρίσιμου και ευαίσθητου αυτού τομέα της Δημόσιας διοίκησης,βρίσκονται στην καθημερινή ατζέντα των στελεχών του ΛΣ,με την οργή να ξεχειλίζει.

Η κατάσταση τα τελευταία τρία χρόνια που το Υπουργείο διοικείται από την ενεστώσα κυβέρνηση προβλημάτιζε λόγω των συχνών μετ-αλλαγών, αλληλοσυγκρουόμενων απόψεων και της απουσίας σταθεράς, τόσο για τα ζητήματα που αφορούν στον τομέα της ασφάλειας όσο και εκείνο της Ναυτιλίας.

Δεν ήταν λίγες οι φορές που οι ηγεσίες του Υπουργείου Ναυτιλίας πολιτική και στρατιωτική εισέπραξαν αυστηρή κριτική για πράξεις ή παραλείψεις για ζέοντα ζητήματα όπως χαρακτηριστικά εκείνο που αφορούσε την παράτυπη μετανάστευση και την διαχείρηση αυτής κά.

Μάλιστα πολύ αναφερόταν συχνά για νέους μαθητευόμενους μάγους.

Η κατάσταση δυστυχώς όλο αυτό το διάστημα δεν ήταν καθόλου ευχάριστη,ιδιαίτερα για τα στελέχη του Λιμενικού που βρισκόταν συνεχώς και για μεγάλα χρονικά διαστήματα στο μάτι του κυκλώνα χωρίς δική τους ευθύνη.Αντίθετα λειτουργώντας με επαγγελματισμό,υψηλό αίσθημα ευθύνης και φρόνημα “κρατούσαν το σύστημα” σε ισοροπία,με τις λιγότερες αναταράξεις.

Εν συνόψει, θα επιχειρήσω να αναφερθώ σε όσα τους προσάπτονται:

Ιδεολογικές εμμονές και αγκυλώσεις.

Έλλειψη οράματος και συνακόλουθα ανάληψης πρωτοβουλιών.

Απειρία και έλλειψη γνώσης.

Κομματισμό που επηρέαζε άμεσα τις αποφάσεις και τις επιλογές.

Απομόνωση και αθρόες αποστρατείες των μη αρεστών σε παραγωγικές ηλικίες.

Απαξίωση των δομών αλλά και του στελεχιακού δυναμικού.

Διοίκηση με μοναδικό στόχο την επικοινωνιακή διαχείριση της εικόνα τους.

Διοίκηση περίπου στον αυτόματο και ο Αι Νικόλας στην πλώρη μας.

Μοναδικότητα στην άποψη.

Η εποχή των πολιτικών ηγεσιών της υπόψη περιόδου χωρίς αμφιβολία “σημάδεψαν”τον χώρο και το πρόσημο είναι αρνητικό.

Τρία “χαμένα χρόνια”.

Στασιμότητα,οπισθοδρόμηση,κανένας εκσυγχρονισμός σε δομές και μέσα.

Ακόμη και αυτή η μοναδική ουσιαστικά νομοθετική πρωτοβουλία τους, που βρίσκεται σε “τελικό στάδιο’ εδώ και δύο χρόνια,βρίθει αναχρονιστικών και ρουσφετολογικών διατάξεων.

Όμως πέρα των πολιτικών ευθυνών υπάρχει και η ευθύνη της στρατιωτικής ηγεσίας, του κ.Ράπτη, που κατά την άποψη των πολλών είναι,ιστορική.

Η αφωνία και το ναι σε όλα, κύριο χαρακτηριστικό της Αρχηγίας του, καθώς της αποφυγής ανάληψης ευθύνης, λειτούργησε “βλαπτικά” για τον οργανισμό και τα στελέχη.

Το κλίμα για τον Αρχηγό, μεταξύ των στελεχών, χαρακτηρίζεται πέραν του “πολικού”.

Την ευκαιρία και την στήριξη την είχε και την απώλεσε.

Μπορεί σήμερα να αλλάξει το κλίμα? Αμφιβάλω.

Απαιτείται συνολική “ανατροπή”,καταστάσεων,νοοτροπίας,προσώπων .

Στην περίπτωση των πολιτικών όπως όλοι γνωρίζουμε την ευθύνη έχει ο κύριος Πρωθυπουργός,στην περίπτωση του κ.Αρχηγού καταρχήν ο ίδιος και στη συνέχεια όσοι τον διόρισαν.

Ένα είναι βέβαιο και συζητείται καθημερινά μεταξύ των στελεχών, ότι και οι δύο περιπτώσεις είναι “τελειωμένες”,έχει χαθεί η εμπιστοσύνη,έχει χαθεί η επαφή,κυρίαρχα η ψυχική.

O Δημήτρης Σαιτάκης είναι τ. Πρόεδρος ΠΕΑΛΣ, Μέλος του Δ.Σ.

Ακολουθήστε το flashnews.gr στο Google News και την σελίδα μας στο Facebook