Ηµερίδα Σχετικά µε την κληρονοµιά του ∆ηµήτρη Πικιώνη – Συνεργασία της Σχολής Αρχιτεκτόνων του Πολυτεχνείου Κρήτης, με την Κ.Ε.Π.ΠΕ.ΔΗ.Χ.- Δήμος Χανίων
Συν ηχήσεις µε τον ∆ηµήτρη Πικιώνη – Στο Κ.Α,Μ. – Χανιά – Παρασκευή 17 έως ∆ευτέρα 27 Νοεµβρίου 2017 – 1η Έκθεση Συν ηχήσεις µε τον ∆ηµήτρη Πικιώνη – 2η Έκθεση Città e Memoria come strumenti del progetto, Πόλη και Μνήµη ως εργαλεία στον αρχιτεκτονικό σχεδιασµό
του Ιταλού αρχιτέκτονα Alberto Ferlenga – πρύτανη I.U.A.V. Κυριακή 19 Νοεµβρίου 2017
Αδιαµφισβήτητα, το δίδυµο σχήµα Πικιώνης – Κωνσταντινίδης αποτέλεσε για όλη την µεταπολεµική περίοδο, ένα σταθερό όχηµα του στοχασµού των αρχιτεκτόνων στην Ελλάδα, µε βάση όχι µόνο το έργο των δύο αυτών επιφανών αρχιτεκτόνων, αλλά και τα κείµενά τους, περισσότερο τα κείµενα του Πικιώνη, κατ’εξοχήν τα έργα του Κωνσταντινίδη. Και ενώ στον δεύτερο τα µηνύµατα είναι πάντα ευκρινή και αφοµοιώσιµα, στον πρώτο, στον Πικιώνη, η δυναµική µιας κληρονοµιάς και µιας γενεαλογίας στην µετέπειτα πορεία των πραγµάτων της αρχιτεκτονικής σκέψης και της πρακτικής στον τόπο µας, θα λέγαµε ότι παραµένει δυσδιάκριτη.
Ο Πικιώνης κατά καιρούς επιστρέφει, πιο πολύ µε τον λόγο του, στην συνέχεια µε τα σκίτσα του, τέλος µε τις κατά καιρούς φωτογραφίσεις των
διαδροµών του προς την Ακρόπολη. Επιστρέφει γιατί τον χρειαζόµαστε στην εµβάθυνση των στόχων και του κοινωνικού αντίκτυπου των πράξεών µας. Ο Πικιώνης φαίνεται να επικαιροποιείται στις φάσεις εκείνες που η αρχιτεκτονική επιστρέφει, αναζητάει να αναβαπτιστεί στις βαθύτερες στοχεύσεις της, στο νόηµα των πραγµάτων. Πρόκειται για πεδίο δύσβατο, µε φορείς την ιδιοσυγκρασία των κατά περιόδους πρωταγωνιστών, τις προσωπικές διατυπώσεις, ειδικά όµως τα προστάγµατα της διεθνούς σκηνής. ∆ύσκολα µιλάµε λοιπόν περί κληρονοµιάς, συνέχειας, και καθόλου περί Σχολής.
Προτιµάµε τις συν – ηχήσεις, στιγµές κατά τις οποίες µεµονωµένα οι Έλληνες αρχιτέκτονες κατά τη διάρκεια της ζωής του δασκάλου, αλλά και µέχρι σήµερα, αντιµετώπισαν τη διαδικασία του σχεδιασµού και της κατασκευής µε τρόπους παρόµοιους µε τον Πικιώνη.
Πέρα από τους συµπατριώτες, των οποίων παρουσιάζονται εικοσιπέντε έργα, σε έκθεση στον όροφο του Κέντρου Αρχιτεκτονικής της Μεσογείου, στη γειτονική Ιταλία, η περίπτωση του Ιταλού αρχιτέκτονα Αlberto Ferlenga, είναι ενδεικτική αυτού του τύπου συµπόρευσης. Ο Ferlenga ανέπτυξε δραστηριότητα στον χώρο του σχεδιασµού, του πανεπιστηµίου και των εκδόσεων, εστιάζοντας ως επί το πλείστον την προσοχή του σε αρχιτέκτονες οπως ο ∆ηµήτρης Πικιώνης, ο Φερνάντ Πουιλόν, ο Χάνς Φαν Ντερ Λάαν, ο Άλντο Ρόσι. Ως συγγραφέας της πληρέστερης µονογραφίας για τον Πικιώνη στις εκδόσεις Electa, και εφόσον συν-ηχεί και το δικό του έργο µε εκείνο του Έλληνα δασκάλου, µια δεύτερη έκθεση µε έργα του στο ισόγειο του Κ.Α.Μ. συµπληρώνει την θεµατική που ανοίγει η τριπλή αυτή προσπάθεια.
