Ιερά Εγκαίνια
Το Σάββατο 20 Αυγούστου 2011 και ώρα 19:00 τελέστηκε ο Εσπερινός των Ιερών Εγκαινίων και την Κυριακή 21 Αυγούστου 2011 στις 07:00 τελέστηκε η ακολουθία των Ιερών Εγκαινίων και η Αρχιερατική Θεία Λειτουργία ιερουργούντος του Σεβ. Μητροπολίτου Γορτύνης & Αρκαδίας κ. κ. Μακαρίου.
Ο νεόδμητος Ιερός Ναός, ο οποίος είναι αφιερωμένος στην μνήμη των τριών Νεομαρτύρων εκ Μουλίων, Αποστόλου, Δημητρίου και Ζαχαρίου, βρίσκεται βόρια του χωριού Άνω Μουλίων και οι εργασίες αποπεράτωσης ,του ολοκληρώθηκαν το 2009.
Κατά την διάρκεια των Ιερών Εγκαινίων μεταφέρθηκαν τα ιερά λείψανα τους από τον Ιερό Ναό Αγίων Αποστόλων (12ου αι. μΧ) όπου και φυλάσσονταν, σε ειδικό οστεοφυλάκιο.
Βρίσκεται σε μια έκταση 4 στρεμμάτων και δωρητές για την αποπεράτωση του είναι ο κ. Αναγνωστάκης Εμμανουήλ τα Νικολάου και ο κ. Αποστολάκης Κωνσταντίνος τα Πέτρου.
Ο εφημέριος της ενορίας Άνω Μουλίων, π. Ιωάννης Χασουράκης έκανε «ανοιχτή» πρόσκληση σε όλους τους κατοίκους των γύρω περιοχών, να παρευρεθούν στα εγκαίνια θέλοντας να ενωθούν οι ευχές όλων για καλή υγεία, καλοτυχία, ευημερία και ευτυχία στις δύσκολες ημέρες που περνάμε σαν έθνος.
Ιστορικά Στοιχεία
Οι τρεις αυτοί Νεομάρτυρες είναι από τους τελευταίους Νεομάρτυρες της Κρήτης, των οποίων τα ιερά λείψανα φυλάσσονταν στον παλαιό ενοριακό Ναό των Άνω Μουλίων, Πέτρου και Παύλου.
Οι τρείς νεομάρτυρες μαρτύρησαν συμφώνα με ομολογίες την χρονική περίοδο μεταξύ 1866 και 1878. Η τελευταία καταγραφή του Γεγονότος τοποθετείται σύμφωνα με την «έκθεση ωμοτήτων του 1866» της κ.Τσατσαρωνάκη («Κρητικά Χρονικά» Τομ. Η’, σελ 23), τον Αύγουστο το 1867 στοιχειοθετώντας με ακριβή λεπτομέρεια όπως, ονοματεπώνυμα και τόπο μαρτυρίου και ίσως αποτελεί, την πιο σοβαρή επιστημονική μαρτυρία.
Το Μαρτύριο
Την περίοδο εκείνη, οι τελευταίες Κρητικές επαναστάσεις ήταν στην δύση τους και οι ωμότητες των Τούρκων είχαν ιδιαίτερο έντονο χαρακτήρα. Πολλές οικογένειες αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους για την οικογενειακή ασφάλεια. Έτσι, η προσοχή των Κρητών Χριστιανών, εστράφη σε μέρη ασφαλή, όπως μετόχια, ορεινά Μονύδρια ή ακόμα και σε σπήλαια. Επέστρεφαν στα σπίτια τους μόνο όταν είχαν ησυχάσει κάπως τα πράγματα, για να βρουν τα πάντα κατεστραμμένα. Ένα τέτοιο χωριό ήταν και τα Άνω Μούλια.
Κάποιες οικογένειες του χωριού, μεταξύ αυτών και οι οικογένειες των Νεομαρτύρων κατέφυγαν στο φαράγγι πάνω από τον Ζαρό όπου υπάρχει το Μονύδριο του Αγίου Νικολάου. Περνώντας οι μέρες, οι προμήθειες τελείωναν οι τρείς οικογενειάρχες έπρεπε να επιστρέψουν να πάρουν ότι διατηρήσιμο βιώσιμο είχαν αφήσει στα κελάρια τους.
Ήταν ο Απόστολος Χοιρομουριδάκης, ο Ζαχάρης Κορνιλάκης και ο Δημήτριος Μανουσάκης (Αναγνώστης) ο οποίος ήταν και ψάλτης.
Αφού πέρασαν έξω από τα χωριά της ρίζας του Ψηλορείτη, φθάνοντας στον μουλιανό πόρο δηλαδή λίγο πριν το χωρίο, στην περιοχή Άγιος Βασίλειος, έπεσαν σε τούρκικη περίπολο αποτελούμενη από Αξεντιανούς Τούρκους , οι οποίοι ήταν οι βαρβαρότεροι όλων των τούρκικων αποικιών. Ερωτώμενοι αν δέχονται να αλλαξοπιστήσουν για να σώσουν την ζωή τους, αρνήθηκαν.
Υπεβλήθηκαν σε φρικτά βασανιστήρια χτυπώντας τους, κόβοντας τους τα χέρια, την μύτη και τα αυτιά, τους έβγαλαν τα μάτια και τέλος τους θανάτωσαν δια σφαγής. Ως φαίνεται ο Ζαχάρης αφού είδε τον θάνατο των άλλων τον έδεσαν σε ένα άλογο και τον έσερναν πάνω στα βράχια και στα κλαδιά.
Όταν μπόρεσε και κρατήθηκε από τον κορμό μιας αχλαδιάς ένας Τούρκος του έκοψε τα χέρια με ένα σπαθί και τον αποτελείωσε χτυπώντας το κεφάλι του επτά φορές. Οι σπαθιές φαίνονται στο κρανίο του Νεομάρτυρα Ζαχάρη ακόμα και σήμερα. Μαθεύτηκε όμως αυτό από τους ντόπιους και κάποιοι χριστιανοί έτρεξαν και τους έθαψαν στο σημείο εκείνο.
Σημεία Της Αγιότητας
Αμέσως μετά την μαρτυρική τους τελείωση, ο Θεός επιβεβαίωσε την αγιότητα τους με Θεοσημείες.
Το πρώτο σημείο ήταν τα τρία φώτα που παρουσιάζονταν κάθε βραδύ πάνω από τον τόπο ταφής τους (όπως και στην Θεοσημεία των Αγίων Τεσσάρων Μαρτύρων της Ρεθύμνης).
Το δεύτερο σημείο ήταν ότι άλλαξε η ροή του ρυακιού για να μην παρασυρθούν τα χώματα και ξεθάψουν και παρασύρουν τα ιερά σκηνώματα.
Τρίτο σημείο, αργότερα, με αποκαλυπτικό ενύπνιο σε συγχωριανό τους ζήτησαν οι Άγιοι να εκταφούν και να μεταφερθούν τα ιερά τους λείψανα στον Ι.Ν Αγίων Αποστόλων, όπως και έγινε. Τοποθετήθηκαν στην αριστερή κόγχη πριν από το ιερό Βήμα. Τέταρτο σημείο, εμφανίστηκε ένας ιστός μιας αράχνης ο οποίος με τον καιρό πύκνωνε και πάνω σε αυτόν σχηματίστηκαν τα πρόσωπα των Αγίων που αναγνωριστήκαν από τους ζώντες συγχωριανούς τους.
Λόγω των συνεχών καταστροφών από τις λεηλασίες, οι κάτοικοι του χωριού έσκαψαν στο νότιο τοίχο, δεξιά της αγίας Τράπεζας και έκτισαν μέσα στον τοίχο το σεντούκι με τα Ιερά οστά. Το πέμπτο σημείο το είδε η κόρη του Ζαχάρη, η οποία είχε πουληθεί σαν σκλάβα στην Κωνσταντινούπολη από τους Αξεντιανούς Τούρκους.
Σε αποκαλυπτικό ενύπνιο είδε τον μάρτυρα πατέρα της ,ο οποίος της είπε να σκάψουν μέσα στην εκκλησία, στο σημείο ταφής των ιερών λειψάνων διότι θα εύρισκαν αγίασμα και θα είχε θεραπευτικές ικανότητες. Η Παπαδιά ήρθε και διηγήθηκε το ενύπνιο της στου αρμόδιους της ενορίας όπου και ανέθεσαν στον Ιωσήφ Χασουρακη την εκσκαφή.
Πράγματι σε βάθος δυο μέτρων βρέθηκε το αγίασμα, όπου θεράπευσε πολύ κόσμο προερχόμενος από όλη την Κρήτη.
Η Εύρεση Των Αγίων Λείψανων.
Το 1946, από τον τότε εφημέριο Ιερέα Μιχαήλ Τσαφαντάκη και κατά την διάρκεια αντικατάστασης του φθαρμένου σοβά, όπου δεν υπήρχαν τοιχογραφίες μέσα στο Ιερό Βήμα, ανακαλύφθηκε το εντοιχισμένο ντουλαπάκι και μέσα σε αυτό, το σεντούκι με τα ιερά λείψανα. Καθώς το άνοιξαν, ο Ναός πλημμύρισε από έντονη θεία ευωδία και η οροφή του ναού γέμισε με μυροβόλες σταγόνες αγιάσματος που έπεφταν στα κεφάλια των πιστών που είχαν κατακλίσει τον Ιερό Ναό. Αντικατέστησαν το σεντούκι με ένα μεταλλικό δίσκο και τον τοποθέτησαν ξανά στο ίδιο σημείο, κτίζοντας το εξ αρχής για να τα προστατεύσουν.
Το 1981 ο Σεβ. Μητροπολίτης Γορτύνης & Αρκαδίας κ. Κύριλλος αποφάσισε τα λείψανα να ξεθαφτούν για να προσκυνούνται από τους πιστούς όπως συμβαίνει με όλα τα Ιερά Λείψανα. Δεν υπήρχε πλέον λόγος απόκρυψης τους. Έτσι, στις 23 λοιπόν, Αυγούστου το 1981 ημέρα Κυριακή, ανοίχτηκε η κρύπτη και ο ιερός Ναός ευωδίασε και πάλι.
Εκ τότε τα ιερά λείψανα ευρίσκονταν σε σεντούκι στην βόρια κόγχη, αριστερά του Ιερού Βήματος. Εκεί υπάρχει η παλιά τοιχογραφία της αγίας Βάτου και όπου είχε παρουσιασθεί το αγίασμα.
Σε διάφορες χρονικές περιόδους και ανεξαρτήτως εποχής αυτή η τοιχογραφία κάτω από την οποία ευρίσκονταν τα Ιερά Λείψανα ιδρώνει και να στάζει αγίασμα .
Από το 2003 και μετα, έπειτα από πάρα πολλά χρόνια ξεκίνησε να ξανά και αυτό πλέον να αποτελεί πολύ συχνό φαινόμενο.
Η ημέρα εκείνη της μετακομιδής των λειψάνων που ήταν η πρώτη Κυριακή μετά την εορτή της κοιμήσεως της Θεοτόκου (15 Αυγούστου), καθιερώθηκε ως η ημέρα της ιεράς πανηγύρεως για την μνήμη τους. Το πρώτο βήμα ανάδειξης της ευλάβειας των κατοίκων του χωριού εδώ και χρόνια, είναι το στήσιμο στον αύλειο χώρο του Ιερού Ναού των Αγίων Αποστόλων, πετρόκτιστο μνημείο των Νεομαρτύρων με την εικόνα τους ανάγλυφη σε πέτρα.
Δεύτερο βήμα είναι η αποπεράτωση του Ιερού Ναού αφιερωμένου στην μνήμη τους ο οποίος εορτάζεται κάθε δεύτερη Κυριακή αμέσως μετά την Κοίμηση της Θεοτόκου.