Από θανατηφόρο κοκτέιλ συνταγογραφούμενων φαρμάκων πέθανε η 34χρονη μητέρα τριών παιδιών Katrina Glynn. Ο εισαγγελέας το χαρακτήρισε “ρώσικη ρουλέτα χημικών”.
Η Katrina Glynn έπαιρνε ένα μείγμα από χάπια επειδή υπέφερε από περιόδους άγχους και αϋπνίας. Ειδικά όταν έλειπε ο σύντροφός της στα πετρελαιοφόρα για τη δουλειά του. Ήταν τον περασμένο Αύγουστο που βρέθηκε νεκρή στον καναπέ του σπιτιού της στο Great Manchester από την ανιψιά της. Από τις τοξικολογικές προέκυψε ότι είχε πάρει μεταξύ άλλων παυσίπονα και αντικαταθλιπτικά.
Στην ακροαματική διαδικασία ο εισαγγελέας Tim Brennand απέκλεισετο ενδεχόμενο της αυτοκτονίας. Προειδοποίησε μάλιστα για τους κινδύνους λήψης της υπερβολικής φαρμακευτικής αγωγής.
«Δυστυχώς πέθανε στη μάχη με τους δαίμονές της. Ήταν τραγωδία για την 34χρονη που περιγράφουν ως μαχήτρια με θέρμη για τη ζωή», τόνισε ο εισαγγελέας. «Δεν πιστεύω ότι ήταν αυτοκτονία. Έκανε προετοιμασίες για την άφιξη του συντρόφου της. Ανυπομονούσε για τα σχέδια με την οικογένειά της το επόμενο Σαββατοκύριακο. Είχε αυτοδιαχειριζόμενη φαρμακευτική αγωγή και ίσως είχε ανοχή σε κάποια από τα φάρμακα που έπαιρνε.
Πιστεύω ότι το κοκτέιλ φαρμάκων είχε βαθιά επίδραση. Δεν ήταν παράνομα ή ναρκωτικά του δρόμου. Μερικοί άνθρωποι αισθάνονται πως έχουν τον πλήρη έλεγχο να κατανοήσουν τα αποτελέσματά τους. Αλλά αυτή είναι μια περίπτωση ανθρώπου που ζούσε σε παιχνίδι ρώσικης ρουλέτας χημικών».
Πάλευε με τους δαίμονές της
Η Katrina Glynn είχε ιστορικό έντονου άγχους και επιλόχειας κατάθλιψης. Έτσι άρχισε να παίρνει διαφορετικά συνταγογραφούμενα φάρμακα για να τη βοηθήσουν να διαχειριστεί τα προβλήματά της. Είχε αρχίσει να εργάζεται στο νοσοκομείο Bolton το 2010 αλλά έφυγε το 2013 όταν και έμεινε έγκυος στο τρίτο παιδί της.
«Έκανε σχέση με έναν άντρα που εργαζόταν στα πετρελαιοφόρα. Κάτι που σήμαινε ότι θα έλειπε από το σπίτι. Αυτό επιδείνωσε ακόμα περισσότερο την κατάθλιψη και το άγχος της», τόνισε η μητέρα της Janet. «Στις 2 Αυγούστου γύρισε και μας ζήτησε να πάρουμε κάποια πράγματα σπίτι. Θα ερχόταν το αγόρι της την επόμενη μέρα και ήθελε να βεβαιωθεί ότι το σπίτι θα ήταν ωραίο όταν θα γύριζε. Ανυπομονούσε να γυρίσει. Φαινόταν καλά. Το επόμενο πρωί της έστειλα μήνυμα και μου φάνηκε παράξενο που δεν μου απάντησε. Λίγο αργότερα βρήκα αρκετές κλήσεις από τον σύντροφό της. Κανείς δεν μπορούσε να τη βρει. Μετά μας κάλεσαν από την αστυνομία. Δεν θα το έκανε ποτέ επίτηδες. Αγαπούσε τόσο πολύ τα παιδιά της που ανησυχούσε τι θα τους συμβεί αν πέθαινε ποτέ. Νομίζω ότι ήταν δυστύχημα και ότι δεν ήθελε να βάλει τέλος στη ζωή της»